Classification of instability of th

Classification of instability of the shoulder can be confusing.
Terms to describe direction such as anterior and posterior
are precise, as are words used to identify temporal
relationships such as acute, recurrent and chronic. There is
a clear understanding of subluxation as compared with
dislocation. The distinction between a traumatic and an
atraumatic aetiology can be made although there may be
debate as to whether the initial episode was caused by a
force sufficient to justify placing it in the traumatic category.
When terms such as voluntary, involuntary and
habitual are used there is potential for confusion. Rowe et
al1 used the term voluntary and indicated that all their
patients had acquired the ability to dislocate one or both
shoulders voluntarily by a deliberate muscle action. A
number of their patients had episodes of instability which
were not deliberate acts, but occurred spontaneously. They
divided their patients into two groups; those with and those
without psychiatric disturbance. The former were resistant
to the usual therapies, whereas the latter largely responded
to a muscle-strengthening regime. While we would argue
with the concept of strengthening we agree that such
patients respond to a retraining programme.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Ταξινόμηση της αστάθειας του ώμου μπορεί να είναι συγχέοντας.Ορισμοί για να περιγράψουμε την κατεύθυνση όπως πρόσθιες και οπίσθιεςείναι ακριβής, όπως είναι λέξεις που χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό της χρονικήςσχέσεις όπως οξεία, υποτροπιάζουσα και χρόνια. Υπάρχειμια σαφή κατανόηση των υπεξάρθρημα έναντιεξάρθρωση. Η διάκριση μεταξύ μια τραυματική και μιαμπορούν να γίνουν ατραυματικές αιτιολογία, μολονότι μπορεί να υπάρξεισυζήτηση για το αν το αρχικό επεισόδιο προκλήθηκε από έναισχύ επαρκή για να δικαιολογήσουν τη διάθεσή του στην τραυματική κατηγορία.Όταν όρους όπως η εθελοντική, ακούσιες καισυνήθης είναι μεταχειρισμένο υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης. Rowe etal1 χρησιμοποιείται ο όρος εθελοντική και ανέφερε ότι όλες τουςασθενείς που είχαν αποκτήσει την ικανότητα να εξαρθρώσει ένα ή και τα δύοώμους εθελοντικά από μια σκόπιμη μυ δράση. Ααριθμός των ασθενών τους είχε επεισόδια της αστάθειας πουδεν ήταν εκ προθέσεως πράξεις, αλλά συνέβη αυθόρμητα. Αυτοίχωρίζονται τους ασθενείς σε δύο ομάδες? εκείνοι με και εκείνοιχωρίς ψυχιατρική διαταραχή. Τα πρώτα ήταν ανθεκτικάνα τις συνήθεις θεραπείες, ενώ η τελευταία ανταποκρίθηκε σε μεγάλο βαθμόσε ένα καθεστώς μυ-την ενίσχυση. Ενώ θα μπορούσε να ισχυριστείμε την έννοια της ενίσχυση συμφωνούμε ότι μια τέτοιαασθενείς που ανταποκρίνονται σε ένα πρόγραμμα επανακατάρτισης.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Ταξινόμηση αστάθειας του ώμου μπορεί να προκαλέσει σύγχυση.
Στοιχεία για την περιγραφή κατεύθυνση όπως πρόσθια και οπίσθια
είναι ακριβείς, καθώς είναι λέξεις που χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό χρονικής
σχέσεις όπως οξεία, επαναλαμβανόμενη και χρόνια. Υπάρχει
μια σαφής κατανόηση του υπεξάρθρημα σε σύγκριση με
εξάρθρωση. Η διάκριση ανάμεσα σε μια τραυματική και μια
ατραυματική αιτιολογία μπορεί να γίνει, αν και μπορεί να υπάρχει
συζήτηση ως προς το αν η αρχική επεισόδιο προκλήθηκε από μια
δύναμη επαρκή για να δικαιολογήσουν τη διάθεσή του στην τραυματική κατηγορία.
Όταν όρους όπως η εθελοντική, ακούσια και
τα συνήθη χρησιμοποιούνται εκεί είναι το δυναμικό για σύγχυση. Rowe et
AL1 χρησιμοποίησε τον όρο εθελοντική και έδειξε ότι όλοι τους
ασθενείς είχαν αποκτήσει την ικανότητα να εξαρθρώσει ένα ή και τους δύο
ώμους εθελοντικά με εκούσια ενέργεια των μυών. Ένας
αριθμός των ασθενών που τους είχαν επεισόδια αστάθειας, που
δεν ήταν εσκεμμένες πράξεις, αλλά εμφανίστηκαν αυθόρμητα. Αυτοί
διαιρούνται τους ασθενείς σε δύο ομάδες? σε ασθενείς με και
χωρίς ψυχιατρική διαταραχή. Ο πρώην ήταν ανθεκτικά
στις συνήθεις θεραπείες, ενώ οι δεύτεροι σε μεγάλο βαθμό ανταποκρίθηκαν
σε καθεστώς μυϊκής ενδυνάμωσης. Ενώ θα υποστήριζαν
με την έννοια της ενίσχυσης συμφωνούμε ότι αυτές οι
ασθενείς ανταποκρίνονται σε ένα πρόγραμμα επανεκπαίδευσης.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

τον ώμο αστάθεια ταξινόμηση μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση, όπως πριν και μετά την περιγραφή είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως, για παράδειγμα, την αναγνώριση του κροταφικού λοβού σχέση, όπως η οξεία, η υποτροπή και χρόνια.Έχουμε μια σαφή κατανόηση - σύγκριση με

εξάρθρωση.ένα τραύμα και μια διαφοράμπορεί να μη το τραύμα, αν και είναι δυνατόν να αφροδίσια από την πρώτη επίθεση από
συζήτηση για το κατά πόσον είναι
ισχύ αρκεί για να αποδείξει την κατηγορία που τοποθετούνται σε τραυματική.
όταν, όπως η εθελοντική, μη εθελοντική,
συνήθη χρήση δυνητικά σύγχυση.
ο χρησιμοποιείται ο όρος ότι τα εθελοντικά όλα τους τα
Σε ένα ή δύο βγαλμένο ώμο
εθελοντικά να λάβει μυϊκή την ικανότητα δράσης.Για τους ασθενείς που κάποιος αριθμός είναι ασταθής, δεν είναι σκόπιμη, αλλά έγινε αυθόρμητα.Θα χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, χωρίς ψυχική διαταραχή.χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία της πρώην για αντίσταση,Η τελευταία απάντηση σε μεγάλο βαθμό μια δύναμη και την ενίσχυση του συστήματος.Αν και θα μας με την έννοια της ενίσχυση, συμφωνούμε με την ανταπόκριση του ασθενούς, έτσι ένα πρόγραμμα επιμόρφωσης.