Arendt‟s contention, furthermore, t

Arendt‟s contention, furthermore, that Marx was not at all concerned with the objects of production fabricated in labour quite clearly contradicts the latter‟s account of the central role of objectification in labour. Needless to say, for Marx a reflection upon the nature of the object is essential to the subject‟s proper identification of her social power. We know that the first moment of alienation is in fact the alienation of the labourer from the object of her production. Labour of course always produces an object, and hence objectification is the inevitable result of all productive activity: “The product of labour is labour which has been congealed in an object, which has become material: it is the objectification of labour” (Marx, 1988, 71). Labour thus realizes itself through being objectified. What is more important to note, however, is that the human being does not just alter the nature of the objective world through her participation in such processes; she also alters the subjective nature of herself as a specific human being through the development and refinement of her faculties and capacities. Creative activity not only transfers subjectivity to the object, recognized already by Locke, but also transforms the nature of subjectivity. In the final instance Marx‟s understanding of human essence is conceptualized as a form of praxis in which the individual, by setting in motion – through activities of labour – conscious processes of creation, and acting communally with her other species-beings, overcomes simultaneously both the nature of the objective world and the nature of herself.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Arendt‟s ισχυρισμό, επιπλέον, ότι ο Μαρξ δεν ήταν καθόλου ασχολούνται με τα αντικείμενα της παραγωγής που κατασκευάζονται σε εργασίας σαφώς έρχεται σε αντίθεση με το latter‟s υπόψη του κεντρικού ρόλου της αντικειμενοποίηση της εργασίας. Περιττό να πούμε ότι, για τον Μαρξ ένα προβληματισμό σχετικά με τη φύση του αντικειμένου είναι απαραίτητη για την ορθή ταυτοποίηση του subject‟s του της κοινωνικής δύναμης. Όλοι γνωρίζουμε ότι η πρώτη στιγμή αποξένωσης στην πραγματικότητα την αλλοτρίωση της χειρωνακτικής από το αντικείμενο της παραγωγής. Εργασίας φυσικά πάντα παράγει ένα αντικείμενο, και ως εκ τούτου η αντικειμενοποίηση είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα όλων των παραγωγικών δραστηριοτήτων: «το προϊόν της εργασίας είναι εργασίας που έχει ήδη πήξει σε ένα αντικείμενο, το οποίο έχει γίνει το υλικό: είναι η αντικειμενοποίηση της εργασίας» (Μαρξ, 1988, 71). Εργασίας έτσι συνειδητοποιεί ότι η ίδια μέσω είναι αντικειμενοποιείται. Τι είναι πιο σημαντικό να σημειωθεί, ωστόσο, είναι ότι το ανθρώπινο ον μόνο δεν αλλοιώνουν την ουσία του τον αντικειμενικό κόσμο μέσα από τη συμμετοχή της σε τέτοιες διαδικασίες· αυτή αλλάζει επίσης η υποκειμενική φύση τον εαυτό της ως ένα συγκεκριμένο ανθρώπινο ον μέσω της ανάπτυξης και βελτίωσης των σχολών και των ικανοτήτων της. Δημιουργική δραστηριότητα όχι μόνο μεταφέρει υποκειμενικότητα στο αντικείμενο, αναγνωρίζεται ήδη από Locke, αλλά επίσης μετατρέπει τη φύση της υποκειμενικότητας. Σε τελική φάση Marx‟s κατανόηση της ανθρώπινης ουσία είναι αντιληπτές ως μια μορφή praxis στο οποίο το άτομο, την θέτοντας σε κίνηση-μέσα από τις δραστηριότητες της εργασίας-συνειδητή διαδικασίες της δημιουργίας, καθώς και κοινοτικά μαζί της άλλα είδη-όντα, υπερνικά ταυτόχρονα τόσο της φύσης των αντικειμενικών κόσμο και τη φύση του εαυτού της.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Arendt "ο ισχυρισμός, εξάλλου, ότι ο Μαρξ δεν ήταν καθόλου ασχολούνται με τα αντικείμενα της παραγωγής κατασκευάζονται στην εργασία αντιφάσκει σαφώς το τελευταίο" s υπόψη του κεντρικού ρόλου της αντικειμενοποίησης στην εργασία. Περιττό να πούμε ότι, για τον Μαρξ μια αντανάκλαση από τη φύση του αντικειμένου είναι απαραίτητη για το θέμα "s ορθή αναγνώριση της κοινωνικής δύναμής της. Γνωρίζουμε ότι η πρώτη στιγμή της αλλοτρίωσης είναι στην πραγματικότητα η αποξένωση του εργάτη από το αντικείμενο της παραγωγής της. Εργασίας φυσικά παράγει πάντα ένα αντικείμενο, και ως εκ τούτου αντικειμενοποίηση είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κάθε παραγωγικής δραστηριότητας: «Το προϊόν της εργασίας είναι η εργασία που έχει παγιωθεί σε ένα αντικείμενο, το οποίο έχει γίνει υλικό: είναι η αντικειμενοποίηση της εργασίας» (Μαρξ, 1,988, 71). Εργασίας πραγματοποιεί η ίδια έτσι με το να αντικειμενοποιείται. Τι είναι πιο σημαντικό να σημειωθεί, ωστόσο, είναι ότι το ανθρώπινο ον δεν είναι μόνο αλλοιώνει τη φύση του αντικειμενικού κόσμου μέσα από τη συμμετοχή της σε τέτοιες διαδικασίες? που μεταβάλλει επίσης την υποκειμενική φύση της τον εαυτό της ως ένα συγκεκριμένο ανθρώπινο ον μέσω της ανάπτυξης και η βελτίωση των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων της. Δημιουργικές δραστηριότητες, όχι μόνο για τις μεταφορές υποκειμενικότητα με το αντικείμενο, αναγνωρίζονται ήδη από τον Locke, αλλά μετατρέπει επίσης τη φύση της υποκειμενικότητας. Στο τελευταίο βαθμό ο Μαρξ "s κατανόηση της ανθρώπινης ουσίας τον οποίο γίνονται αντιληπτές ως μια μορφή της πράξης στην οποία το άτομο, θέτοντας σε κίνηση - μέσω των δραστηριοτήτων της εργασίας - συνειδητές διεργασίες της δημιουργίας, και ενεργώντας communally με άλλα είδη όντων της, ξεπερνά ταυτόχρονα τόσο η φύση του αντικειμενικού κόσμου και η φύση του εαυτού της.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Arendt ‟ ανταγωνισμός, επιπλέον, Μαρξ δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την παραγωγή πολύ σαφώς σε αντίθεση με το αντικείμενο της εργασίας, η οποία ‟ αντικείμενο τον κεντρικό ρόλο της εργασίας.Περιττό να πω, για το αντικείμενο της αντικατοπτρίζει την ουσία του Μαρξ, είναι θέμα ‟ είναι σημαντικό να προσδιοριστούν σωστά κοινωνική δύναμη.Ξέρουμε ότι είναι η πρώτη στιγμή, αποξένωση, είναι στην πραγματικότητα η αποξένωση από την παραγωγή αντικείμενο των εργαζομένων.Φυσικά, πάντα δημιουργεί ένα αντικείμενο εργασίας και, ως εκ τούτου, το αντικείμενο είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της όλες τις δραστηριότητες παραγωγής: "το προϊόν της εργασίας του είναι ήδη σε ένα αντικείμενο εργασίας έχει γίνει υλικών: αυτό είναι το αντικείμενο της εργασίας" (Μαρξ, 1988, 71).μέσω της εργασίας τους αντικειμενικούς της υλοποίηση.Το πιο σημαντικό είναι να σημειωθεί, όχι μόνο μέσω της ανθρώπινης συμμετέχουν σε αυτές τις διαδικασίες για να αλλάξει τον κόσμο της φύσης, θα με ικανότητα και τη βελτίωση της ανάπτυξης, να αλλάξει το δικό του θέμα, ως ένα ξεχωριστό άτομο.Δεν είναι μόνο η δημιουργική δραστηριότητα υποκειμενικότητα αντικείμενο μεταφοράς, αλλά και για το θέμα της ενημέρωσης και της μετατροπής είναι το θέμα.Στο τέλος ‟ Μαρξ σχετικά με την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης είναι μια μορφή σύλληψη, κάθε πράξη, μέσω της να θέσει σε κίνηση – μέσω της εργασίας – συνείδηση της διαδικασίας της συλλογικής και δημιουργία δραστηριοτήτων, εκτέλεση άλλων ειδών που υπάρχουν, και να ξεπεράσει την αντικειμενική φύση του κόσμου και τη δική σου φύση.