“They’re lovely. Raising the ordina

“They’re lovely. Raising the ordinary to extraordinary,” she says dreamily, lost in the exquisite, fine artistry of Trouton’s work. Her profile is delicate—an upturned nose, soft, full lips—and in her words she has captured my sentiments exactly. Raising the ordinary to extraordinary. It’s a keen observation. Miss Steele is bright.

I agree and watch, fascinated, as that flush creeps slowly over her skin once more. As I sit down opposite her, I try to bridle my thoughts. She fishes some crumpled sheets of paper and a digital recorder out of her large bag. She’s all thumbs, dropping the damned thing twice on my Bauhaus coffee table. It’s obvious she’s never done this before, but for some reason I can’t fathom, I find it amusing. Under normal circumstances her maladroitness would irritate the hell out of me, but now I hide my smile beneath my index finger and resist the urge to set it up for her myself.

As she fumbles and grows more and more flustered, it occurs to me that I could refine her motor skills with the aid of a riding crop. Adeptly used, it can bring even the most skittish to heel. The errant thought makes me shift in my chair. She peeks up at me and bites down on her full bottom lip.

Fuck! How did I not notice how inviting that mouth is?

“S-Sorry, I’m not used to this.”

I can tell, baby, but right now I don’t give a damn because I can’t take my eyes off your mouth.

“Take all the time you need, Miss Steele.” I need another moment to marshal my wayward thoughts.

Grey…stop this, now.

“Do you mind if I record your answers?” she asks, her face candid and expectant.

I want to laugh. “After you’ve taken so much trouble to set up the recorder, you ask me now?”

She blinks, her eyes large and lost for a moment, and I’m overcome by an unfamiliar twinge of guilt.

Stop being such a shit, Grey. “No, I don’t mind.” I don’t want to be responsible for that look.

“Did Kate, I mean, Miss Kavanagh, explain what the interview was for?”

“Yes, to appear in the graduation issue of the student newspaper, as I shall be giving the commencement address at this year’s graduation ceremony.” Why the hell I’ve agreed to do that, I don’t know. Sam in PR tells me that WSU’s environmental sciences department needs the publicity in order to attract additional funding to match the grant I’ve given them, and Sam will go to any lengths for media exposure.

Miss Steele blinks once more, as if this is news to her—and she looks disapproving. Hasn’t she done any background work for this interview? She should know this. The thought cools my blood. It’s…displeasing, not what I expect from someone who’s imposing on my time.

“Good. I have some questions, Mr. Grey.” She tucks a lock of hair behind her ear, distracting me from my annoyance.

“I thought you might,” I say dryly. Let’s make her squirm. Obligingly, she does, then pulls herself upright and squares her small shoulders. She means business. Leaning forward, she presses the start button on the recorder and frowns as she glances down at her crumpled notes.

“You’re very young to have amassed such an empire. To what do you owe your success?”

Surely she can do better than this. What a dull question. Not one iota of originality. It’s disappointing. I trot out my usual response about having exceptional people working for me. People I trust, insofar as I trust anyone, and pay well—blah, blah, blah…But Miss Steele, the simple fact is, I’m brilliant at what I do. For me it’s like falling off a log. Buying ailing, mismanaged companies and fixing them, keeping some or, if they’re really broken, stripping their assets and selling them off to the highest bidder. It’s simply a question of knowing the difference between the two, and invariably it comes down to the people in charge. To succeed in business you need good people, and I can judge a person, better than most.

“Maybe you’re just lucky,” she says quietly.

Lucky? A frisson of annoyance runs through me. Lucky? How dare she? She looks unassuming and quiet, but this question? No one has ever suggested that I was lucky. Hard work, bringing people with me, keeping a close watch on them, and second-guessing them if I need to, and if they aren’t up to the task, ditching them. That’s what I do, and I do it well. It’s nothing to do with luck! Well, to hell with that. Flaunting my erudition, I quote the words of Andrew Carnegie, my favorite industrialist. “The growth and development of people is the highest calling of leadership.”

“You sound like a control freak,” she says, and she’s perfectly serious.

What the hell? Maybe she can see through me.

“Control” is my middle name, sweetheart.

I glare at her, hoping to intimidate her. “Oh, I exercise control in all things, Miss Steele.” And I’d like to exercise it over you, right here, right now.

That attractive blush steals across her face, and she bites that lip again. I ramble on, trying to distract myself from her mouth.

“Besides, immense power is acquired by assuring yourself, in your secret reveries, that you were born to control things.”

“Do you feel that you have immense power?” she asks in a soft, soothing voice, but she arches a delicate brow with a look that conveys her censure. Is she deliberately trying to goad me? Is it her questions, her attitude, or the fact that I find her attractive that’s pissing me off? My annoyance grows.

“I employ over forty thousand people. That gives me a certain sense of responsibility—power, if you will. If I were to decide I was no longer interested in the telecommunications business and sell, twenty thousand people would struggle to make their mortgage payments after a month or so.”

Her mouth pops open at my response. That’s more like it. Suck it up, baby. I feel my equilibrium returning.

“Don’t you have a board to answer to?”

“I own my company. I don’t have to answer to a board.” She should know this.

“And do you have any interests outside your work?” she continues hastily, correctly gauging my reaction. She knows I’m pissed, and for some inexplicable reason this pleases me.

“I have varied interests, Miss Steele. Very varied.” Images of her in assorted positions in my playroom flash through my mind: shackled on the cross, spread-eagled on the four-poster, splayed over the whipping bench. And behold—there’s that blush again. It’s like a defense mechanism.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

«Είναι υπέροχο. Αυξάνοντας το συνηθισμένο σε έκτακτη,"λέει το απλανές βλέμμα, έχασε σε πανέμορφους πρόστιμο καλλιτεχνία του έργου του Trouton. Το προφίλ της είναι λεπτή — μια φανερά μύτη, μαλακά, γεμάτα χείλη — και στα λόγια έχει συνέλαβε συναισθήματα μου ακριβώς. Αυξάνοντας το συνηθισμένο με έκτακτα. Είναι μια έντονη παρατήρηση. Μις Steele είναι φωτεινά.Συμφωνώ και παρακολουθήσετε, γοητευμένος, όπως ότι ξεπλύνετε σέρνεται αργά πέρα από το δέρμα μία ακόμη φορά. Όπως κάθομαι απέναντι από αυτήν, προσπαθώ να χαλινάρι τις σκέψεις μου. Αυτή ψάρια μερικά τσαλακωμένο φύλλα χαρτιού και μια ψηφιακή συσκευή εγγραφής από την μεγάλη τσάντα. Είναι όλες οι αντίχειρες, ρίχνοντας το αναθεματισμένο πράγμα δύο φορές στο Bauhaus καφέ τραπέζι μου. Είναι προφανές, ποτέ δεν έχει κάνει αυτό πριν, αλλά για κάποιο λόγο εγώ δεν μπορώ να καταλάβω, το βρίσκω αστείο. Υπό κανονικές συνθήκες της maladroitness θα ερεθίσει την κόλαση έξω από μένα, αλλά τώρα έχω κρύψει το χαμόγελό μου κάτω από το δείκτη του χεριού μου και αντιστέκομαι the κατεπείγουσα ανάγκη να το θέσετε επάνω για αυτήν τον εαυτό μου.Όπως η ίδια fumbles και μεγαλώνει όλο και περισσότερο flustered, αυτό συμβαίνει σε μένα ότι θα μπορούσε να βελτιώσετε την της κινητικές δεξιότητες με τη βοήθεια μιας καλλιέργειας ιππασίας. Τσαϊκόφσκι χρησιμοποιείται, μπορεί να φέρει ακόμη και η πιο ζωηροί στη φτέρνα. Η περιπλανώμενες σκέψη με κάνει στροφή στην καρέκλα μου. Εκείνη peeks επάνω σε μένα και τσιμπήματα κάτω στο το πλήρες κάτω χείλος.Σκατά! Πώς εγώ δεν παρατήρησε πώς καλώντας το στόμα είναι;«S-συγγνώμη, δεν χρησιμοποιούμαι σε αυτό.»Μπορώ να πω, μωρό, αλλά αυτή τη στιγμή δεν δίνουν δεκάρα, επειδή δεν μπορώ να τα μάτια μου από το στόμα σας."Να λάβει όλη την ώρα που πρέπει, Μις Steele." Χρειάζομαι μια άλλη στιγμή, να συγκεντρώσει τις σκέψεις μου ακυβέρνητο.Γκρι... σταματήσει αυτό, τώρα.«Σε πειράζει αν μπορώ να ηχογραφήσω απαντήσεις σας;» ρωτάει, το πρόσωπό της ειλικρινής και αναμένων.Θέλω να γελάσω. "Αφού έχετε πάρει τόσο πολύ πρόβλημα να δημιουργηθεί η συσκευή εγγραφής, με ρωτάτε τώρα;"Αυτή που αναβοσβήνει, τα μάτια της, μεγάλες και χαθεί για μια στιγμή, και είμαι ξεπεραστεί από μια άγνωστη οξύς πόνος της ενοχής.Σταματήσει να είναι μια τέτοια σκατά, γκρι. «Οχι, δεν με πειράζει.» Δεν θέλω να είναι υπεύθυνη για το βλέμμα.«Έκανε Kate, θέλω να πω, Μις Kavanagh, εξηγήσει τι η συνέντευξη ήταν για;»«Ναι, να εμφανίζεται στο τεύχος της εφημερίδας φοιτητής, αποφοίτηση, καθώς πρέπει να δίνει τη διεύθυνση έναρξη στο φετινή τελετή αποφοίτησης». Γιατί η κόλαση έχω συμφωνήσει να το κάνουμε αυτό, δεν ξέρω. Sam στο PR μου λέει ότι WSU περιβαλλοντικών επιστημών τμήμα ανάγκες τη δημοσιότητα προκειμένου να προσελκύσει πρόσθετη χρηματοδότηση για να ταιριάζει με την επιχορήγηση που έχω δώσει τους, και ο Σαμ θα μεταβαίνουν σε οποιαδήποτε μήκη για την έκθεση των μέσων ενημέρωσης.Μις Steele αναβοσβήνει για άλλη μια φορά, όπως και αν αυτό είναι είδηση της — και μοιάζει αποδοκιμάζουν. Δεν έχει που να κάνει οποιαδήποτε εργασία υπόβαθρο για αυτή τη συνέντευξη; Πρέπει να ξέρει αυτό. Η σκέψη δροσίζει το αίμα μου. Αυτό είναι .displeasing, δεν περιμένω από κάποιον που είναι η επιβολή στην ώρα μου."Καλή. Έχω κάποιες ερωτήσεις, ο κ. Grey." Αυτή πιέτες μια τούφα από τα μαλλιά πίσω από το αυτί, με αποσπά από την ενόχληση μου.«Νόμιζα ότι ίσως,» λένε ξερά. Ας κάνουμε ανησυχώ της. Περιποιητικά, κάνει, στη συνέχεια τραβά τον εαυτό της όρθια και τετράγωνα μικρά τους ώμους της. Αυτή έχει γίνει business. Κλίνει προς τα εμπρός, εκείνη πιέζει το κουμπί έναρξης για τη συσκευή εγγραφής και συνοφρυώματα όπως αυτή ματιές κάτω σε τις σημειώσεις της τσαλακωμένο.«Είσαι πολύ νέος για να έχουν συσσωρεύσει μια τέτοια αυτοκρατορία. Σε ό, τι σας χρωστάω την επιτυχία σας;"Σίγουρα μπορεί να κάνει καλύτερα από αυτό. Τι μια βαρετή ερώτηση. Δεν στο ελάχιστο πρωτοτυπίας. Είναι απογοητευτικό. Εγώ ανασύρουμε μου συνήθη απάντηση σχετικά με τις εξαιρετικές τους ανθρώπους που εργάζονται για μένα. Άνθρωποι που έχω εμπιστοσύνη, στο βαθμό που εμπιστεύονται κανέναν, και πληρώνουν καλά — μπλα, μπλα, μπλα... Αλλά Miss Steele, το απλό γεγονός είναι, είμαι λαμπρός σε αυτό που κάνω. Για μένα είναι σαν να πέσει από ένα ημερολόγιο. Αγοράζοντας προβληματική, κακοδιαχείριση εταιρειών και τον καθορισμό τους, κρατώντας μερικά ή, αν είναι πραγματικά σπασμένα, απογύμνωση τους περιουσιακά στοιχεία και την πώληση τους στον πλειοδότη. Είναι απλά θέμα γνωρίζοντας τη διαφορά μεταξύ των δύο, και πάντα έρχεται η τους υπευθύνους. Να επιτύχει στην επιχείρηση χρειάζεται καλούς ανθρώπους, και μπορώ να κρίνω ένα άτομο, καλύτερες από τα περισσότερα.«Ίσως είστε λίγο τυχερός,» λέει ήσυχα.Τυχερός; Ένα ρίγος της ενόχλησης που τρέχει μέσα από μένα. Τυχερός; Πώς τολμούσε αυτή; Μοιάζει λιτό και ήσυχη, αλλά αυτή την ερώτηση; Κανείς δεν πρότεινε ποτέ ότι ήμουν τυχερός. Σκληρή δουλειά, φέρνοντας τους ανθρώπους μαζί μου, παρακολουθούμε από κοντά ρολόι τους, δεύτερης μαντέψουν τους αν χρειαστεί να και αν δεν είναι ανάλογη του έργου, προσθαλάσσωσης τους. Που είναι αυτό που κάνω, και το κάνω καλά. Δεν είναι τίποτα να κάνει με τύχη! Λοιπόν, στην κόλαση με αυτό. Εκθειάζουν την ευρυμάθεια μου, παραθέτω τα λόγια του Andrew Carnegie, μου αγαπημένο βιομήχανος. «Την ανάπτυξη και την ανάπτυξη των ανθρώπων είναι υψηλότερη σύγκληση της ηγεσίας».«Μπορείτε να ακούγεται σαν ένα τέρας ελέγχου,», λέει, και είναι απόλυτα σοβαρές.Τι στο διάολο; Ίσως αυτή να δείτε μέσα από μένα."Έλεγχος" είναι το μεσαίο όνομα μου, καρδούλα μου.Εγώ αντηλιά σε αυτήν, ελπίζοντας να εκφοβίσει της. "Ω, εγώ ασκεί έλεγχο σε όλα τα πράγματα, Μις Steele." Και θα ήθελα για την άσκηση πέρα από σας, εδώ, αυτή τη στιγμή.Το ελκυστικό κοκκινίζει κλέβει σε όλη το πρόσωπό της, και αυτή δαγκώνει τα χείλη ότι και πάλι. Αυτό βόλτα, προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή μου από το στόμα της.«Εκτός αυτού, τεράστια δύναμη αποκτάται διασφαλίζοντάς τον εαυτό σας, σε σας μυστικό ονειροπολήσεις, ότι έχετε γεννηθεί για να ελέγξει τα πράγματα.»"Έχετε την αίσθηση ότι έχετε τεράστια δύναμη;" ρωτάει σε ένα μαλακό, χαλαρωτικό φωνή, αλλά αυτή καμάρες μια λεπτή μετώπου με μια ματιά που μεταφέρει της μομφής. Σκόπιμα προσπαθεί να προτρεπτικό μου; Είναι ερωτήσεις της, η στάση της, ή το γεγονός ότι θεωρώ της ελκυστική που pissing με off; Μεγαλώνει η ενόχλησή μου.«Που απασχολούν πάνω από 40.000 άτομα. Που μου δίνει την αίσθηση ευθύνης — εξουσία, αν θέλετε. Εάν επρόκειτο να αποφασίσει ότι δεν ήμουν πλέον ενδιαφέρονται για την επιχείρηση τηλεπικοινωνιών και να πωλούν, είκοσι χιλιάδες άτομα θα αγωνίζονται να κάνουν τις πληρωμές υποθηκών τους μετά από ένα μήνα ή έτσι. "Το στόμα της σκάει ανοικτή στην απάντησή μου. Που είναι περισσότερο σαν αυτό. Τραβάει, μωρό. Κατά τη γνώμη μου, μου επιστρέφοντας ισορροπίας."Δεν έχετε έναν πίνακα για να απαντήσει σε;""Εγώ τη δική μου εταιρεία. Δεν έχω να απαντήσει σε έναν πίνακα." Πρέπει να ξέρει αυτό.«Και έχετε οποιαδήποτε συμφέροντα έξω από τον προβέψεις;» συνεχίζει βιαστικά, αξιολογούν σωστά την αντίδρασή μου. Ξέρει ότι είμαι νευριάσει και για κάποιο ανεξήγητο λόγο αυτό με ευχαριστεί."Εγώ έχουν ποικίλα συμφέροντα, Μις Steele. Πολύ πλούσιο." Εικόνες της σε ανάμικτες θέσεις στο μου playroom φλας από το μυαλό μου: αλυσοδεμένοι στον Σταυρό, spread-eagled στο κρεβάτι με ουρανό, ακατάστατα πάνω από τον πάγκο μαστίγωμα. Και ιδού — υπάρχει ότι κοκκινίζει και πάλι. Είναι όπως έναν αμυντικό μηχανισμό.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

"Είναι υπέροχο. Ανεβάζοντας τον συνήθη σε έκτακτα », λέει ονειρικά, έχασε στην εξαίσια, λεπτή τέχνη της εργασίας Trouton του. Το προφίλ της είναι λεπτή, ενός ανάποδου μύτη, μαλακό, πλήρη χείλη, και σύμφωνα με τα λόγια της, έχει συλληφθεί συναισθήματά μου ακριβώς. Ανεβάζοντας τον συνήθη σε έκτακτα. Είναι μια έντονη παρατήρηση. Μις Steele είναι φωτεινό. Συμφωνώ και ρολόι, γοητευμένος, όπως ότι φλος σέρνεται αργά πάνω στο δέρμα της, για μια ακόμη φορά. Όπως κάθομαι απέναντι της, προσπαθώ να χαλιναγωγήσει τις σκέψεις μου. Έχει ψαρεύει κάτω κάποια τσαλακωμένα φύλλα χαρτιού και ψηφιακή συσκευή εγγραφής από την μεγάλη τσάντα της. Είναι όλα αντίχειρες, ρίχνοντας το αναθεματισμένο πράγμα δύο φορές στο Bauhaus τραπέζι του καφέ μου. Είναι προφανές ότι ποτέ δεν κάνει αυτό πριν, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορώ να καταλάβω, το βρίσκω διασκεδαστικό. Υπό κανονικές συνθήκες maladroitness της θα ερεθίσουν την κόλαση έξω από μένα, αλλά τώρα έχω κρύψει το χαμόγελό μου κάτω από το δείκτη μου και να αντισταθεί στον πειρασμό να το συστήσει γι 'αυτήν τον εαυτό μου. Όπως η ίδια fumbles και μεγαλώνει όλο και περισσότερο ταράχτηκε, αυτό συμβαίνει σε μένα ότι Θα μπορούσα να βελτιώσετε κινητικές δεξιότητες της με τη βοήθεια μιας καλλιέργειας ιππασίας. Adeptly χρησιμοποιείται, μπορεί να φέρει ακόμα και τον πιο επιφυλακτικοί στη φτέρνα. Ο περιπλανώμενος σκέψη με κάνει να στραφούν στην καρέκλα μου. Έχει κρυφοκοιτάζει σε μένα και δαγκώνει κάτω από την πλήρη κάτω χείλος της. Γαμώτο! Πώς μπορώ να μην παρατηρήσετε πως καλώντας ότι το στόμα είναι; "S-Συγγνώμη, δεν είμαι χρησιμοποιείται για αυτό." Μπορώ να πω, μωρό μου, αλλά αυτή τη στιγμή δεν δίνω δεκάρα, γιατί δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω το στόμα σας. "Πάρτε όλο το χρόνο που χρειάζεστε, Μις Steele." Χρειάζομαι κι άλλο χρόνο για να συγκεντρώσει ακυβέρνητο σκέψεις μου. Grey ... να σταματήσει αυτό, τώρα. "Σας πειράζει αν έχω καταγράψει τις απαντήσεις σας;" ρωτάει, το πρόσωπό της ειλικρινής και αναμένων. Θέλω να γελάσω. «Αφού λάβει τόσο πολύ κόπο για να ρυθμίσετε τη συσκευή εγγραφής, με ρωτάτε τώρα;" Εκείνη αναβοσβήνει, μεγάλα μάτια της και να χαθεί για μια στιγμή, και είμαι ξεπεραστεί από μια άγνωστη σούβλισμα της ενοχής. Σταματήστε να είστε μια τέτοια σκατά , Γκρι. «Όχι, δεν με πειράζει." Δεν θέλω να είναι υπεύθυνος για εκείνο το βλέμμα. "Μήπως Κέιτ, θέλω να πω, Μις Kavanagh, να εξηγήσει τι η συνέντευξη ήταν για;" "Ναι, να εμφανίζεται στο τεύχος αποφοίτηση του η εφημερίδα των φοιτητών, όπως θα πρέπει να δώσει τη διεύθυνση έναρξης σε τελετή αποφοίτησης του τρέχοντος έτους. "Γιατί στο διάολο έχω συμφωνήσει να το κάνουμε αυτό, δεν ξέρω. Σαμ στο PR μου λέει ότι το τμήμα περιβαλλοντικών επιστημών WSU ανάγκες της δημοσιότητας για την προσέλκυση πρόσθετης χρηματοδότησης για την αντιστοίχηση της επιχορήγησης έχω δώσει, και ο Σαμ θα πάνε σε οποιαδήποτε μήκη για την έκθεση των μέσων ενημέρωσης. Μις Steele αναβοσβήνει για μια ακόμη φορά, όπως και αν αυτή είναι ειδήσεις σε αυτήν, και αυτή φαίνεται να αποδοκιμάσει. Δεν έχει αυτή γίνεται καμία εργασία υπόβαθρο για αυτή τη συνέντευξη; Αυτή θα πρέπει να το γνωρίζουν αυτό. Η σκέψη δροσίζει το αίμα μου. Είναι ... δυσαρεστεί, δεν είναι αυτό που περιμένεις από κάποιον που έχει επιβάλει στην ώρα μου. "Good. Έχω κάποιες ερωτήσεις, ο κ γκρι. "Έχει πιέτες μια τούφα από τα μαλλιά πίσω από το αυτί της, αποσπά την προσοχή μου από την ενόχληση μου." Σκέφτηκα ότι μπορεί, "λέω ξερά. Ας κάνουμε ανησυχώ της. Υποχρεωτικά, κάνει, στη συνέχεια τραβιέται κατακόρυφα και πλατείες μικρές τους ώμους της. Έχει μέσα των επιχειρήσεων. Κλίση προς τα εμπρός, να πατήσει το κουμπί εκκίνησης στη συσκευή εγγραφής και συνοφρυώματα, όπως αυτή ματιές προς τα κάτω σε τσαλακωμένο σημειώσεις της. "Είσαι πολύ μικρός για να έχουν συσσωρεύσει μια τέτοια αυτοκρατορία. Να τι οφείλουν την επιτυχία σας; »Σίγουρα μπορεί να κάνει καλύτερα από αυτό. Τι ένα θαμπό ερώτηση. Ούτε ένα γιώτα της πρωτοτυπίας. Είναι απογοητευτικό. Έχω ανασύρουμε συνήθης απάντηση μου σχετικά με εξαιρετικούς ανθρώπους που εργάζονται για μένα. Οι άνθρωποι Ελπίζω, στο βαθμό που εγώ εμπιστεύομαι κανέναν, και πληρώνουν καλά-μπλα, μπλα, μπλα ... Αλλά Μις Steele, το απλό γεγονός είναι, είμαι λαμπρή σε αυτό που κάνω. Για μένα είναι σαν να πέφτουν από ένα αρχείο καταγραφής. Αγοράζοντας προβληματικές, κακοδιαχείριση εταιρείες και τον καθορισμό τους, κρατώντας μερικά ή, αν είναι πραγματικά σπάσει, απογύμνωση των περιουσιακών τους στοιχείων και να τα πωλούν στα ανοικτά στον πλειοδότη. Είναι απλά ζήτημα είναι να γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ των δύο, και πάντα έρχεται κάτω στο λαό χρέωση. Για να πετύχει στην επιχείρηση θα πρέπει να έχετε καλούς ανθρώπους, και μπορώ να κρίνω ένα άτομο, καλύτερα από ό, τι τα περισσότερα. "Ίσως είστε ακριβώς τυχεροί», λέει ήσυχα. Τυχερή; Ένα ρίγος της ενόχλησης τρέχει μέσα μου. Τυχερός; Πώς τολμούν αυτή; Κοιτάει λιτό και ήσυχο, αλλά αυτό το ερώτημα; Κανείς δεν πρότεινε ποτέ ότι ήμουν τυχερός. Σκληρή δουλειά, φέρνει τους ανθρώπους μαζί μου, παρακολουθεί με προσοχή πάνω τους, και να τους μαντεύουν αν χρειαστεί, και αν δεν είναι μέχρι το στόχο, τους προσθαλάσσωσης. Αυτό είναι ό, τι κάνω, και το κάνω καλά. Δεν είναι τίποτα να κάνει με την τύχη! Λοιπόν, στην κόλαση με αυτό. Εκθειάζουν ευρυμάθεια μου, παραθέτω τα λόγια του Andrew Carnegie, το αγαπημένο μου βιομήχανος. «Η ανάπτυξη και εξέλιξη των ανθρώπων είναι το υψηλότερο κάλεσμα της ηγεσίας." "Μπορείτε να ακούγεται σαν ένα τέρας ελέγχου», λέει, και αυτή είναι απόλυτα σοβαρό. Τι στο διάολο; Ίσως αυτή μπορεί να δει μέσα μου. "Control" είναι το μεσαίο όνομα μου, γλυκιά μου. Θα λάμπουν σε αυτήν, ελπίζοντας να την εκφοβίσει. "Ω, ασκεί έλεγχο σε όλα τα πράγματα, δεσποινίς Steele." Και θα ήθελα να το ασκήσει πάνω σας, ακριβώς εδώ, ακριβώς τώρα. Αυτός ελκυστική ρουζ κλέβει στο πρόσωπό της, και δαγκώνει πάλι ότι χειλιών. Έχω τη βόλτα, προσπαθώντας να τον εαυτό μου αποσπάσει την προσοχή από το στόμα της. "Επιπλέον, τεράστια δύναμη που αποκτάται με την εξασφάλιση εαυτό σας, σε μυστική ονειροπολήσεις σας, ότι έχετε γεννηθεί για να ελέγξετε τα πράγματα." "Αισθάνεστε ότι έχετε τεράστια δύναμη;" ρωτάει σε ένα μαλακό, κατευναστική φωνή, αλλά καμάρες ένα λεπτό φρύδι με ένα βλέμμα που αποπνέει μομφής της. Μήπως σκόπιμα προσπαθούν να με σπρώχνουν; Είναι ερωτήσεις της, τη στάση της, ή το γεγονός ότι βρίσκω ελκυστικό αυτήν που είναι pissing μου μακριά; Ενόχληση μου μεγαλώνει. "Έχω απασχολούν πάνω από σαράντα χιλιάδες άτομα. Αυτό μου δίνει μια ορισμένη αίσθηση της ευθύνης ισχύος, αν θέλετε. Αν έπρεπε να αποφασίσω ότι δεν ενδιαφερόταν πλέον στην επιχείρηση τηλεπικοινωνιών και να πωλούν, είκοσι χιλιάδες άνθρωποι θα αγωνίζονται να κάνουν τις πληρωμές υποθηκών τους μετά από ένα μήνα ή έτσι. "Το στόμα της σκάει ανοιχτό σε απάντησή μου. Αυτό είναι περισσότερο σαν αυτό. Suck it up, μωρό. Νιώθω ισορροπία μου επιστροφή. "Μην έχετε έναν πίνακα για να απαντήσει σε;" "Η δική μου εταιρεία. Δεν έχω να απαντήσω σε έναν πίνακα. "Αυτή θα πρέπει να το γνωρίζουν αυτό." Και έχετε οποιαδήποτε συμφέροντα έξω από την εργασία σας; », συνεχίζει βιαστικά, σωστά μέτρησης αντίδρασή μου. Ξέρει Είμαι τσαντισμένος, και για κάποιο ανεξήγητο λόγο αυτό με ευχαριστεί. "Έχω ποικίλα ενδιαφέροντα, Μις Steele. . Πολύ πλούσιο «Εικόνες της σε ποικίλες θέσεις σε παιδότοπο φλας μου από το μυαλό μου: αλυσοδεμένοι στο σταυρό, απλώστε-eagled στο ουρανό, διευρύνονται πάνω από το μαστίγωμα πάγκο. Και ιδού, εκεί είναι ότι ρουζ και πάλι. Είναι σαν ένα μηχανισμό άμυνας.