In the other crisis-affected countr

In the other crisis-affected countries, leverage at the start of the crisis
was not as high as in East Asia. In Turkey, leverage was generally low but
had begun to rise even before the crisis, in large part because there had
been other shocks (the 1998 Russian crisis and the 1999 earthquakes). It
peaked in 2001 and then declined, but experiences are still too recent to
judge. In Brazil, the Czech Republic, and Mexico, leverage was strongly
influenced by currency devaluations. In Brazil, for example, more than half
of the debts of listed firms in 2000 were in foreign exchange or indexed
to the dollar, even for firms in nontradable sectors. The devaluation of
Brazil’s currency therefore had a major short-run adverse impact on leverage.
12 Otherwise, data show little progress being achieved in lowering debt
ratios in these countries, at least over this period. In Mexico, no substantial
progress was made on adjusting debt structures until late in the 1990s,
after which the ratio stabilized. In the Czech Republic, the distressed state
of the banking system, until its recapitalization and privatization, allowed
very little scope for reducing debts until long after the crisis, with a drop
not occurring until 2000.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Στις άλλες κρίση-πληγείσες χώρες, μόχλευσης στην αρχή της κρίσηςδεν ήταν τόσο υψηλό όπως στην Ανατολική Ασία. Στην Τουρκία, ήταν γενικά χαμηλή μόχλευση αλλάείχε αρχίσει να αυξάνονται ακόμη και πριν από την κρίση, σε μεγάλο βαθμό, επειδή εκεί είχεέχουν άλλες κρίσεις (η ρωσική κρίση του 1998 και οι σεισμοί του 1999). Αυτόκορυφώθηκε το 2001 και στη συνέχεια μειώθηκε, αλλά η εμπειρία είναι ακόμα πολύ πρόσφατη για ναδικαστής. Στη Βραζιλία, την Τσεχία, και Μεξικό, μόχλευση ήταν έντοναεπηρεάζεται από υποτίμησης του νομίσματος. Στη Βραζιλία, για παράδειγμα, περισσότερο από μισόαπό τα χρέη των εισηγμένων εταιρειών το 2000 ήταν στην αγορά συναλλάγματος ή στο ευρετήριομε το δολάριο, ακόμη και για τις επιχειρήσεις στους τομείς της nontradable. Η υποτίμηση τηςΝόμισμα της Βραζιλίας είχε ως εκ τούτου, υπάρχει σημαντική δυσμενής επίπτωση βραχυπρόθεσμα σε μόχλευση.12 διαφορετικά, τα στοιχεία δείχνουν μικρή πρόοδο που επιτελείται στη μείωση χρέουςαναλογίες σε αυτές τις χώρες, τουλάχιστον κατά την περίοδο αυτή. Στο Μεξικό, χωρίς ουσιαστικήσημειώθηκε πρόοδος σχετικά με την προσαρμογή των δομών του χρέους μέχρι αργά στη δεκαετία του 1990,μετά την οποία η αναλογία σταθεροποιηθεί. Στην Τσεχική Δημοκρατία, η άθλια κατάστασητου τραπεζικού συστήματος, μέχρι την ανακεφαλαιοποίηση και την ιδιωτικοποίηση, επιτρέπεταιπολύ μικρό περιθώριο για τη μείωση των χρεών μέχρι πολύ μετά την κρίση, με μια σταγόναδεν παρουσιάζεται μέχρι το 2000.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Στις άλλες χώρες που πλήττονται από κρίσεις, μόχλευσης κατά την έναρξη της κρίσης
δεν ήταν τόσο υψηλό όπως στην Ανατολική Ασία. Στην Τουρκία, η μόχλευση ήταν γενικά χαμηλή, αλλά
είχε αρχίσει να αυξάνεται, ακόμη και πριν από την κρίση, σε μεγάλο βαθμό επειδή υπήρχε
ήταν άλλο σοκ (η ρωσική κρίση του 1998 και οι σεισμοί του 1999). Αυτό
κορυφώθηκε το 2001 και στη συνέχεια μειώθηκε, αλλά οι εμπειρίες είναι ακόμη πολύ πρόσφατη για να
κρίνουμε. Στη Βραζιλία, την Τσεχική Δημοκρατία, και το Μεξικό, η μόχλευση ήταν έντονα
επηρεασμένη από υποτιμήσεις νομισμάτων. Στη Βραζιλία, για παράδειγμα, περισσότερο από το ήμισυ
των χρεών των εισηγμένων εταιρειών το 2000 ήταν σε συνάλλαγμα ή αναπροσαρμόζονται
με το δολάριο, ακόμη και για τις επιχειρήσεις στην nontradable τομείς. Η υποτίμηση
, επομένως, το νόμισμα της Βραζιλίας είχε σημαντική βραχυχρόνια αρνητικές επιπτώσεις στη μόχλευση.
12 Διαφορετικά, τα δεδομένα δείχνουν μικρή πρόοδο που έχει επιτευχθεί στη μείωση του χρέους
αναλογίες σε αυτές τις χώρες, τουλάχιστον κατά την περίοδο αυτή. Στο Μεξικό, καμία ουσιαστική
πρόοδος σχετικά με την προσαρμογή των δομών του χρέους μέχρι αργά τη δεκαετία του 1990,
μετά την οποία η αναλογία σταθεροποιήθηκε. Στην Τσεχική Δημοκρατία, την αναξιοπαθούντα κατάσταση
του τραπεζικού συστήματος, μέχρι την ανακεφαλαιοποίηση και την ιδιωτικοποίησή της, επέτρεψε
πολύ μικρό περιθώριο για τη μείωση των χρεών μέχρι το πολύ μετά την κρίση, με μια σταγόνα
που δεν υπάρχουν μέχρι το 2000.