Like Hayles, Wittgenstein recognize

Like Hayles, Wittgenstein recognizes that people whose vision is not like
“ours” would not experience color in the same ways “we” do. What his
thought experiment highlights, however, is that what counts as a color
depends on the conditions, perceptual as well as epistemic, for its being
“one of our colors.” Colors, in other words, are not “out there” to be
known; rather, whatever counts as a color accrues to visual experience
qualified by nothing other than its being “ours” or not “ours.” Color
occurs as a feature of perceptual experience without which no such
notion would be available to us, “normal” or “abnormal.” Wittgenstein
puts the point succinctly: “The question is clearly: How do we compare
physical objects—How do we compare experiences?”(para. 315). This,
however, does not mean that what counts as a color is reducible to subjective
experience like “how do I know that the sky I see as blue isn’t red
for you (even though you call it blue)?” Rather, what it means is that
because the experience of objects, including those of aesthetic appreciation,
include perceptual as well as cognitive components as constitutive
elements of the experience itself, any endeavor to draft criteria for what
counts as “normal” or “rational” or “appreciable” must also include an
account of the conditions of perception.
One of the virtues of the interaction model, then, is that according to
it these conditions can be exhausted by neither an entirely objectivist
account wherein the perception of color is subsumed by an explanation
of the function of the eye, nor by a wholly constructivist account where
color experience is determined solely by cultural familiarity. Rather, the
experience of colored objects is a paradigmatic example of what Hayles
calls constrained constructivism:
A model of representation that declines the leap to objectivity figures
itself as species- specific, culturally determined, and dependent on context.
Emphasizing interactions rather than disembodied observations,
it insists that embodied experience constructs a world, not the world.
Recognizing that speakers and actors are always positioned . . . it
indexes its conclusions to the contexts in which implied judgments
about accuracy are made. Yet it also acknowledges that every claim is
not equally valid. (Hayles 1995, 51–52)
On this view, the notion of a disembodied observation of a color makes
as much sense as the notion of a round square. Color is a constitutively
interactive quality of experience. However much I may understand on the

0/5000

Από: -

Για: -

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1: [Αντίγραφο]

Αντιγραφή!

Όπως Hayles, Wittgenstein αναγνωρίζει ότι οι άνθρωποι του οποίου το όραμα δεν είναι όπως«δική μας» δεν θα αντιμετωπίσετε χρώμα με τον ίδιο τρόπο που κάνουμε "εμείς". Τι τουσκέψη πείραμα τονίζει, ωστόσο, είναι ότι αυτό που μετράει ως ένα χρώμαεξαρτάται από τις συνθήκες, αντιληπτική καθώς και επιστημικής, για να«ένας από μας χρώματα.» Χρώματα, με άλλα λόγια, δεν είναι "εκεί έξω" για να είναιγνωστό? μάλλον, ό, τι μετράει ως ένα χρώμα αποκομίζει οπτική εμπειρίαπροσόντα από τίποτα εκτός από την ύπαρξη της, "δικό μας" ή δεν "είναι δικό μας.» Χρώμαεμφανίζεται ως ένα χαρακτηριστικό της αντιληπτικής εμπειρίας, χωρίς την οποία δεν τοέννοια αυτή θα είναι διαθέσιμη σε μας, "κανονική" ή "ανώμαλη". Wittgensteinβάζει το σημείο λακωνικά: «το ερώτημα είναι σαφώς: πώς μπορούμε να συγκρίνουμευλικά αντικείμενα — πώς μπορούμε να συγκρίνουμε εμπειρίες; "(παρ. 315). Αυτό,Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι αυτό που μετράει ως ένα χρώμα είναι αναγώγιμη να υποκειμενικήεμπειρία όπως "Πώς μπορώ να ξέρω ότι δεν είναι ο ουρανός που βλέπω ως μπλε κόκκινογια σας (έστω και αν θα το ονομάσουμε μπλε);" Μάλλον, αυτό που σημαίνει είναι ότιεπειδή η εμπειρία των αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων των αισθητική εκτίμηση,περιλαμβάνουν την αντιληπτική, καθώς και γνωστική στοιχεία ως συστατικόστοιχεία της εμπειρίας, κάθε προσπάθεια να το σχέδιο κριτηρίων για τιμετράει, όπως το «κανονικό» ή «ορθολογική» ή «αξιόλογο» πρέπει να περιλαμβάνει επίσης μιαυπόψη οι συνθήκες της αντίληψης.Μια από τις αρετές του μοντέλου αλληλεπίδρασης, στη συνέχεια, είναι ότι σύμφωνα μεΑυτό μπορεί να εξαντληθούν οι όροι αυτοί ούτε μια εντελώς αντικειμενικήςλογαριασμό όπου αθροίζεται μερικώς την αντίληψη των χρωμάτων από την επεξήγησητης συνάρτησης του ματιού, ούτε από μια εξ ολοκλήρου δομιστών λογαριασμό όπουεμπειρία χρώμα καθορίζεται αποκλειστικά από την πολιτιστική οικειότητα. Μάλλον, ηεμπειρία του χρώματος αντικείμενα είναι μια παραδειγματική παράδειγμα του τι Haylesόπου έχει εφαρμοστεί περιορισμός κονστρουκτιβισμό κλήσεις:Ένα πρότυπο αντιπροσώπευσης που μειώνεται το άλμα με αντικειμενικότητα στοιχείαο ίδιος ως είδη-ειδικά, πολιτιστικά καθορίζεται, και εξαρτάται από το πλαίσιο.Υπογραμμίζοντας αλληλεπιδράσεις και όχι εξωπραγματική παρατηρήσεις,επιμένει ότι η ενσώματη εμπειρία κατασκευάζει έναν κόσμο, δεν τον κόσμο.Αναγνωρίζοντας ότι τα ηχεία και ηθοποιοί είναι πάντα τοποθετημένο...ευρετήρια τα συμπεράσματά της να τα περιβάλλοντα στα οποία σιωπηρή αποφάσειςγια την ακρίβεια είναι κατασκευασμένα. Ακόμα αναγνωρίζει επίσης ότι κάθε αίτημα είναιδεν είναι εξίσου έγκυρες. (Hayles 1995, 51-52)Σε αυτή την άποψη, η έννοια της μια εξωπραγματική παρατήρηση ενός χρώματος κάνειτόση λογική όσο η έννοια της μια στρογγυλή πλατεία. Το χρώμα είναι μια συστατική τους έκφρασηδιαδραστική ποιότητα της εμπειρίας. Όσο και αν μπορεί να κατανοώ την το

Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:[Αντίγραφο]

Αντιγραφή!

Όπως Hayles, Wittgenstein αναγνωρίζει ότι οι άνθρωποι των οποίων η όραση δεν είναι σαν
"δικό μας" δεν θα αντιμετωπίσετε το χρώμα με τον ίδιο τρόπο "εμείς" κάνουμε. Τι του
τονίζει νοητικό πείραμα, ωστόσο, είναι ότι αυτό που μετράει ως ένα χρώμα
εξαρτάται από τις συνθήκες, αντιληπτική καθώς και επιστημολογικές, για την ύπαρξή
"ένα από τα χρώματά μας." Χρώματα, με άλλα λόγια, δεν είναι "εκεί έξω" να είναι
γνωστή? μάλλον, ό, τι μετράει ως ένα χρώμα περιέρχεται στην οπτική εμπειρία
προσόντα από τίποτε άλλο παρά ευημερία της "δικό μας" ή όχι "δικό μας". Χρώμα
εμφανίζεται ως ένα χαρακτηριστικό της αντιληπτικής εμπειρίας, χωρίς την οποία καμία τέτοια
ιδέα θα ήταν στη διάθεσή μας, «κανονική» ή ". αφύσικες" Wittgenstein
βάζει το σημείο λακωνικά: «Το ερώτημα είναι σαφώς: Πώς μπορούμε να συγκρίνουμε
; φυσικά αντικείμενα-Πώς μπορούμε να συγκρίνουν τις εμπειρίες τους »(παρ 315.). Αυτό,
ωστόσο, δεν σημαίνει ότι αυτό που μετράει ως ένα χρώμα μπορεί να αναχθεί υποκειμενική
εμπειρία, όπως «πώς μπορώ να ξέρω ότι ο ουρανός βλέπω το μπλε δεν είναι κόκκινο
για σας (ακόμα κι αν το ονομάσουμε μπλε); "Μάλλον, τι που σημαίνει είναι ότι
επειδή η εμπειρία των αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της αισθητικής θεώρησης,
περιλαμβάνουν αντιληπτική καθώς και γνωστικές συνιστώσες ως συστατικό
στοιχεία της ίδιας της εμπειρίας, οποιαδήποτε προσπάθεια να συντάξει κριτήρια για το τι
μετράει ως «κανονική» ή «λογική» ή «αισθητή "Πρέπει επίσης να περιλαμβάνει ένα
λογαριασμό των όρων της αντίληψης.
Μία από τις αρετές του μοντέλου αλληλεπίδρασης, τότε, είναι ότι, σύμφωνα με
αυτό αυτές τις συνθήκες μπορεί να εξαντληθεί με ούτε ένα εντελώς αντικειμενιστική
λογαριασμό όπου η αντίληψη του χρώματος θα αφομοιωθεί από μια εξήγηση
του η λειτουργία του ματιού, ούτε με ένα εντελώς κονστρουκτιβιστική λογαριασμό όπου
η εμπειρία του χρώματος προσδιορίζεται αποκλειστικά από την πολιτιστική οικειότητα. Αντίθετα, η
εμπειρία των έγχρωμων αντικειμένων είναι μια παραδειγματική παράδειγμα του τι Hayles
καλεί σε περιορισμούς κονστρουκτιβισμό:
Ένα μοντέλο της αναπαράστασης που μειώνεται το άλμα στην αντικειμενικότητα στοιχεία
. ίδιο όπως των διαφόρων ειδών ειδικές, προσδιορίζεται πολιτιστικά, και εξαρτάται από το πλαίσιο
Υπογραμμίζοντας αλληλεπιδράσεις όχι εξωπραγματική παρατηρήσεις,
επιμένει ότι η ενσωματωμένη εμπειρία κατασκευάζει έναν κόσμο, όχι ο κόσμος.
Αναγνωρίζοντας ότι οι ομιλητές και παράγοντες τοποθετούνται πάντοτε. . . το
ευρετήρια τα συμπεράσματά της στα πλαίσια μέσα στα οποία υπονοείται αποφάσεις
είναι για την ακρίβεια γίνεται. Ωστόσο, αναγνωρίζει επίσης ότι κάθε ισχυρισμός
δεν είναι εξίσου έγκυρες. (Hayles 1995, 51-52)
Από την άποψη αυτή, η έννοια της εξωπραγματική παρατήρηση του χρώματος κάνει
τόση λογική όσο και την έννοια του Round Square. Το χρώμα είναι μία ουσιαστικά
διαδραστική ποιότητα της εμπειρίας. Όσο μπορώ να καταλαβαίνω για το

Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:[Αντίγραφο]

Αντιγραφή!

Ήθελα Hayles, ο Wittgenstein αναγνωρίζει ότι οι άνθρωποι των οποίων τα όραμα δεν ήθελα
"δικό μας" δεν θα έχετε εμπειρία χρώματος στην ίδια τρόπους "εμείς" κάνουν. Τι ο
σκέψης πείραμα τονίζει, πάντως, είναι ότι το τι μετράει ως μια έγχρωμη
εξαρτάται από τις συνθήκες, αντίληψης καθώς και epistemic, για την
"ένα από τα χρώματα μας." Τα χρώματα, με άλλα λόγια, δεν είναι "εκεί έξω" να είναι
γνωστό- μάλλον,Ό,τι και αν μετράει ως μια έγχρωμη περιέρχεται στην οπτική εμπειρία
ειδική με τίποτα άλλο εκτός από το να είναι "δικό μας" ή δεν "δικό μας." Color
παρουσιάζεται ως χαρακτηριστικό της αντίληψης εμπειρία χωρίς την οποία καμία τέτοια
ιδέα θα ήταν στη διάθεσή μας, ως "κανονική" ή "μη φυσιολογικά." ο Wittgenstein
τοποθετεί το σημείο συνοπτικά: "Το ερώτημα είναι σαφές: πώς συγκρίνουμε
φυσικά αντικείμενα-πώς μπορούμε να συγκρίνουμε τις εμπειρίες;"(65,22 315). Αυτό, ωστόσο,
, δεν σημαίνει ότι τι μετράει ως το χρώμα να reducible υποκειμενική
εμπειρία όπως "Πώς ξέρω ότι ο ουρανός βλέπω ως μπλε δεν είναι κόκκινο
για σας (ακόμη κι αν το ονομάσουμε μπλε);" μάλλον, τι σημαίνει ότι
διότι η εμπειρία των αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της αισθητική εκτίμηση,
περιλαμβάνουν αντίληψης καθώς και νοητικών εξαρτημάτων ως συστατική
Στοιχεία της εμπειρίας, κάθε προσπάθεια για το σχέδιο κριτηρίων για το τι
μετράει ως "κανονική" ή "ορθολογική" ή "αισθητό" πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν
υπόψη τους όρους της αντίληψης.
μία από τις αρετές της αλληλεπίδρασης μοντέλο, τότε, είναι ότι, σύμφωνα με το
αυτούς τους όρους μπορεί να εξαντλήσει ούτε από μια εντελώς objectivist
Λαμβάνοντας υπόψη την αντίληψη του χρώματος είναι ενταγμένα από μια εξήγηση
της λειτουργίας του το μάτι, ούτε από ένα εξ ολοκλήρου constructivist υπόψη όταν
χρώμα εμπειρία προσδιορίζεται αποκλειστικά από πολιτιστική εξοικείωση. Αντίθετα, η
εμπειρία των έγχρωμων αντικειμένων είναι ένα κοιτάξτε, για παράδειγμα παράδειγμα του τι Hayles
ζητεί περιορίζεται εύκολα οι κονστρουκτιβισμοί:
ένα μοντέλο αντιπροσώπευσης που αρνείται το άλμα στην αντικειμενικότητα σχήματα
Το ίδιο είδος- συγκεκριμένα, πολιτισμικά, και εξαρτώνται από το πλαίσιο.
Τονίζοντας αλληλεπιδράσεων παρά disembodied παρατηρήσεις,
επιμένει ότι εξέφραζε την εμπειρία κατασκευάσματοσ ένα κόσμο, όχι στον κόσμο.
αναγνωρίζοντας ότι οι ομιλητές και οι ηθοποιοί είναι πάντοτε τοποθετημένο . . .
ευρετήρια τα συμπεράσματα σε πλαίσια στα οποία υπονοείται αποφάσεις σχετικά
ακρίβεια.Ωστόσο, αναγνωρίζει επίσης ότι κάθε ισχυρισμός είναι
είναι εξίσου έγκυρες. (Hayles 1995, 51-52)
Με αυτή την άποψη, η έννοια της disembodied παρατήρηση ενός χρώματος
ως νόημα όπως η έννοια του γύρου πλατεία. Το χρώμα είναι ένα constitutively
interactive την ποιότητα της εμπειρίας. Ωστόσο πολλά μπορώ να καταλάβω την

Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..

Άλλες γλώσσες

η υποστήριξη εργαλείο μετάφρασης: Klingon, Ίγκμπο, Όντια (Ορίγια), Αγγλικά, Αζερμπαϊτζανικά, Αλβανικά, Αμχαρικά, Αναγνώριση γλώσσας, Αραβικά, Αρμενικά, Αφρικάανς, Βασκικά, Βεγγαλική, Βιετναμεζικά, Βιρμανικά, Βοσνιακά, Βουλγαρικά, Γίντις, Γαελικά Σκοτίας, Γαλικιακά, Γαλλικά, Γερμανικά, Γεωργιανά, Γιορούμπα, Γκουτζαρατικά, Δανικά, Εβραϊκά, Ελληνικά, Εσθονικά, Εσπεράντο, Ζουλού, Ζόσα, Ιαπωνικά, Ινδονησιακά, Ιρλανδικά, Ισλανδικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Καζακστανικά, Κανάντα, Καταλανικά, Κινέζικα, Κινεζικά (Πα), Κινιαρουάντα, Κιργιζιανά, Κορεατικά, Κορσικανικά, Κουρδικά, Κρεόλ Αϊτής, Κροατικά, Λάο, Λατινικά, Λετονικά, Λευκορωσικά, Λιθουανικά, Λουξεμβουργιανά, Μαλέι, Μαλαγάσι, Μαλαγιάλαμ, Μαλτεζικά, Μαορί, Μαραθικά, Μογγολικά, Νεπαλικά, Νορβηγικά, Ολλανδικά, Ουαλικά, Ουγγρικά, Ουζμπεκικά, Ουιγούρ, Ουκρανικά, Ουρντού, Πάστο, Παντζάμπι, Περσικά, Πολωνικά, Πορτογαλικά, Ρουμανικά, Ρωσικά, Σίντι, Σαμοανικά, Σεμπουάνο, Σερβικά, Σεσότο, Σινχάλα, Σλαβομακεδονικά, Σλοβακικά, Σλοβενικά, Σομαλικά, Σουαχίλι, Σουηδικά, Σούντα, Σόνα, Ταζικιστανικά, Ταμίλ, Ταταρικά, Ταϊλανδεζικά, Τελούγκου, Τζαβανεζικά, Τούρκικα, Τσεχικά, Τσιτσέουα, Φιλιπινεζικά, Φινλανδικά, Φριζιανά, Χάουσα, Χίντι, Χαβαϊκά, Χμερ, Χμονγκ, τουρκμενικά, γλώσσα της μετάφρασης.