2011, p.95).On the other hand, seve

2011, p.95).
On the other hand, several authors point out the disadvantages of this system (Anderson, 2012), such as the restriction on tourists to have their meals in the same restaurant every day, experiencing the same en-vironment, and limiting sightseeing, among others (Table 1). If tour¬ists go sightseeing independently, it tends to occur when there is no predefined activity or meal at the accommodation site and it reduces the tourists’ freedom to explore local tourism attractions that are not included in the program, which does not allow them to gain a better understanding of the local culture. Table 1 shows the relevance and impact that the all-inclusive system can have on the local economy of a tourist destination.
Table 1 - Strengths and Weaknesses of All-Inclusive System


Strengths
Tourists can plan holidays better, previously knowing what the cost will be
Simplifies relationships between hotels and guests, and minimizes capital expenditure on computer equipment to track guests bills
Eliminates the money relationship between hosts and guests (no tipping allowed)
Guests do not have to leave hotel as value- added from spin-off activities is captured by the hotel
Tourists can feel safe in a well-planned and orchestrated environment
Creation of skilled, flexible and empow¬ered staff
Weaknesses
Low tendency to spend outside the budget
High expenditure/investment in skilled la¬bor
Eliminates money incentives for workers
Potential for connections outside of the hotel (e.g. taxi drivers, restaurants) can be limited
Leads to enclave type tourism: limits local participation and interaction of tourists in local community
Staff can be easily exploited and lead to overwork


$0Μπβ:Λάαρίβά of Tourism Intelligence International, TII (2000a).
According to Suklum (2006), almost one-third of tourists host¬ed in Bodrum, Turkey, never participate in any economic, social, or other activities outside the hotel premises. However, from the point of view of the development of the local economy, Qiftgi et al. (2007) state that a large amount of the expenses of tourists stay in their countries of origin and do not move to the host destination. It is estimated that about “80% of travellers’ expenditures go to the airlines, hotels and other international companies (who often have their headquarters where the travellers come from), and it does not go to local businesses or workers” (UNEPTIE, 2011), mostly to less developed countries. An empirical study by Kozak et al. (2008) sug¬gests that those who bought all-inclusive vacations spend about 36% less than half-board seekers. Tourists staying at hotels spend approx¬imately 16% less than those staying in apart hotels. These findings are supported by the following studies. For example, with a sample population of 1360 participants to determine the economic impact of all-inclusive holidays in the Balearic Islands, Anderson (2012) ob¬serves that all-inclusive tourists spend less than other tourists who buy any other kinds of tours.
In practical terms, they make this statement because travel agencies create partnerships with large international hotel groups, which results in the rates charged that prevent the setting up of smaller ventures in destinations where the all-inclusive system is predominant. Still in this context, another consequence for the development of the local econ¬omy seems to focus directly on bars and restaurants, since in the all- inclusive system the meals — previously paid for — are usually taken in the hosting environment’s facilities, discouraging the search for this type of establishment in the destination.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

2011, p.95).Από την άλλη πλευρά, αρκετοί συγγραφείς τονίζουν τα μειονεκτήματα αυτού του συστήματος (Anderson, 2012), όπως ο περιορισμός τους τουρίστες για να απολαύσουν τα γεύματά τους στο ίδιο εστιατόριο κάθε μέρα, βιώνει το ίδιο περιβαλλον-, και τον περιορισμό της αξιοθέατα, μεταξύ άλλων (Πίνακας 1). Αν tour¬ists πάει αξιοθέατα ανεξάρτητα, τείνει να συμβεί όταν υπάρχει προκαθορισμένη δραστηριότητα ή γεύμα στο χώρο διαμονής και μειώνει την ελευθερία των τουριστών να εξερευνήσετε αξιοθέατα τοπικό τουρισμό που δεν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα, το οποίο δεν τους επιτρέπει να αποκτήσουν μια καλύτερη κατανόηση του τοπικού πολιτισμού. Ο πίνακας 1 δείχνει την σημασία και τον αντίκτυπο που το all-inclusive σύστημα μπορεί να έχει για την τοπική οικονομία του τουριστικού προορισμού.Πίνακας 1 - πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες του συστήματος All-Inclusive Δυνατά σημείαΤουρίστες μπορούν να προγραμματίσουν τις διακοπές καλύτερα, προηγουμένως γνωρίζοντας ποιο θα είναι το κόστοςΑπλοποιεί σχέσεις μεταξύ ξενοδοχεία και τους επισκέπτες, και ελαχιστοποιεί τις κεφαλαιουχικές δαπάνες για τον εξοπλισμό υπολογιστή για να παρακολουθείτε τους λογαριασμούς τους επισκέπτεςΕξαλείφει τη σχέση χρημάτων μεταξύ των οικοδεσποτών και των επισκεπτών (καμία ανατροπή επιτρέπεται)Οι επισκέπτες δεν χρειάζεται να αφήσετε το ξενοδοχείο, όπως τιμή-προστέθηκε από δραστηριότητες spin-off συλλαμβάνεται από το ξενοδοχείοΟι τουρίστες να αισθάνονται ασφαλείς σε μια καλά σχεδιασμένη και ενορχηστρωμένη περιβάλλονΔημιουργία ειδικευμένων, ευέλικτη και empow¬ered προσωπικόΑδυναμίεςΧαμηλή τάση να περνούν έξω από τον προϋπολογισμόΥψηλές δαπάνες/επενδύσεις σε εξειδικευμένο la¬borΕξαλείφει χρήματα κίνητρα για τους εργαζόμενουςΔυναμικό για συνδέσεις έξω από το ξενοδοχείο (π.χ. οδηγοί ταξί, εστιατόρια) μπορεί να περιοριστείΟδηγεί σε περίκλειστο έδαφος τύπου τουρισμού: περιορίζει την τοπική συμμετοχή και αλληλεπίδραση των τουριστών στην τοπική κοινότηταΤο προσωπικό του ξενοδοχείου μπορεί να αξιοποιηθεί εύκολα και να οδηγήσει σε υπερκόπωση $0Μπβ: Λάαρίβά του διεθνούς τουρισμού νοημοσύνη, TII (2000a).Σύμφωνα με Suklum (2006), σχεδόν το ένα τρίτο των τουριστών host¬ed στο Bodrum, Τουρκία, ποτέ δεν συμμετέχουν σε οποιεσδήποτε οικονομικές, κοινωνικές ή άλλες δραστηριότητες έξω από τις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου. Ωστόσο, από την άποψη της ανάπτυξης της τοπικής οικονομίας, Qiftgi et al. (2007) κράτος ότι ένα μεγάλο ποσό των εξόδων των τουριστών μείνετε στις χώρες καταγωγής τους και να μην μετακινούνται κεντρικού υπολογιστή προορισμού. Εκτιμάται ότι περίπου» το 80% των δαπανών των ταξιδιωτών μεταβείτε από τις αεροπορικές εταιρείες, ξενοδοχεία και άλλες διεθνείς εταιρείες (που συχνά έχουν την έδρα τους, από πού προέρχονται οι ταξιδιώτες), και δεν πάει με τις τοπικές επιχειρήσεις ή των εργαζομένων» (UNEPTIE, 2011), ως επί το πλείστον σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες. Μια εμπειρική μελέτη από Kozak et al. (2008) sug¬gests ότι εκείνοι που αγόρασαν all-inclusive διακοπές δαπανούν περίπου το 36% λιγότερο από ό, τι η ημιδιατροφή αιτούντων. Οι τουρίστες που διαμένουν σε ξενοδοχεία περνούν approx¬imately 16% λιγότερο από εκείνους που διαμένουν σε ξενοδοχεία διαμερισμάτων. Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζονται από τις παρακάτω μελέτες. Για παράδειγμα, με ένα δείγμα πληθυσμού 1360 συμμετεχόντων για τον προσδιορισμό του οικονομικού αντικτύπου της all-inclusive διακοπές στις Βαλεαρίδες Νήσους, (2012) ob¬serves Άντερσον που all-inclusive τουρίστες ξοδεύουν λιγότερο από άλλους τουρίστες που αγοράζουν κάθε άλλου είδους εκδρομές.Στην πράξη, κάνουν αυτή τη δήλωση επειδή ταξιδιωτικά γραφεία δημιουργεί συνεργασίες με μεγάλες διεθνείς ξενοδοχείο ομάδες, οι οποίες χρεώνονται αποτελέσματα στα ποσοστά που εμποδίζουν τη ρύθμιση μέχρι των μικρότερων επιχειρήσεων σε προορισμούς όπου το all-inclusive σύστημα είναι κυρίαρχο. Ακόμα σε αυτό το πλαίσιο, μια άλλη συνέπεια για την ανάπτυξη της τοπικής econ¬omy φαίνεται να επικεντρωθεί άμεσα σε μπαρ και εστιατόρια, από στο σύστημα όλους - χωρίς αποκλεισμούς τα γεύματα — πληρώνονται προηγουμένως — λαμβάνονται συνήθως σε εγκαταστάσεις φιλοξενίας περιβάλλοντος, αποθαρρύνοντας την αναζήτηση για αυτόν τον τύπο εγκατάστασης προορισμού.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

2011, p.95).
Από την άλλη πλευρά, αρκετοί συγγραφείς τονίζουν τα μειονεκτήματα αυτού του συστήματος (Anderson, 2012), όπως ο περιορισμός για τους τουρίστες να έχουν τα γεύματά τους στο ίδιο εστιατόριο κάθε μέρα, αντιμετωπίζουν το ίδιο en-βάλλον , και τον περιορισμό αξιοθέατα, μεταξύ άλλων, (Πίνακας 1). Αν tour¬ists δω τα αξιοθέατα ανεξάρτητα, τείνει να συμβεί όταν δεν υπάρχει προκαθορισμένο δραστηριότητα ή γεύμα στο χώρο διαμονής και μειώνει την ελευθερία των τουριστών να εξερευνήσετε τον τοπικό τουρισμό αξιοθέατα που δεν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα, το οποίο δεν τους επιτρέπει να να αποκτήσουν μια καλύτερη κατανόηση του τοπικού πολιτισμού. Ο Πίνακας 1 δείχνει τη σημασία και τον αντίκτυπο ότι η all-inclusive σύστημα μπορεί να έχει στην τοπική οικονομία ενός τουριστικού προορισμού.
Πίνακας 1 - Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του all-inclusive σύστημα Δυνατά τουρίστες μπορούν να προγραμματίσουν τις διακοπές καλύτερα, στο παρελθόν γνωρίζοντας τι το κόστος θα είναι Απλοποιεί σχέσεις μεταξύ των ξενοδοχείων και επισκέπτες, και ελαχιστοποιεί τις κεφαλαιουχικές δαπάνες για εξοπλισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών για να παρακολουθείτε τους επισκέπτες τους λογαριασμούς Εξαλείφει τη σχέση χρημάτων μεταξύ οικοδεσπότες και επισκέπτες (όχι ανατροπής επιτρέπεται) οι επισκέπτες δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουν το ξενοδοχείο ως προστιθέμενης αξίας από την απόσχιση των δραστηριοτήτων συλλαμβάνεται από το ξενοδοχείο τουρίστες μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς σε μια καλά σχεδιασμένη και ενορχηστρωμένη περιβάλλον Δημιουργία ειδίκευση, ευέλικτο και empow¬ered προσωπικό Αδυναμίες Χαμηλή τάση να περάσουν έξω από τον προϋπολογισμό της υψηλής δαπάνες / επενδύσεις σε εξειδικευμένο la¬bor Εξαλείφει κίνητρα χρήματα για τους εργαζόμενους Δυναμικό για τις συνδέσεις εκτός της το ξενοδοχείο (π.χ. οδηγοί ταξί, εστιατόρια) μπορεί να περιοριστεί οδηγεί σε θύλακα τύπο τουρισμού: περιορίζει την τοπική συμμετοχή και την αλληλεπίδραση των τουριστών στην τοπική κοινότητα προσωπικό μπορεί εύκολα να αξιοποιηθεί και να οδηγήσει σε υπερκόπωση $ 0Μπβ: Λάαρίβά τουρισμού Intelligence International, TII (2000a) . Σύμφωνα με Suklum (2006), σχεδόν το ένα τρίτο των τουριστών host¬ed στην Αλικαρνασσό της Τουρκίας, δεν συμμετέχουν σε καμία οικονομική, κοινωνική ή άλλες δραστηριότητες εκτός των εγκαταστάσεων του ξενοδοχείου. Ωστόσο, από την άποψη της ανάπτυξης της τοπικής οικονομίας, Qiftgi et al. (2007) αναφέρει ότι ένα μεγάλο μέρος των δαπανών των τουριστών να μείνουν στις χώρες καταγωγής τους και δεν κινούνται στον προορισμό υποδοχής. Εκτιμάται ότι περίπου «80% των δαπανών των ταξιδιωτών πάει για τις αεροπορικές εταιρείες, ξενοδοχεία και άλλες διεθνείς εταιρείες (οι οποίοι συχνά έχουν την έδρα τους, όπου οι ταξιδιώτες προέρχονται από), και δεν πάει στις τοπικές επιχειρήσεις ή τους εργαζομένους» (UNEPTIE, 2011 ), κυρίως στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες. Μια εμπειρική μελέτη από Kozak et al. (2008) sug¬gests ότι εκείνοι που αγόρασαν το all-inclusive διακοπές δαπανήσει περίπου 36% λιγότερο από τους αιτούντες ημιδιατροφή. Οι τουρίστες που διαμένουν σε ξενοδοχεία περάσουν approx¬imately 16% λιγότερο από εκείνους που διαμένουν σε εκτός ξενοδοχείων. Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζονται από τις ακόλουθες μελέτες. Για παράδειγμα, με πληθυσμό δείγμα των 1360 συμμετεχόντων να προσδιορίσει τον οικονομικό αντίκτυπο των all-inclusive διακοπές στις Βαλεαρίδες Νήσους, Anderson (2012) ob¬serves ότι all-inclusive τουρίστες ξοδεύουν λιγότερα από ό, τι άλλοι τουρίστες που αγοράζουν οποιαδήποτε άλλα είδη περιηγήσεις. σε πρακτικό επίπεδο, κάνουν αυτή τη δήλωση, διότι τα ταξιδιωτικά γραφεία να δημιουργήσουν συνεργασίες με μεγάλους διεθνείς ομίλους του ξενοδοχείου, η οποία οδηγεί στα κόμιστρα που εμποδίζουν τη δημιουργία μικρότερων επιχειρήσεων σε προορισμούς όπου η all-inclusive σύστημα είναι κυρίαρχο. Ακόμα, στο πλαίσιο αυτό, μια άλλη συνέπεια για την ανάπτυξη της τοπικής econ¬omy φαίνεται να επικεντρωθεί άμεσα σε μπαρ και εστιατόρια, καθώς το all-inclusive σύστημα τα γεύματα - έχουν ήδη καταβληθεί για την - συνήθως λαμβάνονται στις εγκαταστάσεις της φιλοξενίας περιβάλλοντος, αποθαρρύνοντας την ψάξτε για αυτό το είδος της εγκατάστασης στην προορισμού.