Ι am most unhappy with my work with

Ι am most unhappy with my work with children with "special needs". As my contract is apparently with [education] money, I am restricted to seeing only recorded children in my three sessions. These are hospital based with the expectation 1 should travel around mainstream schools and nurseries. I find I get far more progress and job satisfaction working with/through the parents. I do some school visits and find the following:
(a) teachers want you to take the child and do therapy or to provide a detailed programme for them to work through with the child which fits into the class plans
(b) generally teachers are very willing to give up their own time to discuss children, but 1 never feel this gets anywhere teachers do not have time to spend with an individual child and do not have the knowledge of language disorder necessary to implement specific programmes, however willing they are.
However, this SLT felt she could work very effectively with parents who are presumably no more knowledgeable about language disorders.
(c) 1 have tried to work through 5-14 [curriculum] information and apply the terminology to programmes /ideas 1 have provided this has occasionally worked e.g. through a Learning Support Teacher. Perhaps if I had been taught the how of programme writing I may have been more skilled at it I can write them for myself, but have difficulty writing for others.
(d) I would like to work with small groups on activities based around the listening and talking aspects of 5-14 but am not allowed to do this unless all the children are on my caseload. This clearly will not be the case in mainstream schools or nurseries. I am also not allowed to use video in classrooms unless I only video the child on my caseload. This would be a most useful tool with teaching staff. "
"... The general policy of integration is obviously a good one, but I think for SLTs it means the children in mainstream cannot be grouped which would be a more appropriate learning environment for them than individual therapy. "
SLTs have been exposed over recent years to increasing pressure from NHS accountability procedures, monitoring of their clinical activities and clinical audit, and they are accustomed to using their time as efficiently as possible. The school timetable allows much less control over therapy time. For this SLT, and she is unlikely to be alone in her experiences, the transition to school-based working has been traumatic. However, it should be borne in mind that our data were collected at a time of transition, when many SLTs were 'finding their feet' in new posts and with a new remit to provide a school-based service. It is possible that new ways of working will subsequently have begun to emerge.
A number of other difficulties in working in mainstream schools also emerged as recurrent themes in the comments of both managers and SLTs:
• Accommodation in mainstream schools is often less adequate than that available in special schools or in NHS premises. It is not unusual for SLTs to be offered, at best, access to the medical room when this is not required by the school doctor ornurse, or, at worst, a corner of the staffroom/gym/dining hall. 'Working in the broom cupboard' is commonly used by SLTs as a metaphor for the disadvantages of working in schools. In addition, since SLTs typically travel among several mainstream schools and other locations (see Chapter 3), the accommodation problems are compounded by a sense of not having a base or a 'home' anywhere. While it might be argued that an increase in classroom-based work by SLTs would lessen the accommodation problem, for at least some speech & language therapy activities, there will always be a need for an adequate base for withdrawal of pupils from the classroom, for example, for the purposes of assessment, or for therapy activities not appropriately undertaken in a busy, noisy or public context.
• Access to appropriate equipment is more difficult when SLTs are working in mainstream schools. The equipment which SLTs use in working with children/young people has become increasingly varied and specialised over the years. When SLTs are working in a number of different locations, they either have to carry large amounts of equipment around with them, or make do with a more limited range of equipment, or invest in multiple sets and find suitable storage facilities in the schools.
• Collaboration with parents tends to be more difficult to achieve when speech & language therapy is delivered in a mainstream school setting. There has been a strong professional emphasis over many years on the role played by parents in achieving good outcomes for speech & language therapy programmes. As a result, SLTs who have built up good working relationships and effective collaborative strategies with parents may be reluctant to abandon one model of practice for another if the new model brings with it barriers to parental collaboration, and particularly where partnership with education staff appears fraught with difficulties. (Parents' views will be discussed more fully in Chapter 6.)

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Ι am most unhappy with my work with children with "special needs". As my contract is apparently with [education] money, I am restricted to seeing only recorded children in my three sessions. These are hospital based with the expectation 1 should travel around mainstream schools and nurseries. I find I get far more progress and job satisfaction working with/through the parents. I do some school visits and find the following:(a) teachers want you to take the child and do therapy or to provide a detailed programme for them to work through with the child which fits into the class plans(b) generally teachers are very willing to give up their own time to discuss children, but 1 never feel this gets anywhere teachers do not have time to spend with an individual child and do not have the knowledge of language disorder necessary to implement specific programmes, however willing they are.However, this SLT felt she could work very effectively with parents who are presumably no more knowledgeable about language disorders.(c) 1 have tried to work through 5-14 [curriculum] information and apply the terminology to programmes /ideas 1 have provided this has occasionally worked e.g. through a Learning Support Teacher. Perhaps if I had been taught the how of programme writing I may have been more skilled at it I can write them for myself, but have difficulty writing for others.(δ) θα ήθελα να δουλέψω με μικρές ομάδες δραστηριότητες που βασίζονται γύρω από το άκουσμα και μιλάμε πτυχές της 5-14 αλλά δεν μου επιτρέπεται να το κάνετε αυτό, εκτός αν όλα τα παιδιά είναι σ φόρτου εργασίας μου. Αυτό σαφώς δεν θα συμβεί σε κανονικά σχολεία ή φυτώρια. Είμαι επίσης δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσετε βίντεο σε αίθουσες διδασκαλίας, εκτός εάν εγώ μόνο βίντεο παιδιού στο φόρτου εργασίας μου. Αυτό θα είναι ένα πιο χρήσιμο εργαλείο με το εκπαιδευτικό προσωπικό. ""... Η γενική πολιτική της ολοκλήρωσης είναι προφανώς καλή, αλλά νομίζω για ΕΕΔΙΠ σημαίνει ότι δεν είναι δυνατό να ομαδοποιηθούν τα παιδιά στην επικρατούσα τάση που θα είναι ένα πιο κατάλληλο περιβάλλον μάθησης για τους από ατομική θεραπεία. "ΕΕΔΙΠ έχουν εκτεθεί τα τελευταία χρόνια σε αύξηση της πίεσης από το NHS λογοδοσία διαδικασίες, παρακολούθησης των δραστηριοτήτων τους κλινική και κλινική ελέγχου, και είναι συνηθισμένοι στη χρήση του χρόνου τους όσο το δυνατόν αποδοτικότερα. Το χρονοδιάγραμμα το σχολείο επιτρέπει πολύ λιγότερο έλεγχο πάροδο του χρόνου θεραπείας. Για αυτό το SLT, και αυτή είναι απίθανο να είναι μόνος με τις εμπειρίες της, τη μετάβαση στα σχολεία εργασίας ήταν τραυματική. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι μας έχουν συλλεγεί σε μια στιγμή της μετάβασης, όταν πολλοί ΕΕΔΙΠ 'Εύρεση τα πόδια τους» σε νέες θέσεις εργασίας και με μια νέα εντολή όσον να παρέχουν μια υπηρεσία στα σχολεία. Είναι δυνατό ότι οι νέοι τρόποι εργασίας στη συνέχεια θα έχουν αρχίσει να αναδύονται.Αρκετές άλλες δυσκολίες στη συνεργασία σε κανονικά σχολεία επίσης αναδειχθεί ως επαναλαμβανόμενα θέματα στα σχόλια των δύο διαχειριστές και ΕΕΔΙΠ:• Διαμονή σε κανονικά σχολεία είναι συχνά λιγότερο επαρκείς από αυτός διαθέσιμος σε ειδικά σχολεία ή στους χώρους του NHS. Δεν είναι ασυνήθιστο για ΕΕΔΙΠ να προσφερθεί, στην καλύτερη περίπτωση, πρόσβαση στο ιατρικό δωμάτιο όταν αυτό δεν απαιτείται από το σχολείο ornurse γιατρός, ή, στη χειρότερη περίπτωση, μια γωνιά της αίθουσας αίθουσα προσωπικού/γυμναστήριο/τραπεζαρία. «Εργαζομένων σε ντουλάπι η σκούπα» is κοινός μεταχειρισμένος από ΕΕΔΙΠ ως μεταφορά για τα μειονεκτήματα της εργασίας στα σχολεία. Επιπλέον, δεδομένου ότι ΕΕΔΙΠ ταξιδεύουν συνήθως ανάμεσα σε αρκετά κανονικά σχολεία και άλλες τοποθεσίες (βλ. κεφάλαιο 3), τα καταλύματα προβλήματα επιδεινώνονται ακόμη περισσότερο από μια αίσθηση του να μην έχουμε μια βάση ή ένα «σπίτι» οπουδήποτε. Ενώ μπορεί να υποστηριχτεί ότι η αύξηση της σχολικής εργασίας από ΕΕΔΙΠ θα μειωθεί το πρόβλημα διαμονή, για τουλάχιστον κάποια ομιλία & γλώσσα δραστηριότητες θεραπεία, πάντα θα υπάρχουν μια ανάγκη για μια επαρκή βάση για την αποχώρηση των μαθητών από τάξη, για παράδειγμα, για τους σκοπούς της αξιολόγησης ή για θεραπεία δραστηριότητες του δεν κατάλληλα μια πολυσύχναστη , θορυβώδη ή δημόσιο περιβάλλον.• Πρόσβαση σε κατάλληλο εξοπλισμό είναι πιο δύσκολο όταν ΕΕΔΙΠ εργάζονται σε κανονικά σχολεία. Ο εξοπλισμός που ΕΕΔΙΠ χρησιμοποιούν κατά την εργασία με παιδιά/εφήβους έχει γίνει όλο και πιο ποικίλη και εξειδικευμένη όλα αυτά τα χρόνια. Όταν εργάζονται σε διάφορες διαφορετικές τοποθεσίες ΕΕΔΙΠ, είτε έχουν να μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες του εξοπλισμού γύρω με τους, ή να κάνετε με ένα πιο περιορισμένο φάσμα εξοπλισμού, ή να επενδύσουν σε πολλαπλά σύνολα και να βρείτε κατάλληλες αποθηκευτικές εγκαταστάσεις στα σχολεία.• Συνεργασία με τους γονείς που τείνει να είναι δυσκολότερο να επιτευχθεί όταν θεραπεία ομιλίας και γλώσσας παραδίδεται σε ένα mainstream σχολικό περιβάλλον. Έχει υπάρξει μια ισχυρή επαγγελματική έμφαση εδώ και πολλά χρόνια σχετικά με τον ρόλο που διαδραματίζουν οι γονείς στην επίτευξη καλά αποτελέσματα για τα προγράμματα θεραπείας ομιλίας και γλώσσας. Ως αποτέλεσμα, ΕΕΔΙΠ, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει καλές εργασιακές σχέσεις και αποτελεσματικές στρατηγικές συνεργασίας με τους γονείς μπορεί να είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν ένα μοντέλο πρακτικής για ένα άλλο, εάν συνοδεύεται από το νέο μοντέλο εμπόδια στη γονική συνεργασία, και ιδιαίτερα όταν η εταιρική σχέση με την εκπαίδευση προσωπικού εμφανίζεται σπαρμένος με εμπόδια. (Απόψεις των γονέων θα συζητηθεί πληρέστερα στο κεφάλαιο 6.)

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Ι είμαι πιο δυσαρεστημένοι με τη δουλειά μου με τα παιδιά με «ειδικές ανάγκες». Όπως συμβόλαιο μου είναι προφανώς με [την εκπαίδευση] χρήματα, είμαι περιορίζεται να βλέπουμε μόνο τα παιδιά που καταγράφονται σε τρεις συνεδρίες μου. Αυτά είναι του νοσοκομείου με την προσδοκία 1 θα πρέπει να ταξιδέψει σε όλο γενικά σχολεία και παιδικούς σταθμούς. Θεωρώ ότι έχω πολύ μεγαλύτερη πρόοδο και ικανοποίηση από την εργασία που εργάζονται με / από τους γονείς. Έχω κάνει κάποιες επισκέψεις σχολείων και να βρείτε τα ακόλουθα:
(α) οι εκπαιδευτικοί θέλουν να πάρετε το παιδί και να κάνει θεραπεία ή να παρέχει ένα λεπτομερές πρόγραμμα για να δουλέψουν μέσα με το παιδί που ταιριάζει στα σχέδια της κατηγορίας
(β) γενικά οι δάσκαλοι είναι πολύ πρόθυμοι να δώσουν το δικό τους χρόνο για να συζητήσουν τα παιδιά, αλλά και 1 ποτέ δεν αισθάνονται αυτό παίρνει οπουδήποτε εκπαιδευτικοί δεν έχουν χρόνο για να περάσουν με κάθε παιδί και δεν έχουν τη γνώση της διαταραχής γλώσσας αναγκαία για την εφαρμογή ειδικών προγραμμάτων, ωστόσο πρόθυμοι είναι.
Ωστόσο, Αυτό το SLT αισθάνθηκε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει πολύ αποτελεσματικά με τους γονείς οι οποίοι είναι προφανώς όχι περισσότερο γνώστες διαταραχές του λόγου.
(γ) 1 προσπάθησαν να εργαστούν με 5-14 [διδακτέα ύλη] πληροφορίες και να εφαρμόσει την ορολογία των προγραμμάτων / 1 ιδέες έδωσαν αυτό έχει εργάστηκε περιστασιακά π.χ. μέσω της στήριξης των διδασκόντων Μάθησης. Ίσως αν είχα διδαχθεί το πώς της γραφής πρόγραμμα που μπορεί να ήταν πιο εξειδικευμένο σε αυτό μπορώ να τα γράψω για τον εαυτό μου, αλλά έχουν δυσκολία στο γράψιμο για τους άλλους.
(Δ) Θα ήθελα να συνεργαστεί με τις μικρές ομάδες στις δραστηριότητες που βασίζονται γύρω από την ακρόαση και μιλάμε πτυχές των 5-14, αλλά δεν μου επιτρέπεται να το κάνουμε αυτό, εκτός εάν όλα τα παιδιά είναι στο φόρτο εργασίας μου. Είναι σαφές ότι αυτό δεν θα συμβεί στα γενικά σχολεία ή παιδικούς σταθμούς. Είμαι, επίσης, δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσετε το βίντεο στην τάξη, εκτός αν έχω μόνο βίντεο το παιδί στο φόρτο εργασίας μου. Αυτό θα ήταν ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο με το διδακτικό προσωπικό. "" ... Η γενική πολιτική της ενσωμάτωσης είναι προφανώς ένα καλό, αλλά νομίζω ότι για SLTs σημαίνει ότι τα παιδιά σε κανονικά δεν μπορούν να ομαδοποιηθούν τα οποία θα ήταν πιο κατάλληλο περιβάλλον μάθησης για αυτούς από ατομική θεραπεία.
"Οι SLTs εκτεθεί τα τελευταία χρόνια για την αύξηση της πίεσης από τις διαδικασίες λογοδοσίας του ΕΣΥ, η παρακολούθηση των κλινικών δραστηριοτήτων τους και κλινικός έλεγχος, και έχουν συνηθίσει να χρησιμοποιούν το χρόνο τους όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται. Το ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου επιτρέπει πολύ λιγότερο έλεγχο του χρόνου θεραπείας. Για Αυτό SLT, και είναι απίθανο να είναι μόνη της στην εμπειρία της, η μετάβαση στο σχολείο, στην εργασία που βασίζεται ήταν τραυματική. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα δεδομένα μας συλλέχθηκαν σε μια εποχή μετάβασης, όταν πολλοί SLTs ήταν «εύρημα τα πόδια τους »σε νέες θέσεις και με μια νέα εντολή για την παροχή υπηρεσίας με βάση το σχολείο. Είναι πιθανό ότι οι νέοι τρόποι λειτουργίας θα είναι στη συνέχεια έχουν αρχίσει να αναδύονται. Ένας αριθμός άλλων δυσκολιών κατά την εργασία σε γενικά σχολεία επίσης αναδειχθεί ως επαναλαμβανόμενα θέματα στο οι παρατηρήσεις και των δύο διευθυντών και SLTs:. • Διαμονή σε κανονικά σχολεία είναι συχνά λιγότερο κατάλληλη από εκείνη που διατίθεται σε ειδικά σχολεία ή σε χώρους NHS, δεν είναι ασυνήθιστο για SLTs να προσφέρονται, στην καλύτερη περίπτωση, η πρόσβαση στην ιατρική δωμάτιο, όταν αυτό δεν είναι που απαιτούνται από το σχολείο γιατρός ornurse, ή, στη χειρότερη περίπτωση, μια γωνιά της αίθουσας staffroom / γυμναστήριο / τραπεζαρία. «Δουλεύοντας στο ντουλάπι σκούπα» χρησιμοποιείται συνήθως από SLTs ως μεταφορά για τα μειονεκτήματα που εργάζονται σε σχολεία. Επιπλέον, δεδομένου ότι SLTs συνήθως ταξιδεύουν μεταξύ πολλών γενικά σχολεία και άλλους χώρους (βλέπε κεφάλαιο 3), τα προβλήματα στέγασης επιδεινώνεται από μία αίσθηση ότι δεν έχει μία βάση ή ένα «σπίτι» οπουδήποτε. Ενώ θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η αύξηση στην τάξη με βάση το έργο του SLTs θα μειώσει το πρόβλημα στέγασης, τουλάχιστον για ορισμένες δραστηριότητες λογοθεραπείας & γλώσσα, θα υπάρχει πάντα η ανάγκη για επαρκή βάση για την αποχώρηση των μαθητών από την αίθουσα διδασκαλίας, για παράδειγμα, για τους σκοπούς της αξιολόγησης, ή για δραστηριότητες θεραπεία δεν διαθέτει τα κατάλληλα αναλαμβάνονται σε ένα πολυσύχναστο, θορυβώδες ή δημόσια πλαίσιο. • Η πρόσβαση σε κατάλληλο εξοπλισμό είναι πιο δύσκολο όταν SLTs εργάζονται σε γενικά σχολεία. Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούν SLTs σε συνεργασία με τα παιδιά / νέους έχει γίνει ολοένα και πιο ποικίλες και εξειδικευμένες όλα αυτά τα χρόνια. Όταν SLTs εργάζονται σε μια σειρά από διαφορετικές τοποθεσίες, θα πρέπει είτε να μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες εξοπλισμού μαζί τους, ή να κάνετε με ένα πιο περιορισμένο φάσμα εξοπλισμού, ή να επενδύσουν σε πολλαπλές σειρές και να βρουν κατάλληλες εγκαταστάσεις αποθήκευσης στα σχολεία. • Συνεργασία με τους γονείς τείνει να είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί όταν λογοθεραπεία & γλώσσα παραδίδεται σε μια ρύθμιση κανονικό σχολείο. Υπήρξε μια ισχυρή επαγγελματική έμφαση εδώ και πολλά χρόνια για το ρόλο που διαδραματίζουν οι γονείς στην επίτευξη καλών αποτελεσμάτων για την ομιλία και τη γλώσσα των προγραμμάτων θεραπείας. Ως αποτέλεσμα, SLTs που έχουν δημιουργήσει καλές σχέσεις εργασίας και αποτελεσματικές στρατηγικές συνεργασίας με τους γονείς μπορεί να είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν ένα μοντέλο με κάποιον άλλο, αν το νέο μοντέλο φέρνει μαζί εμποδίων για τη γονική συνεργασίας, και ιδίως όταν συνεργασία με το εκπαιδευτικό προσωπικό φαίνεται γεμάτη με δυσκολίες. (Απόψεις των γονιών θα συζητηθεί εκτενέστερα στο Κεφάλαιο 6.)

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Ι είναι πιο δυστυχισμένη μαζί με τα παιδιά μου και το έργο "ειδικές ανάγκες".Επειδή το συμβόλαιό μου προφανώς είναι [εκπαίδευση. τα λεφτά μου, περιορίζεται σε τρεις συνεδριάσεις της μου μόνο τα αρχεία καταγραφής των παιδιών.Αυτά είναι με βάση τα νοσοκομεία θα πρέπει να είναι η κυρίαρχη προσδοκία 1, τα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς γύρω από το ταξίδι.Βρήκα τους γονείς μου σε έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη πρόοδο και την ικανοποίηση στην δουλειά.Θα κάνω μερικά σχολεία πραγματοποιήθηκε επίσκεψη, διαπιστώθηκε ότι τα ακόλουθα στοιχεία: (i) να λάβει τα παιδιά σου δασκάλα, και να κάνει τη θεραπεία ή παρέχει ένα λεπτομερές πρόγραμμα εργασίας, να τους τα παιδιά, κατάλληλο για την αίθουσα σχέδιο, (β) Γενική εκπαιδευτικοί είναι πρόθυμος να θυσιάσει το χρόνο για να συζητήσουμε για τα παιδιά,Αλλά ποτέ δεν πίστευε ότι ήταν 1 χρόνο και κάθε επιμέρους παιδιά των καθηγητών δεν λουλούδια και δεν υπάρχει καμία γλώσσα αναγκαία συγκεκριμένα την εφαρμογή του προγράμματος της γνώσης, αλλά ήταν πρόθυμοι να
. Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι και οι γονείς της δεν μπορεί να ξέρει περισσότερα για τα γλωσσικά εμπόδια είναι πολύ αποτελεσματική εργασία της.
(γ) 1, 5 - 14, προσπαθεί να με φυσικά,] [το σχέδιο πληροφορίες και την εφαρμογή όρων / σκέψεις 1 παρέχει ήδη τα περιστασιακά, για παράδειγμα, με την υποστήριξη της μάθησης των εκπαιδευτικών.Ίσως, αν θα μου δίδαξε πώς να γράψω το πρόγραμμα, δεν μπορεί να είναι πιο επιδέξια, μπορώ να σου γράφει, αλλά είναι δύσκολο να γράψω, για τους άλλους.(δ) θα ήθελα να σε ακούω και ότι με βάση τις δραστηριότητες, 5 - 14, μικρές ομάδες εργασίας αλλά δεν μου επιτρέπεται να το κάνεις αυτό για μένα, εκτός αν όλα τα παιδιά του φόρτου εργασίας.Αυτό προφανώς δεν είναι σε ένα κανονικό σχολείο ή σε παιδικό σταθμό την υπόθεση.- δεν επιτρέπει τη χρήση βίντεο, βίντεο, εκτός αν έχω μόνο τα παιδιά μου και του φόρτου εργασίας.Αυτό θα είναι ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία, του προσωπικού. ""...Η γενική πολιτική ολοκλήρωσης προφανώς είναι καλό, αλλά νομίζω ότι αυτό σημαίνει ότι στο κανονικό παιδί δεν, θα ήταν πιο κατάλληλο περιβάλλον μάθησης, από την ατομική θεραπεία τους. "
μέχρι στιγμής έχει εκτεθεί σε τα τελευταία χρόνια τη διαδικασία λογοδοσίας από το NHS όλο και περισσότερη πίεση,Η κλινική παρακολούθηση δραστηριοτήτων τους και έχουν συνηθίσει στην κλινική του ελέγχου, όσο το δυνατόν πιο αποδοτική χρήση του χρόνου τους.Στο πρόγραμμα μπορεί να κάνει περισσότερο χρόνο κατά τη διάρκεια ελέγχου.Αυτό είναι, δεν μπορεί να είναι μόνη της με την εμπειρία της, τη μετάβαση σε σχολικών δουλειά είναι οδυνηρή.Αλλά