Η ζωή είναι σαν το jazz, καλύτερα όταν αυτοσχεδιάζουν.Ακούω μίλια Davis και εγώ αισθάνονται δάκρυα, πόνος, ψύχρες, αύξηση της θερμότητας, αυξημένη καρδιακή συχνότητα, νοσταλγίας, θυμού, ένα πολύπλοκο συναίσθημα αισιοδοξίας...Ralph, σε θέλω κοντά μου...
Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..
