A“ME?” I LAUGH, thenglance at Brayd

A“ME?” I LAUGH, thenglance at Brayden. Like me, he looks as if he’s expectinga punchline.
“You,” Malcolmsays. His voice is flat, but I see what I think is humor in his eyes. “Is that so hard to believe?”
“Honestly? Yes.” I look around the room, now even more edgy than I’d been before. He must be teasing me—lord knows there’s no reason that I would be on the radar of an exclusive private club. But all that does is underscore the strange sensation that I know this man fromsomewhere. And since I’mdrawinga blank, mydiscomfort is climbing.
I clear mythroat. “So, um, if you’re tryingto recruit us, shouldn’t youat least offer us a drink?” He hesitates, and for a moment I think that he’s going to apologize or offer an explanation or say
something that sets me at ease. But all he does is incline his head and then indicate a nearby table. “Please,” he says, this time bringingBraybackinto the conversation.
As we walk the short distance to the table, I admire his lean, athletic frame that seems made for the fine, tailored suit he wears. He pulls out a chair for me, which is a good decision on his part, as it knocks myirritationdowna notch. I’ve always beena sucker for a manwithgood manners.
I settle into my chair at this intimate round table, and as I do, I take the opportunity to study his face, with its sculptured, classic features that manage to be both elegant and ruggedly masculine. I want to reach out and touch him, the urge so powerful that I press my palms to the armrests in order to keep theminplace.
But there is no saving me from his eyes. I’ve fallen into them. Those storm gray eyes that I am so certain I have seen before, even if only in my dreams. He holds my gaze for what must be only seconds but seems like millennia, and I let the tempest take me, a wild, passionate heat that holds the promise of danger and excitement—and so much more, too. I don’t understand it, and yet I crave it. And I feel as though I could stay this way forever, Brayden and the world and everyone at Dark Pleasures be damned.
Then he lifts his hand to signal the waitress, and the spell is broken. I feel a blush creep up my neck, because even though we didn’t touch at all, I can’t shake the feeling that we have just shared somethingdeeplyintimate.
A college-aged waiter arrives, and Malcolm orders a plate of artisan cheeses along with three glasses of The Macallan18 year scotch, straight up for himand Brayden, onthe rocks for me.
I cock my head. “How did you know I like it over ice? For that matter, how did you know I like scotch?”
“Would youbelieve I guessed?” “No,” I sayas Braylaughs.
Mal joins him. “I take it fromyour reactionthat I guessed right?” “Youdid,” Braysays. “And she’s impressed.”
“Good.” Malcolmleans back in his chair, looking entirely at ease and completely in control. “My goal is to impress both of you.” He’s a tall man, and as he stretches his legs out, his ankle brushes against my calf, setting off a storm of sensation that is out of proportion with the casual nature of the

touch.

“I’mquite impressed so far,” Brayden says as he turns his head to look at the stunning architecture and furnishings. “This place is incredible.” He’s fallen into the corporate-like politeness that I know he learned from summers in Manhattan with his father, and which served him so well during med school interviews.
“I can do better,” Malcolm says as he lifts a hand to wave at someone across the rom. “Dagny. Come joinus.”
I turn to follow his gaze and see an absolutely stunning woman with a mass of auburn curls pinned up so that tendrils fall with casual elegance. She’s slimand wears a white sheath dress with matching white shoes, and I can’t help but think that she looks like a candle, tall and slender with a crown of flame.
She flashes a brilliant smile toward Malcolm, and I feel an unpleasant twist in my gut. I tell myself it can’t possibly be jealousy—I barely know Mal, after all—but of course that’s exactly what it is. I force myself to smile politely as she approaches, then dig my fingernails into the armrests of mychair as she perches lightlyonthe armrest of his, right betweenhimand Brayden.
“Hi,” she says, leaning forward and extending her hand to me. “I’m Dagny. You must be Christina.”
“Jaynie,” I correct.

“Oh.” She glances quicklyat Mal, the questionplainonher face.

“I’m afraid I used your stage name when I mentioned that you and Brayden were coming. I hope youdon’t mind.”
“Not at all.” I’m trying out that overly polite thing myself, but the truth is that I’d much rather be Jaynie around this man. Somehow, that just seems safer.
I smile brightly at Dagny. “So tell me, is that how it works? All the members learn about the new blood?”
“Not all the members,” Dagny assures me. “Only the VIPs.” She seems so genuine and so sweet that I like her despite the fact that she’s now resting one hand on Mal’s shoulder in order to keep her balance on the thin armrest. But that bit of familiarity is counterbalanced by the fact that she’s otherwise not payingattentionto Mal at all. Instead, she’s entirelyfocused onBrayden.
And fromwhat I’mseeing, Braydenhas noticed that, too.

“I’m Brayden,” he says, then holds her offered hand for what I calculate is at least five seconds too long.
“I know.” Her smile is bright and just a little mischievous, and when the waiter returns with our drinks, she takes one of the glasses with no ice and helps herself to a small sip. “You don’t mind, do you?”
“Nope,” Brayden says. I see the heat rise in my best friend’s eyes, and as I take a sip from my own glass I can’t help but wonder if I’ll be bumping into Dagny when I stumble into the kitchen to get coffee inthe morning.
“Good.” Her eyes never leave his as she downs the rest of his drink, then eases off of Mal’s chair to stand beside Bray. She holds her hand out to him. “Looks like youneed a refill.”
“I guess I do.” And then—because he is my best friend in the entire world, he meets my eyes, unwilling to leave unless he’s certain I’ll be okay. “Do you mind if I take Dagny to the bar and buy her a drink?”

For the briefest of moments I want to beg Bray to stay by my side. Because there is something about MalcolmGreer that bothcompels me and terrifies me.
Mostly, though, he excites me. And it has been a long time since any man stirred such a variety of emotions withinme.
“Yeah,” I finallysayas I turnto lookat the manbeside me. “Yeah, I’ll be just fine.”

Bray rises with an eagerness I rarely see in him where women are concerned, and I watch as he presses his hand lightlyto the base of Dagny’s spine as he guides her throughthe crowd to the bar.
“Ah, those crazykids,” I say, and Mal laughs.

“I thought Dagny might enjoy meeting him. She’s just moved back to New York from Los Angeles.”
“What does she do?” “She works for me.”
“Oh,” I say. “And what do youdo?”

He says nothing. Instead, he reaches for his glass and takes a long drink of his scotch, and all the while his eyes never leave myface. “Is that what we’re goingto do now? Casual small talk?”
His low voice fills my senses like music, threatening to sweep me away. “I—” I swallow and try again. “Do youwant anhonest answer?”
“I have no use for a dishonest one.”

“Inthat case, yes. Small talk. The weather is always a good choice.”

A muscle inhis jaw twitches, and I can’t tell if he’s amused or frustrated. “Politics? Religion?” “Don’t be absurd.”
“Hollywood?”

I tilt myhead fromside to side as I consider. “Possibly. It has the potential to get too personal.” His brows lift. “As inwhether youprefer networkor cable? PG or NC-17?”
I feel mycheeks heat. “Somethinglike that.” “Wittybanter?”
“Definitelyoff-limits,” I say.

“Mmm.” He steeples his hands on the table. “I can see your point. Banter with you might inspire more sexual innuendoes thanare usuallytolerated amongpolite society.”
His voice has taken on a rough, sensual edge, and as a shiver runs down my spin, I try to tilt my head down. I don’t want him to see my face, because the mere thought of Malcolm Greer anywhere close to sexual innuendoes is more thanI canhandle at the moment.
He, however, takes no pity on me. Instead, he reaches forward and tilts my chin up so that I have no choice but to lookinto those fathomless eyes.
“Malcolm.” My whisper is like a plea, and he releases me. He remains as he is, though, leaning forward, his elbows onthe table, his eyes fixed onmine. And whenhe speaks, his voice is so soft and gentle it makes me want to cry. “Tell me, Christina. What are youafraid of.”
I blink, and ammortified whena tear trickles downmycheek. “Myname is Jaynie.”

He shakes his head, his mouth quirking up in an ironic smile. “No. With me, you will always be Christina.”
I close my eyes and take a deep breath, trying to gather myself. “I don’t understand any of this.” It is probablythe most honest thingI’ve said since we arrived.
“What? Tell me specificallywhat youdon’t understand.”

I open my mouth, though I have no idea what I intend to say. Somehow, “everything” seems far too broad.
I am saved from having to find words by the arrival of our cheese plate. “Thanks for ordering this.”
“Yousaid youwere feelinglight-headed. I thought it might be hunger.”

This time when I smile, it is entirely genuine. “You were right, actually. Bray and I were going to grab something to eat when we went out shopping, but we got so caught up there wasn’t time. He grabbed a sandwichat the apartment, but I onlygrabbed a shower.”
“I’m sorry you went hungry, but if you made the sacrifice to buy the outfit you’re wearing, then I have to sayit was worthit. Youlookstunning.”
“I’m glad you like it.” My words are soft, but they are heartfelt. I’d fallen in love with the dress the moment I tried it on. It’s black and the material is so light and soft it feels as though I’mwearing a cloud. T

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

"ME"; Εγώ ΓΕΛΆΩ, thenglance στο Brayden. Σαν κι εμένα, μοιάζει σαν να είναι expectinga punchline."Εσείς," Malcolmsays. Η φωνή του είναι επίπεδη, αλλά βλέπω αυτό που νομίζω είναι το χιούμορ στα μάτια του. "Που είναι τόσο δύσκολο να πιστέψει κανείς;""Ειλικρινά; Ναι." Κοιτάζω γύρω από το δωμάτιο, τώρα ακόμα πιο νευρικός από ό, τι πριν. Πρέπει να teasing μου — ο Λόρδος ξέρει δεν υπάρχει λόγος να βρεθώ στο ραντάρ του ένα αποκλειστικό ιδιωτικό κλαμπ. Αλλά το μόνο που κάνει είναι υπογραμμίζουν την περίεργη αίσθηση ότι ξέρω αυτό fromsomewhere άνθρωπος. Και από το I'mdrawinga κενό, mydiscomfort αναρρίχηση.Να κάνω εκκαθάριση της mythroat. «Έτσι, Umm, αν είστε πρόσληψη tryingto μας, δεν πρέπει να youat τουλάχιστον μας προσφέρει ένα ποτό;» Διστάζει, και για μια στιγμή, νομίζω ότι πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη ή να προσφέρουν μια εξήγηση ή να πωκάτι που μου θέτει άνετα. Αλλά το μόνο που κάνει είναι να γείρετε το κεφάλι και στη συνέχεια να δείξει ένα κοντινό τραπέζι. "Παρακαλώ," λέει ο ίδιος, αυτή τη φορά bringingBraybackinto τη συνομιλία.Καθώς περπατάμε της μικρής απόστασης στο τραπέζι, θαυμάζω την άπαχο, αθλητικό πλαίσιο που φαίνεται για το πρόστιμο, προσαρμοσμένο κοστούμι φοράει. Που βγάζει μια καρέκλα για μένα, που είναι μια καλή απόφαση από την πλευρά του, όπως χτυπά myirritationdowna εγκοπή. Έχω πάντα τα beena κορόιδο για ένα manwithgood ήθη.Θα εγκατασταθούν στην καρέκλα μου στο οικείο στρογγυλή αυτή τράπεζα, και όπως και εγώ, δράττομαι της ευκαιρίας να μελετήσει το πρόσωπό του, με ανάγλυφες, κλασικό γνωρίσματά που διαχειρίζεται να είναι τόσο κομψή και ανθεκτική αρρενωπός. Θα ήθελα να φτάσει και να αγγίξει τον, την ώθηση που είναι τόσο ισχυρή που πατήσετε παλάμες μου να τα μπράτσα για να το κρατήσει theminplace.Αλλά δεν υπάρχει σωτηρία μου από τα μάτια του. Έχω πέσει σε αυτά. Εκείνοι θύελλας γκρίζα μάτια που είμαι έτσι ορισμένες που έχω ξαναδεί, έστω και μόνο στα όνειρά μου. Κατέχει το βλέμμα μου για το τι πρέπει να είναι μόνο δευτερόλεπτα αλλά φαίνεται σαν χιλιετίες, και άφησα την Τρικυμία, να με πάρει, μια άγρια, παθιασμένη θερμότητας που κρατά την υπόσχεση για κίνδυνο και ενθουσιασμό — και πολύ περισσότερο, πάρα πολύ. Δεν το καταλαβαίνω, και ακόμη το ζητώ. Και νιώθω σαν να μπορούσε να μείνει για πάντα, με τον τρόπο αυτό Brayden και τον κόσμο και ο καθένας στο σκοτάδι απολαύσεις είναι καταδικασμένη.Στη συνέχεια αυτός ανελκυστήρες το χέρι για να σηματοδοτήσει την σερβιτόρα, και το ξόρκι είναι σπασμένη. Νιώθω ένα ρουζ διογκώσουν το λαιμό μου, γιατί ακόμα κι αν δεν είχα ακουμπήσει σε όλα, εγώ δεν μπορεί να ανακινείτε την αίσθηση ότι έχουμε κοινά μόλις somethingdeeplyintimate.Κολλέγιο-γερασμένες σερβιτόρος φτάνει και Malcolm παραγγελίες ένα πιάτο του τεχνίτη τυριά μαζί με τρία ποτήρια ουίσκι έτος το Macallan18, ευθεία επάνω για himand Brayden, πάνω στα βράχια για μένα.Εγώ κόκορας το κεφάλι μου. "Πώς ξέρετε μου αρέσει πάνω από πάγο; Για εκείνο το θέμα, πώς ξέρετε μου αρέσει το ουίσκι;""Θα youbelieve υπέθεσα;" "Οχι," μου sayas Braylaughs.Mal τον ενώνει. "Παίρνω fromyour reactionthat υπέθεσα δεξιά;" "Youdid," Braysays. «Και είναι εντυπωσιασμένος.»"Καλή". Malcolmleans πίσω στην καρέκλα του, αναζητούν έντονες ανησυχίες και εντελώς τον έλεγχο. «Στόχος μου είναι να εντυπωσιάσει τους δύο από σας.» Αυτός είναι ένας ψηλός άνδρας, και όπως αυτός τεντώνει τα πόδια του έξω, αστράγαλό του βούρτσες κατά μοσχάρι μου, ξεκινώντας μια καταιγίδα αίσθηση ότι είναι δυσανάλογο με την περιστασιακή φύση της το αφής."I'mquite εντυπωσιασμένος μέχρι τώρα," Brayden λέει καθώς γυρίζει το κεφάλι του να εξετάσουμε την εκπληκτική αρχιτεκτονική και έπιπλα. «Αυτό το μέρος είναι απίστευτο.» Έχει πέσει σε την εταιρική-όπως ευγένεια που ξέρω ότι έμαθε από καλοκαίρια στο Μανχάταν με τον πατέρα του, και η οποία υπηρετούσε τον τόσο καλά κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων med σχολείο.«Μπορώ να κάνω καλύτερα,» λέει ο Malcolm όπως αυτός ανυψώνει ένα χέρι για κύμα σε κάποιον σε όλο το rom. "Dagny. Έλα joinus.»Γυρίζω να ακολουθήσει το βλέμμα του και να δούμε μια απολύτως εκπληκτική γυναίκα με μάζα πυρόξανθα μπούκλες καρφώθηκε πάνω, έτσι ώστε οι έλικες να πέσουν με περιστασιακή κομψότητα. Είναι slimand φοράει μια θήκη άσπρο φόρεμα με άσπρα παπούτσια που ταιριάζουν, και δεν μπορώ να βοηθήσω αλλά σκέφτομαι ότι μοιάζει με ένα κερί, ψηλός και λεπτός με ένα στεφάνι από φλόγα.Αυτή αναβοσβήνει ένα λαμπρό χαμόγελο προς Malcolm, και εγώ αισθάνομαι μια δυσάρεστη στρεβλότητα στο έντερό μου. Λέω στον εαυτό μου δεν μπορεί να είναι ενδεχομένως ζήλια — μόλις και μετά βίας γνωρίζουν Mal, μετά από όλα- αλλά φυσικά αυτό είναι ακριβώς τι είναι. Ισχύει ο ίδιος να ευγενικά χαμόγελο καθώς πλησιάζει και, στη συνέχεια, χώνω τα νύχια μου τα μπράτσα του mychair όπως αυτή σκαρφαλώνει υποβραχιόνιο lightlyonthe του, δικαίωμα betweenhimand Brayden.«Γεια σου», λέει, κλίνει προς τα εμπρός και να επεκτείνει το χέρι μου. "Είμαι Dagny. Πρέπει να είστε Χριστίνα.»"Jaynie," μπορώ να διορθώσω."Ω". Αυτή ματιές quicklyat Mal, το πρόσωπο questionplainonher.«Φοβάμαι χρησιμοποίησα το όνομά σας στάδιο, όταν ανέφερα ότι έρχονταν σας και Brayden. Ελπίζω youdon't μυαλό."«Δεν έχει καθόλου.» Είμαι προσπαθεί έξω ότι υπερβολικά ευγενικός πράγμα τον εαυτό μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ να μάλλον Jaynie γύρω από αυτόν τον άνθρωπο. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό ακριβώς φαίνεται ασφαλέστερο.Χαμογελώ λαμπρά στο Dagny. «Πες μου, που είναι πώς λειτουργεί; Όλα τα μέλη να μάθεις σχετικά με το νέο αίμα;"«Δεν είναι όλα τα μέλη,"Dagny με βεβαιώνει. "Μόνο η VIPs." Αυτή φαίνεται τόσο πραγματικό και τόσο γλυκό ότι I σαν κι αυτήν παρά το γεγονός ότι αυτή είναι ανάπαυση τώρα ένα χέρι στον ώμο του Mal προκειμένου να κρατήσει την ισορροπία της σχετικά με το λεπτό υποβραχιόνιο. Αλλά εκείνο το κομμάτι της οικειότητας αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι είναι κατά τα άλλα δεν payingattentionto Mal καθόλου. Αντ ' αυτού, είναι entirelyfocused onBrayden.Και fromwhat I'mseeing, Braydenhas παρατηρήσει ότι, πάρα πολύ.«Είμαι Brayden», λέει, τότε κατέχει το χέρι της προσφέρονται για ό, τι έχω υπολογίσει είναι τουλάχιστον πέντε δευτερόλεπτα πάρα πολύ μακριά."Το ξέρω". Το χαμόγελό της είναι φωτεινά και απλά λίγο άτακτος, και όταν ο σερβιτόρος επιστρέφει με ποτά μας, παίρνει ένα από τα γυαλιά χωρίς τον πάγο και βοηθά τον εαυτό της σε μια μικρή γουλιά. «Δεν σας πειράζει, σας;»«Nope,» λέει ο Brayden. Βλέπω τη ζέστη που αυξάνεται στα μάτια του καλύτερου φίλου μου, και λαμβάνοντας μια γουλιά από το δικό μου το γυαλί εγώ δεν μπορεί να βοηθήσει, αλλά αναρωτιέμαι εάν εγώ θα πρόσκρουση σε Dagny όταν σκοντάφτω στην κουζίνα να πάρει καφέ το πρωί."Καλή". Τα μάτια της αφήσει ποτέ το όπως αυτή κατεβάζει το ΥΠΟΛΟΙΠΟ του ποτό, στη συνέχεια, διευκολύνει μακριά από την καρέκλα του Mal να σταθούν στο πλευρό του Bray. Κρατάει το χέρι σε αυτόν. "Μοιάζει με youneed ένα ξαναγέμισμα.""Υποθέτω ότι μπορώ να κάνω." Και τότε — επειδή αυτός είναι ο καλύτερος φίλος μου σε ολόκληρο τον κόσμο, που συναντά τα μάτια μου, δεν θέλει να φύγει, εκτός αν αυτός είναι βέβαιο ότι θα είμαι εντάξει. «Σε πειράζει αν παίρνω Dagny στο μπαρ και αγοράστε της ένα ποτό;» Για τη συντομότερη του στιγμές που θέλω να επαιτούν Bray να μείνει από την πλευρά μου. Γιατί υπάρχει κάτι για MalcolmGreer ότι bothcompels μου και με τρομάζει.Κυρίως, όμως, αυτός με ενθουσιάζει. Και είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεδομένου ότι κάθε άνθρωπος αναδεύεται τέτοια ποικίλα συναισθήματα withinme."Ναι," εγώ finallysayas εγώ turnto lookat το manbeside μου. «Ναι, θα είναι μια χαρά.»Bray αυξάνεται με την προθυμία που σπάνια βλέπουμε σ ' αυτόν, όπου οι γυναίκες ανησυχούν, και εγώ παρακολουθώ ως αυτός πιέζει το χέρι lightlyto τη βάση της σπονδυλικής στήλης του Dagny, να καθοδηγεί το πλήθος μέσα στον στη γραμμή."Αχ, εκείνοι crazykids," λέω, και Mal γελάει.«Νόμιζα ότι Dagny μπορεί να απολαύσει τον συναντήσω. Αυτή είναι μόλις μετακόμισε πίσω στη Νέα Υόρκη από το Λος Άντζελες.»"Ποιος αυτή;" «Έργα για μένα.»"Ω", λέω. «Και τί youdo;»Δεν λέει τίποτα. Αντ ' αυτού, αυτός φτάνει για το ποτήρι και παίρνει ένα ποτό του ουίσκι, και όλο αυτό το διάστημα τα μάτια του ποτέ δεν αφήσει myface. "Είναι ότι τι είστε goingto κάνουμε τώρα; Casual κουβεντούλα;»Η χαμηλή φωνή του γεμίζει τις αισθήσεις μου, όπως και η μουσική, που απειλεί να σαρώσει με. "Εγώ — «καταπιούν και να προσπαθήσετε ξανά. «Κάνω youwant anhonest απάντηση;»«Δεν είχα κανένα χρήση για ένα ανέντιμο.»«Σε περίπτωση, ναι. Ψιλοκουβέντα. Ο καιρός είναι πάντα μια καλή επιλογή."Ένας μυς συσπάσεις inhis σαγόνι, και δεν μπορώ να πω αν αυτός διασκεδάζει ή απογοητευμένοι. «Πολιτική; Θρησκεία;" «Δεν είναι παράλογο.»"Χόλιγουντ;"Εγώ κλίση myhead fromside να πάρουμε το μέρος όπως θεωρώ. "Ενδεχομένως. Έχει τη δυνατότητα να πάρει πάρα πολύ προσωπική.» Τα φρύδια του ανελκυστήρα. «Ως inwhether youprefer networkor καλώδιο; PG ή NC-17;"Αισθάνομαι mycheeks θερμότητας. «Somethinglike που.» "Wittybanter;"«Definitelyoff-όρια,» λέω.«Μμμ». Καμπαναριά ο ίδιος τα χέρια του πάνω στο τραπέζι. "Μπορώ να δω το σημείο σας. Πειράγματα μαζί σας να εμπνέει περισσότερη σεξουαλική υπονοούμενα thanare usuallytolerated amongpolite κοινωνία.»Η φωνή του έχει πάρει ένα τραχύ, αισθησιακό άκρη, και όπως ένα ρίγος τρέχει κάτω γύρισμα μου, προσπαθώ να γείρετε το κεφάλι μου κάτω. Δεν θέλω να δει το πρόσωπό μου, επειδή η απλή σκέψη του Malcolm Γκριρ οπουδήποτε κοντά στην σεξουαλική υπονοούμενα είναι περισσότερο thanI canhandle αυτή τη στιγμή.Εντούτοις, παίρνει κανένα οίκτο για μένα. Αντ ' αυτού, αυτός φτάνει προς τα εμπρός και να γέρνει το πηγούνι μου επάνω, έτσι ώστε να έχω άλλη επιλογή παρά να lookinto τα μάτια απύθμενη."Malcolm." Ψίθυρος μου είναι σαν μια έκκληση, και τα επεξεργάζεται ενώ μου. Παραμένει όπως αυτός, όμως, κλίνει προς τα εμπρός, αγκώνες του στο τραπέζι, του μάτια σταθερά onmine. Και μιλάει whenhe, η φωνή του είναι τόσο μαλακό και απαλό με κάνει να θέλω να κλάψω. «Πες μου, Χριστίνα. Τι είναι η youafraid της.»Μου αναβοσβήνει, και ammortified Ότανορισμένο δάκρυ trickles downmycheek. «Myname είναι Jaynie.»Αυτός τινάζει το κεφάλι του, του quirking στόμα επάνω σε ένα ειρωνικό χαμόγελο. "Αρ. Μαζί μου, πάντα θα Χριστίνα.»Κλείνω τα μάτια και αναπνεύστε βαθιά, προσπαθώντας να συγκεντρώσει τον εαυτό μου. «Δεν καταλαβαίνω όλα αυτά.» Είναι probablythe πιο ειλικρινής thingI έχω πει δεδομένου ότι φτάσαμε.«Τι θα γίνει; Πες μου specificallywhat youdon't καταλάβει. " Μπορώ να ανοίξω το στόμα μου, αν και δεν έχω ιδέα τι προτίθεμαι να πω. Κατά κάποιο τρόπο, "τα πάντα" φαίνεται υπερβολικά ευρεία.Σώζομαι από την υποχρέωση να βρείτε λέξεις από την άφιξη του πιάτου μας τυρί. «Ευχαριστώ για την παραγγελία αυτή.»«Yousaid youwere feelinglight-με επικεφαλής. Νόμιζα ότι θα μπορούσε να είναι πείνα.»Αυτή τη φορά όταν χαμογελώ, είναι ολοκληρωτικά γνήσιο. "Έχετε δίκιο, πραγματικά. Bray και εγώ επρόκειτο να αρπάξει κάτι να φάει, όταν πήγαμε έξω για ψώνια, αλλά έχουμε τόσο παγιδευτεί δεν υπήρχε χρόνος. Άρπαξε ένα sandwichat διαμέρισμα, αλλά εγώ onlygrabbed ντους.»«Λυπάμαι που πήγε πεινασμένοι, αλλά αν κάνει τη θυσία για να αγοράσετε τη στολή που φοράτε, τότε θα πρέπει να sayit ήταν worthit. Youlookstunning.""Είμαι ευτυχής σας αρέσει." Οι λέξεις μου είναι μαλακό, αλλά είναι ειλικρινή. Είχε πέσει στην αγάπη με το φόρεμα τη στιγμή που το δοκίμασα. Είναι μαύρο, και το υλικό είναι τόσο ελαφρύ και μαλακό αισθάνεται σαν να ήταν I'mwearing ένα σύννεφο. T

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Μια «Εγώ;» γελάω, thenglance σε Brayden. Όπως και εγώ, που μοιάζει σαν να είναι expectinga punchline.
"Εσείς", Malcolmsays. Η φωνή του είναι επίπεδη, αλλά βλέπω αυτό που σκέφτομαι είναι το χιούμορ στα μάτια του. "Είναι τόσο δύσκολο να πιστέψει κανείς;"
"Ειλικρινά; Ναι. "Κοιτάζω γύρω από το δωμάτιο, τώρα ακόμα πιο νευρικός από ό, τι ήμουν πριν. Πρέπει να τα πειράγματα μου, Λόρδος γνωρίζει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο θα ήθελα να είναι στο ραντάρ της αποκλειστικής ιδιωτικής λέσχης. Αλλά το μόνο που κάνει είναι να υπογραμμίζουν την περίεργη αίσθηση ότι ξέρω αυτόν τον άνθρωπο fromsomewhere. Και δεδομένου ότι I'mdrawinga κενό, mydiscomfort είναι αναρρίχηση.
Ι σαφή mythroat. "Έτσι, um, αν είστε tryingto προσλάβει μας, δεν πρέπει να youat τουλάχιστον να μας προσφέρει ένα ποτό;» Εκείνος διστάζει, και για μια στιγμή νομίζω ότι πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη ή να προσφέρει μια εξήγηση ή να πω
κάτι που μου θέτει άνετα . Αλλά το μόνο που κάνει είναι να κλίνουν το κεφάλι του και, στη συνέχεια, δείχνουν ένα κοντινό τραπέζι. "Παρακαλώ," λέει, αυτή τη φορά bringingBraybackinto τη συνομιλία.
Καθώς περπατάμε την κοντινή απόσταση από το τραπέζι, θαυμάζω άπαχο, αθλητικό πλαίσιο του, που φαίνεται να προβλεφθεί για το πρόστιμο, προσαρμοσμένο κοστούμι φοράει. Βγάζει μια καρέκλα για μένα, το οποίο είναι μια καλή απόφαση από τη μεριά του, καθώς χτυπά myirritationdowna εγκοπή. Έχω πάντα beena κορόιδο για manwithgood τρόπους.
Θα εγκατασταθούν στην καρέκλα μου σε αυτό το φιλόξενο στρογγυλό τραπέζι, και όπως κάνω, να πάρω την ευκαιρία να μελετήσει το πρόσωπό του, με γλυπτά, κλασικά χαρακτηριστικά της, που καταφέρνουν να είναι τόσο κομψό και ruggedly αρρενωπός. Θέλω να προσεγγίσει και να αγγίξει τον ίδιο, η επιθυμία τόσο ισχυρή που πατάω παλάμες μου στα μπράτσα, προκειμένου να κρατήσει theminplace.
Αλλά δεν υπάρχει σωτηρία μου από τα μάτια του. Έχω πέσει σε αυτά. Οι εν λόγω καταιγίδα γκρίζα μάτια που είμαι τόσο σίγουρος έχω ξαναδεί, ακόμη και αν μόνο στα όνειρά μου. Κατέχει το βλέμμα μου για το τι θα πρέπει να είναι μόνο δευτερόλεπτα, αλλά φαίνεται σαν χιλιετίες, και άφησα το τρικυμία πάρε με, μια άγρια, παθιασμένη θερμότητας που κρατά την υπόσχεση του κινδύνου και τον ενθουσιασμό, και τόσα άλλα, πάρα πολύ. Εγώ δεν το καταλαβαίνω, και όμως αυτό ποθούν. Και νιώθω σαν να μπορούσα να μείνω για πάντα αυτόν τον τρόπο, Brayden και ο κόσμος και όλοι στο σκοτάδι Pleasures είναι καταδικασμένη.
Στη συνέχεια σηκώνει το χέρι του για να σηματοδοτήσει την σερβιτόρα, και το ξόρκι είναι σπασμένη. Νιώθω ένα ρουζ διογκώσουν το λαιμό μου, γιατί ακόμα κι αν δεν αγγίζουν καθόλου, δεν μπορώ να ανακινείτε την αίσθηση ότι έχουμε μόλις μοιραστήκατε somethingdeeplyintimate.
Φτάνει Ένα κολέγιο ηλικίας σερβιτόρος, και Malcolm παραγγέλνει ένα πιάτο τυριών τεχνίτη κατά μήκος με τρία ποτήρια του έτους ουίσκι Macallan18, κατ 'ευθείαν επάνω για himand Brayden, γιαΤΟ βράχια για μένα.
Έχω οπλίσει το κεφάλι μου. «Πώς ήξερες ότι μου αρέσει πάνω σε πάγο; Για το θέμα αυτό, πώς ήξερες ότι μου αρέσει το ουίσκι;
»« Θα youbelieve Υπέθεσα; "" Όχι, "εγώ σαγιά Braylaughs.
Mal τον ενώνει. "Παίρνω το fromyour reactionthat έχω μαντέψει σωστά;» «Youdid," Braysays. "Και αυτή είναι εντυπωσιασμένος."
"Καλή". Malcolmleans πίσω στην καρέκλα του, κοιτάζοντας εντελώς άνετα και πλήρως στον έλεγχο. "Στόχος μου είναι να εντυπωσιάσει τους δυο σας." Είναι ένας ψηλός άνδρας, και όπως ο ίδιος τεντώνει τα πόδια του έξω, βούρτσες αστράγαλό του κατά του μοσχαριού μου, ξεκινώντας μια καταιγίδα των αισθήσεων που είναι δυσανάλογη με τον περιστασιακό χαρακτήρα της αφής. "I'mquite εντυπωσιασμένος μέχρι στιγμής," λέει ο Brayden καθώς γυρίζει το κεφάλι του για να εξετάσει την εκπληκτική αρχιτεκτονική και επίπλωση. "Αυτό το μέρος είναι απίστευτο." Έχει πέσει στην εταιρική μοιάζει με την ευγένεια που ξέρω έμαθε από τα καλοκαίρια στο Μανχάταν με τον πατέρα του, και που τον εξυπηρέτησε τόσο καλά κατά τη διάρκεια med σχολείο συνεντεύξεων. "Μπορώ να κάνω καλύτερα," Malcolm όπως λέει ο ίδιος ανυψώνει ένα χέρι να χαιρετά κάποιον σε όλη την rom. "Dagny. Ελάτε joinus. "Έρχομαι για να ακολουθήσει το βλέμμα του και να δει μια απολύτως εκπληκτική γυναίκα με μια μάζα από Auburn μπούκλες καρφώθηκε πάνω, έτσι ώστε να πέσει έλικες με casual κομψότητα. Είναι slimand φοράει ένα λευκό μανδύα φόρεμα με ασορτί λευκά παπούτσια, και δεν μπορώ να βοηθήσει, αλλά πιστεύω ότι μοιάζει με ένα κερί, ψηλός και λεπτός με ένα στέμμα της φλόγας. Έχει αναβοσβήνει ένα λαμπρό χαμόγελο προς τον Malcolm, και αισθάνομαι μια δυσάρεστη τροπή στο έντερό μου. Λέω ότι δεν είναι δυνατόν να ζήλια, μόλις και μετά βίας γνωρίζουν Mal, μετά από όλα, αλλά φυσικά αυτό είναι ακριβώς τι είναι. Θα πιέσω τον εαυτό μου να χαμογελάσει ευγενικά, όπως αυτή πλησιάζει, έπειτα σκάβετε τα νύχια μου στα μπράτσα του mychair καθώς σκαρφαλώνει lightlyonthe υποβραχιόνιο του, το δικαίωμα betweenhimand Brayden. «Γεια σου», λέει, κλίνει προς τα εμπρός και την επέκταση το χέρι της για μένα. "Είμαι Dagny. Πρέπει να είστε Χριστίνα. "" Jaynie, "μπορώ να διορθώσω." Ω ". Έχει ματιές quicklyat Mal, το πρόσωπο questionplainonher." Φοβάμαι πως χρησιμοποιείται το σκηνικό όνομά σας, όταν ανέφερα ότι εσείς και Brayden έρχονταν. Ελπίζω το μυαλό youdon't. "" Δεν είναι καθόλου. "Προσπαθώ ότι υπερβολικά ευγενικό πράγμα ο ίδιος, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα πολύ μάλλον να Jaynie γύρω από αυτόν τον άνθρωπο. Με κάποιο τρόπο, αυτό φαίνεται μόνο ασφαλέστερο. Χαμογελώ έντονα σε Dagny. «Πες μου, λοιπόν, είναι ότι το πώς λειτουργεί; Όλα τα μέλη του να μάθουν για το νέο αίμα; "" Δεν είναι όλα τα μέλη, "Dagny με διαβεβαιώνει. "Μόνο οι VIPs." Φαίνεται τόσο γνήσια και τόσο γλυκιά που συμπαθώ, παρά το γεγονός ότι είναι τώρα ακουμπά το ένα χέρι στον ώμο Mal, προκειμένου να κρατήσει την ισορροπία της στο λεπτό υποβραχιόνιο. Αλλά εκείνο το κομμάτι της οικειότητας, αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι αυτή είναι αλλιώς δεν payingattentionto Mal καθόλου. Αντ 'αυτού, αυτή είναι entirelyfocused onBrayden. Και fromwhat I'mseeing, Braydenhas παρατηρήσει ότι, πάρα πολύ. "Είμαι Brayden», λέει, στη συνέχεια, κρατά το χέρι της που προσφέρονται για ό, τι μπορώ να υπολογίσω είναι τουλάχιστον πέντε δευτερόλεπτα πάρα πολύ καιρό. "Το ξέρω." Το χαμόγελό της είναι φωτεινό και λίγο άτακτος, και όταν ο σερβιτόρος επιστρέφει με τα ποτά μας, παίρνει ένα από τα γυαλιά χωρίς πάγο και βοηθά τον εαυτό της σε μια μικρή γουλιά. «Δεν πειράζει, έτσι δεν είναι;" "Όχι," λέει ο Brayden. Βλέπω την άνοδο της θερμότητας στα μάτια ο καλύτερος φίλος μου, και όπως έχω πάρει μια γουλιά από το δικό μου ποτήρι, δεν μπορώ να βοηθήσει, αλλά αναρωτιέμαι αν θα είμαι πρόσκρουση σε Dagny όταν σκοντάφτω στην κουζίνα για να πάρετε τον καφέ inthe πρωί. "Καλή . "Τα μάτια της δεν αφήνουν ποτέ του, όπως αυτή κατεβάζει το υπόλοιπο ποτό του, στη συνέχεια, διευκολύνει μακριά από την καρέκλα Mal να σταθεί δίπλα Bray. Κρατά το χέρι της σε αυτόν. "Μοιάζει youneed μια ξαναγέμισμα." "Υποθέτω ότι κάνω." Και τότε γιατί είναι ο καλύτερος φίλος μου σε όλο τον κόσμο, συναντά τα μάτια μου, απρόθυμοι να φύγουν, εκτός αν είναι βέβαιος ότι θα είμαι εντάξει. "Σας πειράζει αν πάρω Dagny στο μπαρ και να αγοράσει της ένα ποτό;" Για την συνοπτικότερη στιγμές που θέλω να παρακαλέσω Bray να μείνει στο πλευρό μου. Επειδή υπάρχει κάτι για MalcolmGreer που με bothcompels και με τρομάζει. Κυρίως, όμως, με ενθουσιάζει. Και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο άνθρωπος αναδεύεται μια τέτοια ποικιλία των συναισθημάτων withinme. "Ναι," εγώ έχω finallysayas turnto lookat το manbeside μου. "Ναι, θα είμαι μια χαρά." Bray αυξάνεται με ζήλο σπάνια βλέπω στο πρόσωπό του όταν πρόκειται για γυναίκες, και βλέπω όπως ο ίδιος πιέζει το χέρι του lightlyto βάση της σπονδυλικής στήλης Dagny, όπως ο ίδιος καθοδηγεί throughthe πλήθος της στο μπαρ. "Αχ, αυτά τα crazykids», λέω, και Mal γελάει. «Νόμιζα Dagny μπορεί να απολαύσει τον συναντήσω. Της μόλις μετακόμισε πίσω στη Νέα Υόρκη από το Λος Άντζελες. "" Τι κάνει; »« Δουλεύει για μένα. "" Ω, "λέω. "Και τι κάνουμε youdo;» Λέει τίποτα. Αντ 'αυτού, φτάνει για το ποτήρι του και παίρνει ένα ποτό ουίσκι του, και όλο αυτό το διάστημα τα μάτια του ποτέ δεν αφήνουν myface. "Είναι αυτό που είμαστε goingto κάνουμε τώρα; Casual ψιλοκουβέντα; "χαμηλή φωνή του γεμίζει τις αισθήσεις μου αρέσει η μουσική, απειλώντας να με παρασύρει. "Ι", εισάγω και δοκιμάστε ξανά. "Να youwant anhonest απαντήσω;" "Δεν έχω καμία χρήση για μια ανέντιμη ένα." "Inthat περίπτωση, ναι. Ψιλοκουβέντα. Ο καιρός είναι πάντα μια καλή επιλογή. "Ένας μυς inhis συσπάσεις σαγόνι, και δεν μπορώ να πω αν έχει διασκεδάζει ή απογοητευμένοι. "Πολιτική? Θρησκεία; »« Δεν είναι παράλογο. "" Hollywood; "I κλίση myhead fromside στην άλλη, όπως θεωρώ. "Πιθανώς. Έχει τη δυνατότητα να πάρει πάρα πολύ προσωπικά. "Φρύδια του σηκώσει. "Όπως inwhether networkor καλώδιο youprefer; PG ή NC-17; "Αισθάνομαι τη θερμότητα mycheeks. "Somethinglike αυτό." "Wittybanter;" "Definitelyoff-όρια», λέω. "Μμμ." Αυτός καμπαναριά τα χέρια του πάνω στο τραπέζι. "Μπορώ να δω το σημείο σας. Πειράγματα με σας θα μπορούσε να εμπνεύσει περισσότερο σεξουαλικά υπονοούμενα thanare usuallytolerated amongpolite κοινωνία. »Η φωνή του έχει αναλάβει ένα τραχύ, αισθησιακό άκρη, και ως ένα ρίγος τρέχει κάτω γύρισμα μου, προσπαθώ να γείρει το κεφάλι μου κάτω. Δεν θέλω να τον να δει το πρόσωπό μου, διότι η απλή σκέψη του Malcolm Γκριρ οπουδήποτε κοντά σε σεξουαλικά υπονοούμενα είναι πιο Thani canhandle αυτή τη στιγμή. Εκείνος, όμως, δεν λαμβάνει κρίμα για μένα. Αντ 'αυτού, φτάνει τα εμπρός και γέρνει το πηγούνι μου επάνω έτσι ώστε να έχω άλλη επιλογή παρά να lookinto αυτές τις απύθμενη μάτια. "Malcolm". Ψίθυρος μου είναι σαν ένα λόγο, και με απελευθερώνει. Ο ίδιος παραμένει όπως είναι, όμως, κλίνει προς τα εμπρός, αγκώνες του γιαΤΟ τραπέζι, τα μάτια του σταθερού onmine. Και whenhe μιλάει, η φωνή του είναι τόσο μαλακό και απαλό αυτό με κάνει να θέλω να κλάψω. «Πες μου, τη Χριστίνα. Τι youafraid του. "I αναβοσβήνουν, και ammortified ότανα δάκρυ ρέει downmycheek. "MyName είναι Jaynie.» Κουνάει το κεφάλι του, το στόμα του quirking σε ένα ειρωνικό χαμόγελο. "Κανένα. Μαζί μου, θα είναι πάντα η Χριστίνα. «Κλείνω τα μάτια μου και να πάρει μια βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να συγκεντρώσει τον εαυτό μου. "Δεν καταλαβαίνω τίποτα από όλα αυτά." Είναι probablythe πιο ειλικρινής thingI've είπε αφού φτάσαμε. "Τι; Πες μου specificallywhat youdon't καταλαβαίνουν. "Ανοίγω το στόμα μου, αν και δεν έχω ιδέα τι σκοπεύω να πω. Με κάποιο τρόπο, "τα πάντα" φαίνεται υπερβολικά ευρεία. Είμαι σωθεί από την υποχρέωση να βρείτε λέξεις με την άφιξη της πλάκας τυρί μας. "Ευχαριστώ για την παραγγελία αυτή." "Yousaid youwere feelinglight-επικεφαλής. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να είναι η πείνα. "Αυτή τη φορά, όταν χαμόγελο, είναι απολύτως πραγματική. «Είχες δίκιο, πραγματικά. Bray και εγώ επρόκειτο να αρπάξει κάτι για να φάνε, όταν πήγαμε έξω για ψώνια, αλλά πήραμε τόσο απασχολημένοι δεν υπήρχε χρόνος. Άρπαξε ένα sandwichat το διαμέρισμα, αλλά εγώ onlygrabbed ένα ντους. "" Λυπάμαι που πεινούσε, αλλά αν έκανε τη θυσία να αγοράσει τη στολή που φοράτε, τότε θα πρέπει να sayIt ήταν worthit. Youlookstunning. »« Χαίρομαι που σας αρέσει. "Τα λόγια μου είναι μαλακό, αλλά είναι ειλικρινή. Είχα πέσει στην αγάπη με το φόρεμα τη στιγμή που δοκίμασα επάνω. Είναι μαύρο και το υλικό είναι τόσο ελαφρύ και μαλακό αισθάνεται σαν I'mwearing ένα σύννεφο. Τ

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

"μου;"γελάω, thenglance μλάντεν.σαν εμένα, σαν επιστέγασμα τον αναμενόμενο.
"σου", malcolmsays.Η φωνή του είναι επίπεδη, αλλά καταλαβαίνω ότι η ιδέα μου είναι στα μάτια του χιούμορ."είναι τόσο δύσκολο να το πιστέψεις;"αλήθεια;"Ναι. Κοίταξα γύρω από το δωμάτιο, και ακόμη και τώρα απ 'ό, τι είχα πιο προοδευτικό.Θα πρέπει να ήταν μαζί μου, και ο Θεός ξέρει ότι έχω ένα ιδιωτικό κλαμπ ραντάρ είναι χωρίς λόγο.Αλλά όλα αυτά δείχνουν ότι, το ξέρω αυτό το άτομο fromsomewhere περίεργο συναίσθημα.Γιατί i'mdrawinga κενό, mydiscomfort αναρρίχηση.
καθαρίζω το λαιμό μου."λοιπόν, αν θες να προσλάβουμε μας, δεν το έχεις τουλάχιστον δώσε μας ένα ποτό;"ήταν διστακτική,Για μια στιγμή μου νομίζει ότι θα απολογηθώ ή παρέχει μια εξήγηση, ή να πω, κάτι θέλω να σε καθησυχάσω.Αλλά το μόνο που έκανε ήταν να και γείρε το κεφάλι του, κοντά στο τραπέζι."παρακαλώ", είπε, αυτή τη φορά bringingbraybackinto συζήτηση.
πάμε μικρή απόσταση πίνακες, θαυμάζω το αδύνατος, αθλητής, φαίνεται να φοράει κουστούμι για καλό.πήρε μια καρέκλα μου, αυτή είναι η μια καλή απόφαση, διότι το myirritationdowna κενό.πάντα μου είναι ένα manwithgood Εθιμοτυπία. Είμαι στην καρέκλα μου σε αυτό το στενό στρογγυλής τραπέζης, και είχα την ευκαιρία να μελετήσω το πρόσωπό του, με το γλυπτό, κλασική λειτουργία, μπορεί να είναι τόσο κομψή και άγριο αρσενικό.Θέλω να αγγίξει,