This is not to suggest that commodi

This is not to suggest that commodification has not been a relevant dimension in recent struggles over the welfare state. For particular actors, in particular countries, with respect to particular programs, this dimesion has been highly salient. "Work incentives" have been the focus of concern in many cases, ranging from the reform of Dutch disability pensions to the abolition of AFDC in the United States. Yet there remains considerable variation in the extent to which welfare state reform has focused on improving work incentives. Reform is often not primarily about recommodification. Even actors who one might think would make this a high priority -e.g. German employers- have often had more pressing concerns. The task for analysts then becomes threefold: to identify the conditions under which a focus on recommodification is significant, to establish the degree of change along that dimension, and to explain the observed patterns. At the same time, one must avoid the temptation to reduce the discussion of welfare state restructuring to this single aspect

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Αυτό δεν είναι που να δείχνουν ότι η εμπορευματοποίηση δεν υπήρξε σχετική διάσταση στην πρόσφατη αγώνες κατά του κράτους πρόνοιας. Για συγκεκριμένους παράγοντες, ιδίως χώρες, σε σχέση με συγκεκριμένα προγράμματα, αυτό dimesion έχει ιδιαίτερα εμφανή. «Κίνητρα εργασίας» ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, σε πολλές περιπτώσεις, που κυμαίνονται από τη μεταρρύθμιση της ολλανδικής συντάξεις αναπηρίας στην κατάργηση της AFDC στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση στην έκταση στην οποία κράτος πρόνοιας μεταρρύθμιση έχει επικεντρωθεί στη βελτίωση των κινήτρων για εργασία. Μεταρρύθμιση δεν είναι συχνά κυρίως για recommodification. Ακόμα και ηθοποιούς που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί να κάνει αυτό ένα υψηλής προτεραιότητας όπως η γερμανική Εργοδότες είχατε συχνά πιο πιεστικά προβλήματα. Η εργασία για τους αναλυτές, στη συνέχεια γίνεται τριπλός: να προσδιορίσει τις συνθήκες υπό τις οποίες η εστίαση στη recommodification είναι σημαντική, να καθορίσει το βαθμό της αλλαγής κατά μήκος αυτής της διάστασης, και να εξηγήσει τις παρατηρούμενες πρότυπα. Ταυτόχρονα, πρέπει κανείς να αποφύγει τον πειρασμό να μειώσει τη συζήτηση του κράτους πρόνοιας αναδιάρθρωση σε αυτή την πτυχή

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Αυτό δεν σημαίνει ότι η κομματοποίηση δεν αποτελεί σημαντική διάσταση στις πρόσφατες μάχες για το κράτος πρόνοιας. Για συγκεκριμένους παράγοντες, σε συγκεκριμένες χώρες, σε σχέση με συγκεκριμένα προγράμματα, αυτή η απογοήτευση ήταν εξαιρετικά εξέχουσα. Τα «κίνητρα εργασίας» αποτελούν το επίκεντρο ανησυχίας σε πολλές περιπτώσεις, από τη μεταρρύθμιση των ολλανδικών συντάξεων αναπηρίας έως την κατάργηση της AFDC στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση στον βαθμό στον οποίο η μεταρρύθμιση του κράτους πρόνοιας επικεντρώθηκε στη βελτίωση των κινήτρων εργασίας. Η μεταρρύθμιση συχνά δεν αφορά κυρίως την επαναπροσαρμογή. Ακόμη και οι ηθοποιοί που θα μπορούσαν να σκεφτούν ότι θα το έκαναν αυτό ύψιστη προτεραιότητα-π.χ. Οι Γερμανοί εργοδότες-είχαν συχνά πιο πιεστικές ανησυχίες. Στη συνέχεια, το καθήκον των αναλυτών γίνεται τριπλάσιο: να προσδιοριστούν οι συνθήκες υπό τις οποίες είναι σημαντική η εστίαση στην επανατροποποίηση, να προσδιοριστεί ο βαθμός μεταβολής κατά μήκος αυτής της διάστασης και να επεξηγηθούν τα παρατηρούμενες μοτίβα. Ταυτόχρονα, πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό να μειώσουμε τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας σε αυτή την ενιαία πτυχή

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Αυτό δεν σημαίνει ότι η εμπορευματοποίηση δεν υπήρξε σχετική διάσταση στις πρόσφατες διαμάχες για το κράτος πρόνοιας.Για συγκεκριμένους φορείς, ιδίως για χώρες, όσον αφορά συγκεκριμένα προγράμματα, αυτή η διάσταση υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική.Τα κίνητρα για την εργασία αποτέλεσαν το επίκεντρο της ανησυχίας σε πολλές περιπτώσεις, από τη μεταρρύθμιση των ολλανδικών συντάξεων αναπηρίας έως την κατάργηση της AFDC στις Ηνωμένες Πολιτείες.Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον βαθμό στον οποίο η μεταρρύθμιση του κράτους πρόνοιας επικεντρώθηκε στη βελτίωση των κινήτρων εργασίας.Οι μεταρρυθμίσεις συχνά δεν αφορούν κυρίως την εκ νέου τροποποίηση.Ακόμη και οι παράγοντες που μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι θα το καταστήσουν αυτό ύψιστη προτεραιότητα, π.χ. οι γερμανοί εργοδότες, έχουν συχνά πιο πιεστικές ανησυχίες.Η εργασία των αναλυτών γίνεται στη συνέχεια τριπλή: να προσδιοριστούν οι συνθήκες υπό τις οποίες η εστίαση στη σύσταση είναι σημαντική, να καθοριστεί ο βαθμός αλλαγής κατά μήκος αυτής της διάστασης και να εξηγηθούν τα παρατηρούμενα μοτίβα.Ταυτόχρονα, πρέπει να αποφευχθεί ο πειρασμός να περιοριστεί η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας σε αυτήν την ενιαία πτυχή.