Pharmaceuticals play a vital role i

Pharmaceuticals play a vital role in the health system and
policy makers must balance the access of patients to new
effective medicines with limited health care budgets, while
providing the right incentives to manufacturers to develop
new generations of drugs. After inpatient and outpatient
care, pharmaceuticals represent the third largest expenditure
item of health care spending and accounted for more
than a sixth (17%) of health expenditure on average across
OECD countries in 2013, not taking into account spending
on pharmaceuticals in hospitals.
The total retail pharmaceutical bill across OECD countries
was around USD 800 billion in 2013. However, there are
wide variations in pharmaceutical spending per capita
across countries, reflecting differences in volume, patterns
of consumption and pharmaceutical prices (Figure 10.1).
With more than USD 1 000 in 2013, the United States spent
far more on pharmaceuticals than any other OECD country
on a per capita basis, and double the OECD average. Japan
(USD 752), Greece (USD 721) and Canada (USD 713) also
spent significantly more on medicines than other OECD
countries. At the other end of the scale, Denmark (USD 240)
had relatively low spending levels, less than half the average
across OECD countries. It is important to note that
these figures refer only to retail pharmaceuticals, that is,
pharmaceuticals dispensed directly to patients with a
medical prescription or over-the-counter purchases. Pharmaceuticals
can also be administered to patients when
they are in hospital, but these are not taken into account
here. Figures available for a small number of OECD countries
suggest that this can add another 10-20% on average
to the retail spending, but can vary according to different dispensing
and budgetary practices (Belloni et al., forthcoming).
Around 80% of total retail pharmaceutical spending is for
prescribed medicines; the rest being spent on over-thecounter
(OTC) medicines. OTC medicines are pharmaceuticals
that can be bought without prescription and their costs
are generally borne by patients. In some cases, however,
OTC drugs can also be reimbursed by public payers.
Depending on country-specific legislation, OTC pharmaceuticals
can be sold outside of pharmacies, for example, in
supermarkets, other retail stores or via the internet. In Australia,
Spain and Poland, the share of OTC medicines is relatively
high – in the latter case accounting for half of
pharmaceutical spending.
During the 1990s and early 2000s, increasing spending on
retail pharmaceuticals acted as a major contributor in driving
up overall health expenditure (Figure 10.2). Average real
annual growth in pharmaceutical spending outpaced overall
health spending growth – more than 5% on average each
year between 1990 and 2004, compared with average health
spending growth of less than 4% per year. However, in the
second half of the 2000s there was a significant drop in
average pharmaceutical spending growth which then
intensified following the global economic crisis. In this
period, policy makers in many OECD countries were concerned
about reining in public pharmaceutical spending in
an effort to limit total public spending (see Indicator
“Financing of pharmaceutical expenditure”). Thus, a number
of countries introduced a series of measures: price cuts
(achieved through negotiations with the pharmaceutical
manufacturers, introduction of reference pricing, application
of compulsory rebates, decrease of pharmacy margins,
reductions of the value added tax applicable for pharmaceuticals),
promoting the use of generics, reduction of
package sizes, reduction in coverage (excluding pharmaceuticals
from reimbursement) and increases in co-payments by
households.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Φαρμακευτικά προϊόντα διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στο σύστημα υγείας καιφορείς χάραξης πολιτικής πρέπει να εξισορροπήσει την πρόσβαση των ασθενών σε νέεςαποτελεσματικά φάρμακα με τους περιορισμένους προϋπολογισμούς υγειονομικής περίθαλψης, ενώπαροχή των κατάλληλων κινήτρων στους κατασκευαστές να αναπτύξουννέες γενιές των ναρκωτικών. Μετά από ενδονοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακήπερίθαλψης, φαρμακευτικά προϊόντα αντιπροσωπεύουν το τρίτο μεγαλύτερο δαπανώνστοιχείο της υγειονομικής περίθαλψης, οι δαπάνες και αντιπροσώπευαν περισσότεροαπό ό, τι ένα έκτο (17%), των δαπανών υγείας κατά μέσο όρο σε όλη τηνΧώρες του ΟΟΣΑ το 2013, δεν λαμβάνει υπόψη δαπάνεςστον τομέα των φαρμάκων στα νοσοκομεία.Το συνολικό λιανικό εμπόριο φαρμακευτικών νομοσχέδιο στις χώρες του ΟΟΣΑήταν περίπου 800 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2013. Ωστόσο, υπάρχουνευρείες παραλλαγές στις Φαρμακευτικές δαπάνες κατά κεφαλήνσε όλες τις χώρες, αντανακλώντας διαφορές του όγκου, μοτίβατης κατανάλωσης και των φαρμακευτικών προϊόντων (σχήμα 10.1).Με περισσότερο από USD 1 000 το 2013, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψανπολύ περισσότερο για φαρμακευτικά προϊόντα από οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑσε κατά κεφαλήν βάση, και διπλό ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ. Ιαπωνία(USD 752), Ελλάδα (721 USD) και Καναδά (USD 713) επίσηςδαπανώνται σημαντικά περισσότερα σε φάρμακα από ό, τι άλλο του ΟΟΣΑχώρες. Στο άλλο άκρο της κλίμακας, Δανία (240 USD)είχαν σχετικά χαμηλά επίπεδα δαπανών, λιγότερο από το ήμισυ του μέσουστις χώρες του ΟΟΣΑ. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότιτα στοιχεία αυτά αναφέρονται μόνο σε λιανικής πώλησης φαρμακευτικών προϊόντων, που είναι,φαρμακευτικά προϊόντα που διανέμονται απευθείας προς τους ασθενείς με έναιατρική συνταγή ή over-the-counter αγορές. Φαρμακευτικά προϊόνταμπορεί επίσης να χορηγείται σε ασθενείς ότανείναι στο νοσοκομείο, αλλά αυτές δεν λαμβάνονται υπόψηΕδώ. Τα διαθέσιμα στοιχεία για ένα μικρό αριθμό των χωρών του ΟΟΣΑπροτείνουν ότι αυτό μπορεί να προσθέσει ένα άλλο 10-20% κατά μέσο όρογια τις λιανικές δαπάνες, αλλά μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με διαφορετικές δοσομέτρησηκαι δημοσιονομικές πρακτικές (Belloni et al., επικείμενη).Περίπου το 80% των συνολικών πωλήσεων φαρμακευτικών δαπανών είναι γιατα συνταγογραφημένα φάρμακα? τα υπόλοιπα δαπανώνται σε over-thecounterΦαρμάκων (OTC). OTC φάρμακα είναι φαρμακευτικά προϊόνταπου μπορούν να αγοραστούν χωρίς συνταγή και το κόστος τουςβαρύνουν γενικά ασθενείς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο,OTC φάρμακα μπορούν επίσης να αποδοθούν από δημόσια πληρωτές.Ανάλογα με την χώρα-συγκεκριμένη νομοθεσία, OTC φαρμάκωνμπορεί να πωληθεί εκτός φαρμακείων, για παράδειγμα, σεσουπερμάρκετ, άλλα καταστήματα ή μέσω του Διαδικτύου. Στην Αυστραλία,Ισπανία και την Πολωνία, το μερίδιο των OTC φάρμακα είναι σχετικάυψηλή – στη δεύτερη περίπτωση λογιστική για μισό τουφαρμακευτικών δαπανών.Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και πρόωρο 2000s, αύξηση των δαπανών γιαλιανικής πώλησης φαρμακευτικών προϊόντων ενήργησε ως σημαντικός συνεισφέρων στην οδήγησητις συνολικές δαπάνες για την υγεία (σχήμα 10.2). Πραγματικό μέσο όροετήσιος ρυθμός αύξησης των φαρμακευτικών δαπανών υπερέβη συνολικάδαπάνες ανάπτυξης – πάνω από 5% κατά μέσο όρο κάθε για την υγείαέτος μεταξύ του 1990 και του 2004, έναντι μέσου όρου της υγείαςαύξηση δαπανών μικρότερη του 4% ετησίως. Ωστόσο, ηδεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000 ήταν μια σημαντική πτώση στηνΜέση φαρμακευτικές δαπάνες ανάπτυξης που τότεεντάθηκαν μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Σε αυτόπερίοδο, αφορούσαν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε πολλοί χώρες του ΟΟΣΑγια να χαλιναγωγήσει μέσα δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στηνμια προσπάθεια για τον περιορισμό της συνολικής δημόσιας δαπάνης (βλ. ένδειξη«Χρηματοδότηση των φαρμακευτικών δαπανών»). Έτσι, ένας αριθμόςτων χωρών εισήγαγε μια σειρά από μέτρα: μειώσεις(επιτευχθεί μέσω διαπραγματεύσεων με τη φαρμακευτικήκατασκευαστές, εισαγωγή αναφοράς τιμολόγησης, εφαρμογήτων υποχρεωτικών εκπτώσεων, μείωση των περιθωρίων φαρμακείο,μειώσεις της αξίας ΦΠΑ ισχύει για τα φαρμακευτικά προϊόντα),προώθηση της χρήσης των γενόσημων φαρμάκων, μείωση τηςμεγέθη συσκευασίας, μείωση της κάλυψης (εξαιρουμένων των φαρμακευτικών προϊόντωναπό την επιστροφή) και αυξάνει την ομο-πληρωμέςνοικοκυριά.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Φαρμακευτικά προϊόντα διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στο σύστημα υγείας και
τους φορείς χάραξης πολιτικής πρέπει να ισορροπήσει την πρόσβαση των ασθενών σε νέα
αποτελεσματικά φάρμακα με περιορισμένους προϋπολογισμούς της υγειονομικής περίθαλψης, ενώ η
παροχή των κατάλληλων κινήτρων στους κατασκευαστές να αναπτύξουν
νέες γενιές φαρμάκων. Μετά από ενδονοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή
περίθαλψη, τα φαρμακευτικά προϊόντα αντιπροσωπεύουν την τρίτη μεγαλύτερη δαπάνη
στοιχείο των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης και αντιπροσωπεύουν περισσότερο
από το ένα έκτο (17%) των δαπανών για την υγεία κατά μέσο όρο σε όλη
χώρες του ΟΟΣΑ το 2013, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι δαπάνες
για φαρμακευτικά προϊόντα στα νοσοκομεία.
Η σύνολο των λιανικών φαρμακευτική νομοσχέδιο στις χώρες του ΟΟΣΑ
ήταν περίπου 800 δισεκατομμύρια δολάρια το 2013. Ωστόσο, υπάρχουν
μεγάλες διαφορές στη φαρμακευτική δαπάνη κατά κεφαλήν
σε όλες τις χώρες, γεγονός που αντανακλά τις διαφορές στον όγκο, τα πρότυπα
κατανάλωσης και τιμών των φαρμακευτικών προϊόντων (Εικόνα 10.1).
με περισσότερους από 1 USD 000 το 2013, οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπάνησαν
πολύ περισσότερα για τα φαρμακευτικά προϊόντα από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ
σε κατά κεφαλήν βάση, και το διπλάσιο του μέσου όρου του ΟΟΣΑ. Ιαπωνία
(USD 752), Ελλάδα (USD 721) και τον Καναδά (USD 713) και
πέρασε πολύ περισσότερα για τα φάρμακα από ό, τι άλλες ΟΟΣΑ
χώρες. Στο άλλο άκρο της κλίμακας, η Δανία (USD 240)
είχαν σχετικά χαμηλά επίπεδα δαπανών, λιγότερο από το μισό του μέσου όρου
σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι
τα στοιχεία αυτά αφορούν μόνο στη λιανική πώληση φαρμακευτικών προϊόντων, δηλαδή,
τα φαρμακευτικά προϊόντα διανέμονται απευθείας στους ασθενείς με
ιατρική συνταγή ή over-the-counter αγορές. Pharmaceuticals
μπορεί επίσης να χορηγηθεί σε ασθενείς όταν
βρίσκονται σε νοσοκομείο, αλλά αυτά δεν λαμβάνονται υπόψη
εδώ. Διαθέσιμα στοιχεία για ένα μικρό αριθμό χωρών του ΟΟΣΑ
δείχνουν ότι αυτό μπορεί να προσθέσει άλλο ένα 10-20% κατά μέσο όρο
για τις δαπάνες λιανικής πώλησης, αλλά μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με διαφορετικές διανομής
και δημοσιονομικών πρακτικών (Belloni et al., Υπό έκδοση).
Περίπου το 80% των συνολικών λιανικής πώλησης των φαρμακευτικών δαπανών είναι για
τα συνταγογραφούμενα φάρμακα? ενώ το υπόλοιπο δαπανάται για πάνω-thecounter
(OTC) φάρμακα. OTC φάρμακα είναι τα φαρμακευτικά προϊόντα
που μπορούν να αγοραστούν χωρίς συνταγή και το κόστος τους
είναι γενικά βαρύνουν τους ασθενείς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο,
OTC φάρμακα μπορούν επίσης να επιστρέφονται από δημόσιους ασφαλιστικούς φορείς.
Ανάλογα με τη νομοθεσία της συγκεκριμένης χώρας, OTC φαρμακευτικά προϊόντα
μπορούν να πωλούνται εκτός των φαρμακείων, για παράδειγμα, στο
σούπερ μάρκετ, και άλλα καταστήματα λιανικής πώλησης ή μέσω του διαδικτύου. Στην Αυστραλία,
την Ισπανία και την Πολωνία, το μερίδιο των OTC φαρμάκων είναι σχετικά
υψηλή - στη δεύτερη περίπτωση, που αντιπροσωπεύουν το ήμισυ της
. Φαρμακευτικής δαπάνης
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αύξηση των δαπανών για
τη λιανική φαρμακευτικά λειτούργησε ως σημαντικός συνεισφέρων στην οδήγηση
μέχρι συνολικών δαπανών για την υγεία (Εικόνα 10.2). Μέση πραγματική
ετήσια αύξηση των φαρμακευτικών δαπανών ξεπέρασε τη συνολική
αύξηση των δαπανών για την υγεία - περισσότερο από το 5% κατά μέσο όρο κάθε
χρόνο μεταξύ του 1990 και του 2004, σε σύγκριση με το μέσο όρο της υγείας
αύξησης των δαπανών μικρότερο του 4% ετησίως. Ωστόσο, στο
δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000 υπήρξε μια σημαντική πτώση στην
μέση φαρμακευτική αύξησης των δαπανών οι οποίες στη συνέχεια
εντάθηκε μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Σε αυτή την
περίοδο, οι φορείς χάραξης πολιτικής σε πολλές χώρες του ΟΟΣΑ ήταν ανησυχούν
για να τιθασεύσουν τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη σε
μια προσπάθεια να περιοριστούν οι συνολικές δημόσιες δαπάνες (βλέπε δείκτη
«Χρηματοδότηση της φαρμακευτικής δαπάνης»). Έτσι, ένας αριθμός
των χωρών εισήγαγε μια σειρά μέτρων: μείωση των τιμών
(επιτευχθεί μέσω διαπραγματεύσεων με τις φαρμακευτικές
κατασκευαστές, η εισαγωγή των τιμών αναφοράς, η εφαρμογή
της υποχρεωτικής εκπτώσεις, μείωση των περιθωρίων φαρμακείο,
μειώσεις του φόρου προστιθέμενης αξίας που ισχύει για τα φαρμακευτικά προϊόντα),
την προώθηση η χρήση των γενόσημων φαρμάκων, μείωση των
μεγεθών συσκευασίας, μείωση της κάλυψης (εκτός των φαρμακευτικών προϊόντων
από την επιστροφή) και αυξήσεις σε συνεργασία πληρωμές από
νοικοκυριά.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Τα ναρκωτικά στο σύστημα υγείας και των συστημάτων υγείας, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στηνΟι φορείς χάραξης πολιτικής πρέπει να μπαίνει σε μια νέα ισορροπία των ασθενώνΥπάρχει περιορισμένη ιατρική προϋπολογισμού και αποτελεσματικά φάρμακα,Ο κατασκευαστής παρέχει τα κατάλληλα κίνητρα για τηνΜια νέα γενιά φάρμακα.Μετά την εισαγωγή και εξωτερικοίπερίθαλψη, φάρμακα εξ ονόματος της τρίτης μεγάλες δαπάνεςΤο σχέδιο των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης και περισσότεροΚατά μέσο όρο, σε ένα έκτο (17%) και οι δαπάνες για την υγείαΟι χώρες του ΟΟΣΑ και μετά το 2013, χωρίς να ληφθούν υπόψη τα έξοδαΤο νοσοκομείο φάρμακα.Μπιλ γενικό λιανικό εμπόριο ναρκωτικών σε χώρες του ΟΟΣΑ$800 δισ. ευρώ το 2013.Ωστόσο, υπάρχουνεκτεταμένες αλλαγές κατά κεφαλήν κατανάλωση ναρκωτικώνμεταξύ των κρατών μελών, αντικατοπτρίζει τη διαφορά του αριθμού, του τρόπουτην κατανάλωση και τις τιμές των φαρμάκων (Σχήμα 1).Με πάνω από 1 000 δολάρια ΗΠΑ το κόστος μετά το 2013,απ "ό, τι άλλες χώρες του ΟΟΣΑ έχουν πολύ περισσότερα φάρμακαανά κάτοικο του ΟΟΣΑ, είναι διπλάσια από το μέσο όρο.Η Ιαπωνία(752 ευρώ), η Ελλάδα (721 ευρώ) και τον Καναδά (713 ευρώ) καιχρόνος που δαπανάται σε φάρμακα περισσότερο από άλλες ΟΟΣΑΧώρες.Στην κλίμακα από την άλλη πλευρά, η Δανία (240 δολάρια)έχουν σχετικά χαμηλά επίπεδα κατανάλωσης, λιγότερο από το ήμισυ του μέσου επιπέδουΣτις χώρες του ΟΟΣΑ.Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότιΑυτά τα στοιχεία αφορούν μόνο λιανικό εμπόριο ναρκωτικών, δηλαδή,σε ασθενείς με φάρμακα που χορηγούνται απευθείας σειατρική συνταγή ή μη ιατρική συνταγή.Δυτική φαρμάκωνΜπορεί επίσης να σε ασθενείς που λαµβάνουν ότανΕίναι στο νοσοκομείο, αλλά αυτά δεν λαμβάνονται υπόψηΕδώ.Μερικές χώρες του ΟΟΣΑ για την ψηφιακήΝομίζω ότι αυτό μπορεί να σημαίνει συν 10% - 20%Οι δαπάνες για λιανική πώληση, αλλά μπορεί, σύμφωνα με διαφορετική κατανομήκαι την προσέγγιση του προϋπολογισμού (Belloni και άλλων, προς δημοσίευση).αντιπροσωπεύουν περίπου το 80% των συνολικών δαπανών της λιανικήςφάρμακα, τα υπόλοιπα που πέρασα στην εξωχρηματιστηριακών(μη συνταγογραφούμενα φάρμακα) φάρμακα.μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, είναι φάρμακοΔεν χρειάζεται συνταγή μπορεί να αγοραστεί και το κόστος δενΓενικά από τις ασθενείς.Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις,Τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα μπορεί επίσης να επιστρέφονται από τους φορολογούμενους.Σύμφωνα με την ειδική εθνική νομοθεσία, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα,μπορούν να πωλούνται εκτός φαρμακείων, για παράδειγμα, στηνσούπερ μάρκετ, άλλα καταστήματα λιανικής πώλησης ή μέσω του Διαδικτύου.Στην Αυστραλία,Ισπανία και την Πολωνία, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα μερίδιο σχετικάψηλά, στην τελευταία περίπτωση, αντιπροσωπεύουν το ήμισυιατρικές δαπάνες.Κατά τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του αιώνα, η αύξηση των δαπανώνΛιανικό εμπόριο ναρκωτικών κατά την οδήγηση, η κύρια συνεισφοράΤο σύνολο των δαπανών για την υγεία (σχήμα 10.2).Κατά μέσο όρο το δωμάτιοΕτήσια αύξηση από το σύνολο των ιατρικών δαπανώνΟι δαπάνες για την υγεία κατά μέσο όρο κάθε αύξηση άνω του 5%,Στο μεταξύ, το 2004 και το 1990, σε σύγκριση με το μέσο επίπεδο υγείαςΗ αύξηση των δαπανών δεν σε 4% ετησίως.Ωστόσο, στηνΚατά την πρώτη δεκαετία του αιώνα έχει μειώθηκε σημαντικά κατά το δεύτερο εξάμηνο τουαύξηση των δαπανών κατά μέσο όρο φάρμακα"παγκόσμια οικονομική κρίση έχει επιδεινώσει.Σε αυτόΚατά τη διάρκεια της πολλές χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και ανάπτυξης πολιτικώνΌσον αφορά τον έλεγχο των δημοσίων ιατρικών εξόδωνπροσπάθειες για περιορισμό του συνόλου των δημόσιων δαπανών (βλέπε δείκτες"χρηματοδότηση των φαρμακευτικών δαπανών").Ως εκ τούτου, ένα ψηφιακόΤο κράτος έχει θεσπίσει μια σειρά μέτρων για την μείωση των τιμών:Οι διαπραγματεύσεις με την φαρμακευτικήΟ κατασκευαστής, εφαρμογή των τιμών αναφοράς,Υποχρεωτική μίζες φαρμακείο, μείωση του περιθωρίου κέρδους,Η μείωση του φόρου προστιθέμενης αξίας που ισχύει και για τα φάρμακα,την προώθηση της Generics στη μείωση της χρήσης,μέγεθος συσκευασίας, μείωση της κάλυψης (μη συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκωναπό την αποπληρωμή της πληρωμής) και αύξηση της κοινήςοικογένεια.