Covariates of travel time (e.g. wal

Covariates του χρόνου ταξιδιού (π.χ. περπάτημαχρόνος, χρόνος αναμονής, και επί του χρόνου) και οδοιπορικά (π.χ. κόστος στάθμευσης, κόστος καυσίμου και λεωφορείο) από τα προσφερόμενα μέσα μεταφοράςλειτουργίες, μαζί με τα δημογραφικά στοιχεία και ταξίδι εξετάζονται συνήθως χαρακτηριστικά των ταξιδιωτών. Εκτίμησης των αποτελεσμάτων απόη ατομική προσέγγιση παρέχει στατιστικά στοιχεία σχετικά με τις επιπτώσεις των covariates travellers' λειτουργία επιλογή συμπεριφορές, την που είναι χρήσιμοκατά το σχεδιασμό συστημάτων δημόσιων μεταφορών. Ωστόσο, άθροιση των επιμέρους λειτουργία επιλογή συμπεριφορές να εκπροσωπείχρήση περιφερειακών ποσοστών συνήθως οδηγεί σε μεροληπτική προβλέψεις οφείλεται σε μικρό μέγεθος των δειγμάτων ή υπερβολική δειγματοληψίας σφάλματα. Αντίθετα,η συλλογική προσέγγιση συσχετίζεται άμεσα την επιβατική κίνηση ή ποσοστό χρήσης των δημοσίων μεταφορών να πιθανούς covariates, που είναιχρήσιμες για αποφάσεις σχετικά με το κατά πόσον θα επενδύσουν σε συστήματα δημοσίων συγκοινωνιών σε συγκεκριμένες περιοχές, προκειμένου να αυξηθεί ημερίδιο αγοράς των δημόσια συγκοινωνία, αλλά ανάλογα με τις προτιμήσεις για συστήματα δημόσιας μεταφοράς είναι δύσκολο να να προβλεφθούνμε βάση τη συλλογική μοντέλα. Ως εκ τούτου, να υποστηρίξει αποφάσεις σχετικά με την επένδυση σε και σχεδιασμό συστημάτων δημόσιας συγκοινωνίας,τις δύο αυτές προσεγγίσεις είναι απαραίτητες. Η συλλογική προσέγγιση μπορεί να ερευνήσει την αναγκαιότητα της δημόσιας συγκοινωνίαςεπενδύσεις σε διάφορες περιοχές, ενώ η ατομική προσέγγιση μπορεί να υποστηρίξει αποφάσεις όσον αφορά το σχεδιασμό των δημόσιων συγκοινωνιώνσυστήματα. Αν και η ατομική προσέγγιση έχει διάφορα πλεονεκτήματα πέρα από τη συλλογική προσέγγιση, ιδίως σετο επίπεδο των λεπτομερειών στη συσχέτιση των αλλαγών επιλογή λειτουργίας βελτιωμένες υπηρεσίες ποιότητας μέσα μαζικής μεταφοράς, ηπου έχουν υιοθετηθεί επεξηγηματικές μεταβλητές από τη μεμονωμένη προσέγγιση, όπως η διάρκεια του ταξιδιού, χρόνος αναμονής, κοντινή απόστασητων διαφόρων συστημάτων μεταφορών και κοινωνικό-δημογραφικά στοιχεία και το ταξίδι είναι μάλλον ακριβοί χαρακτηριστικά των μεμονωμένων ταξιδιωτών,που πρέπει να συλλέγονται για μοντέλο εκτίμηση και πρόβλεψη για μια περιοχή μεγάλης κλίμακας. Για την αξιολόγηση των κρατικών επενδύσεων στο δημόσιομεταφορά σε διάφορες περιοχές σε εθνικό επίπεδο, η μελέτη αυτή υιοθετεί την συλλογική προσέγγιση για τον εντοπισμό των βασικών παραγόντων που συμβάλλουνσε ποσοστό χρήσης των συστημάτων δημόσιας συγκοινωνίας.

Συμπαράγοντες του χρόνου ταξιδιού (π.χ. περπάτημα
χρόνος, ο χρόνος αναμονής, και επί του οργάνου) και το κόστος μετακίνησης (π.χ. κόστος στάθμευσης, το κόστος των καυσίμων και των ναύλων των λεωφορείων) των διαφόρων μεταφορών
τρόπους, μαζί με τα δημογραφικά στοιχεία και τα χαρακτηριστικά ταξίδι των ταξιδιωτών, θεωρούνται συνήθως . Τα αποτελέσματα της εκτίμησης από
την εξατομικευμένη προσέγγιση παρέχει γνώσεις σχετικά με τις επιπτώσεις των συμμεταβλητών στις συμπεριφορές επιλογή του τρόπου μεταφοράς των ταξιδιωτών, η οποία είναι χρήσιμη
κατά τον σχεδιασμό των συστημάτων μαζικής μεταφοράς. Ωστόσο, άθροισμα των επιμέρους συμπεριφορών επιλογή του τρόπου για να αντιπροσωπεύουν
τα περιφερειακά ποσοστά χρήσης συνήθως οδηγεί σε μεροληπτικές προβλέψεις λόγω του μικρού μεγέθους του δείγματος ή υπερβολική δειγματοληπτικά σφάλματα. Σε αντίθεση,
η συλλογική προσέγγιση συσχετίζεται άμεσα επιβατική κίνηση ή ποσοστό χρησιμοποίησης των μέσων μαζικής μεταφοράς σε πιθανούς συμεταβλητών, το οποίο είναι
χρήσιμο για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με το αν θα επενδύσουν σε συστήματα μαζικής μεταφοράς σε συγκεκριμένες περιφέρειες, προκειμένου να αυξήσει το
μερίδιο αγοράς των μέσων μαζικής μεταφοράς, αλλά και ιδιαίτερες προτιμήσεις για συστημάτων μαζικής μεταφοράς είναι δύσκολο να προβλεφθεί
με βάση τις συλλογικές μοντέλα. Ως εκ τούτου, για να υποστηρίξει τις αποφάσεις για την επένδυση σε συστήματα και το σχεδιασμό μέσα μαζικής μεταφοράς,
οι δύο αυτές προσεγγίσεις είναι απαραίτητες. Η συλλογική προσέγγιση μπορεί να διερευνήσει την αναγκαιότητα των μέσων μαζικής μεταφοράς
επενδύσεων σε διάφορες περιοχές, ενώ η εξατομικευμένη προσέγγιση μπορεί να υποστηρίξει τις αποφάσεις σχετικά με το σχεδιασμό των μέσων μαζικής μεταφοράς
συστημάτων. Αν και η εξατομικευμένη προσέγγιση έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη συλλογική προσέγγιση, ιδίως στο
επίπεδο των λεπτομερειών των συνδέει την επιλογή τρόπου αλλαγές με τη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών των μέσων μαζικής μεταφοράς, η
από κοινού αποδεκτή ερμηνευτικές μεταβλητές της εξατομικευμένης προσέγγισης, όπως είναι ο χρόνος ταξιδιού, ο χρόνος αναμονής , σε κοντινή απόσταση
από διάφορα συστήματα μεταφοράς και κοινωνικής δημογραφικά στοιχεία και τα χαρακτηριστικά του ταξιδιού μεμονωμένους ταξιδιώτες, είναι μάλλον ακριβά
για να συλλέγονται για την εκτίμηση του μοντέλου και την πρόβλεψη για μια περιοχή μεγάλης κλίμακας. Για την εκτίμηση κυβερνητικές επενδύσεις σε δημόσια έργα
μεταφορών σε διάφορες περιοχές σε εθνικό επίπεδο, η μελέτη αυτή υιοθετεί τη συλλογική προσέγγιση για να προσδιορίσει τους βασικούς παράγοντες που συμβάλλουν
σε ποσοστό χρήσης των συστημάτων μαζικής μεταφοράς.