Μια φορά πήγα σπίτι, αυτή είναι μια δύσκολη περίοδο.Είμαι έξω από το μνημείο στη Θεσσαλονίκη το έτος, ο φίλος μου ο Ντιμίτρι, 2 ετών και πάνω μου.δύσκολο και επώδυνο δεν είπε.Κάθε ζωή είναι κρυμμένο κάτω από την ευτυχία, χαρά και πόνο και θλίψη σε μια στιγμή.Ο Ντιμίτρι είναι δίδυμα αδέρφια και tasso.από την ηλικία των 16 ετών μέχρι σήμερα την ηλικία μου τρελή tasso, αγάπη μου.Δεν νιώθω τίποτα, αλλά τα τελευταία χρόνια, νομίζω ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο.Σήμερα είναι πολύ επιτυχημένη, με πανοραμική βίλα, Φεράρι, το εστιατόριο και ένα μικρό εστιατόριο, θαλασσινά μας, έτσι ώστε να μπορεί να την γεύση της θάλασσας, η αρχική έμπνευση, ίσως το καλύτερο στο κέντρο της πόλης.αλλά δεν πάω, γιατί νιώθω ντροπή, άβολα, δεν μπορώ να εκφράσω τον εαυτό μου.Ίσως κάποια στιγμή, θα έρθω μαζί σου, και τώρα πρέπει να κάνω το καλύτερο, γιατί έχω πολύ δουλειά να κάνω.
Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..
![](//elimg.ilovetranslation.com/pic/loading_3.gif?v=b9814dd30c1d7c59_8619)