Numa mortuo, interregnum ut antea s

Numa mortuo, interregnum ut antea secutum est. Inde Tullus Hostilius rex creatus est. Hic ferocior etiam quam Romulus fuit. Quod civitas torpere otio videbatur, causas undique belli quaerebat. Bellum cum Albanis primum ortum est. Albani priores magno exercitu in agrum Romanum impetum fecerunt. Ibi Cluilius, Albanus rex, moritur. Albani dictatorem Mettium Fufetium creant. Ubi is ab Tullo colloquium petiit, rex Romanus non recusavit. Mettius sic locutus est: “Uterque populus se bellum gerere propter iniurias dicit. Re vera cupido imperii duos cognatos vicinosque populus ad arma concitat. Sed potius metuere debemus Etruscos, qui, cum defessi confectique erimus, simul victorem ac victum aggredientur. Certamen igitur de imperio paucorum proelio potius decernamus.” Tullus consilium probavit, quamquam magnam spem victoria habebat.
Forte in utroque exercitu erant trigemini fratres, nec aetate nec viribus dispares, Horatii et Curiatii. Hi Albani erant, illi Romani. Trigemini ad hanc pugnam delecti arma capiunt et in medium inter duas acies procedunt. Duo exercitus, erecti anxiique, in spectaculum animos intendunt. Signo dato, terni iuvenes concurrunt.
Primo congressu duo Romani interfecti sunt et tres Albani vulnerati. Eum qui integer fuit tres Curiatii circumsistere conati sunt. Cum iam Romanus paulum fugisset, respexit atque vidit tres Curiatios magnis intervallis sequentes. Subito constitit et in proximum Curiatium impetum facit; dum exercitus Albanus Curiatios obsecrant ut fratri auxilium ferant, Horatius eum interfecit; deinde victor secundum fratrem petit. Tum magno clamore Romani adiuvant militem suum et ille conficere proelium properat. Priusquam consecutus est tertius, Horatius alterum Curiatium conficit. Iamque singuli supererant, sed nec spe nec viribus pares; alter integer et ferox superioribus victoriis erat; alter defessus vulnere, animo fractus in certamen venit. Nec illud proelium fuit. Curiatium vix sustinentem arma Horatius caedit et iacentem spoliat.
Ad sepulturam inde suorum Romani atque Albani nequaquam paribus animis vertuntur, alteri victores alteri victi. Exercitus domos abducti sunt. Horatii soror, quae uni ex Curiatiis desponsa erat, agnovit inter spolia paludamentum sponsi, quod ipsa confecerat. Solvit crines et multis cum lacrimis sponsum mortuum appellat. Frater, iratus propter maerorem sororis in victoria sua tantoque publico gaudio, gladio eam interfecit. Res ad populum relata est. Homines vehementer moti sunt in eo iudicio, Publio Horatio patre clamante filiam iure caesam esse. Sed magis admiratione virtutis quam iure causae iuvenum absolverunt.
Postea pestilentia gravis in urbem incidit, qua rex quoque affectus est. Hac calamitate fractus sacris postea animum dedit. Postremo, quia sacrum quoddam non rite fecerat –ita fama est- Tullus fulmine percussus cum domo conflagravit. Regnavit annos duos et triginta. [642 π. Χ.]

Αποτελέσματα (Λατινικά) 1:

Numae mortuo, ut antea interregnum secutum est. Inde Tullus Hostilius rex creatus est. Hic ferocior etiam quam Romulus fuit. Quod civitas tenius otio videbatur, undique causas belli quaerebat. Primum ortum est bellum cum Albanis. Albani priores magno exercitu in agrum Romanum impetum fecerunt. Ibi Cluilius Albanus rex moritur. Dictatorem Albani Mettium Fufetium creant. Ubi est petiit ab Tullo colloquium, rex Romanus non recusavit. Mettius sic locutus est: "Uterque populus propter se bellum gerere dicit iniurias. Cupido imperii duos cognatos vicinosque Re vera populus ad arma concitat. Sed potius metuere debemus Etruscos, qui, cum defessi confectique erimus, simul victorem ac victum aggredientur. Certamen de imperio paucorum proelio igitur potius decernamus. "Tullus consilium probavit, quamquam magnam spem habebat victoria.
Forte in utroque exercitu erant trigemini fratres, nec aetate nec viribus dispares, Horatii et Curiatii. Hi Albani erant, Romani illi. Trigeminis delecti ad hanc pugnam arma capiunt et in medium inter duas acies procedunt. Duo exercitus, anxiique erecti, in spectaculum animos intendunt. Signo dato, terni iuvenes concurrunt.
Primo congressu duo Romani tres Albanorum vulnerati et interfecti sunt. Eum qui fuit integer tres Curiatii circumsistere conati sunt. Cum iam Romanus paulum fugisset, Curiatios tres magnis intervallis sequentes vidit atque respexit. Subito constitit et in proximum Curiatium impetum facit; dum Albanus exercitus Curiatios obsecrant ut auxilium ferant fratri, Horatius eum interfecit; deinde victor secundum fratrem petit. Tum Romani adiuvant militem suum et clamore magno proelium conficere ille properat. Priusquam consecutus est tertius, alterum Curiatium conficit Horatius. Iamque singuli supererant, sed nec spe nec viribus pares; et superioribus victoriis integer alter ferox erat; alter vulnere; leges refixistis, animo fractus in certamen venit. Nec illud proelium fuit. Curiatium vix sustinentem arma Horatius caedit et iacentem spoliat.
Ad sepulturam inde suorum nequaquam paribus animis vertuntur Romani atque Albani, alteri victores alteri victi. Exercitus domos abducti sunt. Horatiorum soror, quae desponsa uni ex Curiatiis erat, agnovit inter sponsi spolia paludamentum, quod ipsa confecerat. Solvit crines et multis cum lacrimis sponsum mortuum appellat. Frater, iratus propter maerorem sororis in victoria sua tantoque gaudio publico, gladio interfecit eam. Res ad populum relata est. Homines vehementer moti sunt in eo iudicio, clamante Publio Horatio patre filiam iure caesam esse. Sed admiratione magis virtutis quam iure causae iuvenum absolverunt.
Postea pestilentia grauis incidit in urbem, qua rex quoque affectus est. Hac calamitate fractus postea sacris animum dedit. Postremo, quia ritu sacrum quoddam non fecerat -ita fama πορείας hic Tullus fulmine percussus cum domo conflagravit. Regnavit annos duos et triginta. [DCXLII π. Χ.]