I believe I could still take that w

I believe I could still take that walk with my eyes closed. First of all I used to go up the extension of Avonrnore Road, past two lamp-posts, thinking that the newer odd numbers looked more interesting houses than the stiff line of even numbers where we lived. However, none of the odd numbers was anything like as interesting as the house of Hope-Pinker, who was an artist in stone, and if the door to his workroom was open
I would be able to catch sight of that great marble lion. Then came a quick look at the sorting-office, always a scene of great activity, it seemed, with postmen hurrying in and emptying bags of letters and with rows of clerks stamping those letters with postmarks. By the sorting-office, Avonmore Road made a sudden right-angled turn past a broken-down tarred fence. Through gaps in this fence could be seen a large shadowy garden, covered with pale green under trees with trunks as black as coal. Beyond the garden was a large decayed house with big bare windows showing here and there among the creeper which covered it. After this Avonmore Road continued on the right in the same direction as the extension. The houses were smaller now, and the bricks of which they were built were a deeper red than those of 54 Avonmore Road and its neighbours, They had no rooms below ground level and one could see into their dining-rooms, so close were they to the pavement. Opposite were the odd number houses, also without rooms below ground level.
After 2 Avonmore Road there was a narrow stretch of waste ground in which was a tall advertisement-board, the pictures on which were sometimes of great interest. On the other side of the road was the back of a large council school. Beyond the school were Avonmore Mansions, seeming tall and splendid with their yellowish bricks. I knew that these were fiats and I had heard them spoken of in our kitchen as an up-to-date but unnatural way of living. However, I thought that the doorkeeper, sitting on a chair in the entrance hall, must be a great protection against thieves; I used to wish that we lived in the safety of a fiat.
Then, to the right, there came about half a dozen shops, one of them a tobacconist's, one a second hand bookshop, one an ice-cream shop with a barber's at the back, and one an umbrella shop which showed in the window a row of thick heavy sticks called Night Companions. They were priced at a shilling each. I longed for one of these Night Companions to sleep beside me, and to my joy one afternoon Nanny, having stayed out longer than usual on her walk, arrived with two of these Night Companions, one of which she presented to me and the other to my brother Frank, who was not yet four years old. Frank's Night Companion looked much fiercer than mine its club-head was more knotted and it was stained a darker shade than the stem. My Night Companion looked mild and clean-shaven beside it. When Nanny bought the sticks I was stupid enough to show my preference for the fiercer-looking one, and that of course ruined my chances of being given it as my protector.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Πιστεύω ότι θα μπορούσα να πάρω ακόμα που περπατούν με τα μάτια μου κλειστά. Πρώτα από όλα θα χρησιμοποιηθεί για να ανεβεί την επέκταση της οδού Avonrnore, μετά από δύο φανοστάτες, σκέψης ότι τα νεότερα μονοί αριθμοί φαινόταν πιο ενδιαφέρουσα σπίτια από τη σκληρή γραμμή ομαλών αριθμών, όπου ζούσαμε. Ωστόσο, κανένας από τους μονούς αριθμούς ήταν κάτι σαν το ενδιαφέρον και το σπίτι του την ελπίδα-Pinker, που ήταν ένας καλλιτέχνης στην πέτρα, και αν η πόρτα για το εργαστήριο του ήταν το άνοιγμαΘα ήμουν σε θέση να πιαστεί η θέα του αυτό το μεγάλο μαρμάρινο λιοντάρι. Στη συνέχεια ήρθε μια γρήγορη ματιά στο διαλογή-γραφείο, πάντα μια σκηνή μεγάλης δραστηριότητας, φάνηκε, με ταχυδρόμους σπεύσει σε και άδειασμα τσάντες επιστολών και με τις σειρές των γραμματέων σφράγιση αυτά τα γράμματα με σφραγίδες. Από την διαλογή-γραφείο, Avonmore Road, έκανε μια απότομη στροφή ορθογώνιο παρελθόν ένα χαλασμένο tarred φράχτη. Από τα ανοίγματα περίφραξης θα μπορούσε να δει ένα μεγάλο, σκιερό κήπο, καλυμμένο με ανοιχτό πράσινο κάτω από τα δέντρα με κορμούς μαύρη σαν κάρβουνο. Πέρα από τον κήπο ήταν ένα μεγάλο σπίτι σάπιοι με μεγάλα γυμνά παράθυρα που εμφανίζονται εδώ και εκεί μεταξύ αναρριχητικό φυτό που κάλυψαν αυτή. Μετά από αυτό το δρόμο Avonmore συνέχισε για το δικαίωμα στην ίδια κατεύθυνση με την επέκταση. Τα σπίτια ήταν μικρότερες τώρα, και τα τούβλα που χτίστηκαν ήταν ένα βαθύτερο κόκκινο εκείνου των 54 Avonmore Road και των γειτόνων της, είχαν δεν δωμάτια υπόγειος επίπεδο και θα μπορούσε να δούμε σε τους τραπεζαρίες, ήταν τόσο κοντά στο πεζοδρόμιο. Αντίθετο ήταν περίεργο αριθμό σπιτιών, επίσης χωρίς δωμάτια κάτω από το επίπεδο του εδάφους.Μετά από 2 Avonmore Road εκεί ήταν αποβλήτων έδαφος σε μια στενή λωρίδα που ήταν ένα ψηλό σκάφους διαφήμιση, οι εικόνες που ήταν μερικές φορές παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Από την άλλη πλευρά του δρόμου ήταν στο πίσω μέρος του ένα μεγάλο σχολείο του Συμβουλίου. Πέρα από το σχολείο ήταν Avonmore αρχοντικά, φαινομενική ψηλό και υπέροχη με τους κιτρινωπό τούβλα. Ήξερα ότι επρόκειτο για τις εξουσιοδοτήσεις και είχα ακούσει τους αναφέρεται στην κουζίνα μας ως ένα ενημερωμένο αλλά αφύσικο τρόπο ζωής. Ωστόσο, σκέφτηκα ότι το doorkeeper, που κάθεται σε μια καρέκλα στον προθάλαμο, πρέπει να είναι μια μεγάλη προστασία από κλέφτες? Θα χρησιμοποιηθεί για να ευχηθώ ότι ζούσαμε στην ασφάλεια των ένα fiat.Στη συνέχεια, προς τα δεξιά, εκεί ήρθε περίπου μισή ντουζίνα καταστήματα, ένα από αυτά ένα καπνοπωλείο, ένα ένα μεταχειρισμένο βιβλιοπωλείο, ένα ένα κατάστημα παγωτού με κουρέας της στο πίσω μέρος, και ένα ένα κατάστημα ομπρέλα που έδειξε στο παράθυρο μια σειρά από χοντρό βαρύ ραβδιά που ονομάζεται νύχτα συντρόφους. Είχαν τιμή ένα Σελίνι κάθε. Θέλω διακαώς για ένα από αυτά τα συντρόφους το βράδυ για να κοιμηθεί δίπλα μου, και να μου χαρά ένα απογευματινό νταντά, έχοντας έμεινε έξω περισσότερο από το συνηθισμένο με τα πόδια της, έφτασε με δύο από αυτές τις συντρόφους νύχτα, το ένα από τα οποία παρουσίασε για μένα και το άλλο στον αδελφό μου Φρανκ, ο οποίος δεν ήταν ακόμη τεσσάρων ετών. Φρανκ νύχτα σύντροφος φαινόταν πολύ εντονότερος από ό, τι πιο δικό μου το κεφάλι του συλλόγου ήταν δεμένο και αυτό είχε λερωθεί μιας σκοτεινότερης σκιάς από το στέλεχος. Σύντροφος μου νύχτα κοίταξε ήπια και καθαρό-ξυρισμένο, εκτός από το. Όταν νταντά αγόρασε τα ραβδιά ήμουν αρκετά ηλίθιος να δείξει την προτίμησή μου για το εντονότερος ψάχνει ένα, και αυτό φυσικά κατέστρεψε τις πιθανότητές μου δίνεται ως προστάτης μου.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Πιστεύω ότι θα μπορούσε να πάρει ακόμα που περπατούν με τα μάτια μου κλειστά. Πρώτα απ 'όλα θα χρησιμοποιηθούν για να πάει μέχρι την επέκταση του Avonrnore Road, τελευταία δύο φανοστάτες, νομίζοντας ότι οι νεότερες μονοί αριθμοί φαινόταν πιο ενδιαφέροντα σπίτια από την άκαμπτη γραμμή, ακόμη και αριθμούς, όπου ζούσαμε. Ωστόσο, καμία από τις μονοί αριθμοί ήταν κάτι σαν τόσο ενδιαφέρουσα όσο και το σπίτι της Ελπίδας-Pinker, ο οποίος ήταν ένας καλλιτέχνης στην πέτρα, και αν η πόρτα εργαστήρι του ήταν ανοιχτό
, θα είναι σε θέση να πιάσει τα μάτια του εκείνη την μεγάλη μαρμάρινο λιοντάρι. Στη συνέχεια ήρθε μια γρήγορη ματιά στην διαλογής-γραφείο, είναι πάντα μια σκηνή από μεγάλη δραστηριότητα, φάνηκε, με ταχυδρόμοι σπεύσει σε σάκους και των γραμμάτων και με σειρές των γραμματέων σφραγίζοντας αυτές τις επιστολές με ταχυδρομικές σφραγίδες άδειασμα. Με την διαλογή-γραφείο, Avonmore Οδική έκανε μια ξαφνική δεξιά γωνία στροφή παρελθόν ένα σπασμένο-κάτω πισσασφαλτωμένο φράχτη. Μέσα από ελλείψεις σε αυτόν τον φράχτη θα μπορούσε να δει ένα μεγάλο σκιερό κήπο, καλυμμένο με ανοιχτό πράσινο κάτω από τα δέντρα με κορμούς μαύρη σαν κάρβουνο. Πέρα από τον κήπο ήταν ένα μεγάλο σάπιοι σπίτι με μεγάλα παράθυρα που δείχνει γυμνά εδώ και εκεί, ανάμεσα στο αναρριχητικό φυτό που καλύπτονται. Μετά από αυτό το Avonmore Οδική συνέχισε σχετικά με το δικαίωμα στην ίδια κατεύθυνση με την επέκταση. Τα σπίτια ήταν μικρότερα τώρα, και τα τούβλα από τα οποία χτίστηκαν ήταν ένα σκούρο κόκκινο χρώμα από ό, τι εκείνα των 54 Avonmore Οδού και των γειτόνων της, δεν είχαν καμία δωμάτια κάτω από το επίπεδο του εδάφους και θα μπορούσε κανείς να δει σε τραπεζαρίες τους, τόσο κοντά ήταν αυτοί να το πεζοδρόμιο. Απέναντι ήταν οι μονός αριθμός σπιτιών, ακόμη και χωρίς τα δωμάτια κάτω από το επίπεδο του εδάφους.
Μετά από 2 Avonmore Οδού υπήρχε μια στενή λωρίδα εδάφους αποβλήτων, στην οποία ήταν ένας ψηλός διαφήμιση του σκάφους, οι εικόνες στις οποίες ήταν μερικές φορές μεγάλο ενδιαφέρον. Από την άλλη πλευρά του δρόμου ήταν το πίσω μέρος ενός μεγάλου σχολείου συμβούλιο. Πέρα από το σχολείο ήταν Avonmore Αρχοντικά, φαινομενικά ψηλός και υπέροχα με κιτρινωπό τούβλα τους. Ήξερα ότι αυτά ήταν Φίατ και είχα ακούσει να μιλήσει στην κουζίνα μας ως ένα up-to-ημερομηνία, αλλά αφύσικο τρόπο ζωής. Ωστόσο, σκέφτηκα ότι ο θυρωρός, κάθεται σε μια καρέκλα στην είσοδο, θα πρέπει να είναι μια μεγάλη προστασία από τους κλέφτες? Συνήθιζα να ευχηθώ ότι ζούσαμε στην ασφάλεια ενός fiat.
Στη συνέχεια, προς τα δεξιά, ήρθε περίπου μισή ντουζίνα καταστήματα, ένα από αυτά, ένα δεύτερο βιβλιοπωλείο χέρι καπνοπωλείο, ένα ένα κατάστημα παγωτού με ένα κουρείο στο η πλάτη, και ένα το κατάστημα ομπρέλα που έδειξε στο παράθυρο μια σειρά από παχιά βαριά μπαστούνια που ονομάζεται Νύχτα Σύντροφοι. Είχαν τιμολογούνται σε κάθε σελίνι. Λαχταρούσα για ένα από αυτά τα σύντροφοι βράδυ να κοιμηθεί δίπλα μου, και να μου χαρά ένα απόγευμα νταντά, αφού έμεινε έξω περισσότερο από το συνηθισμένο για τα πόδια της, έφτασε με δύο από αυτές τις Σύντροφοι νύχτας, ένα από τα οποία παρουσίασε σε μένα και το άλλο να Ο αδελφός μου ο Φρανκ, ο οποίος δεν ήταν ακόμη τεσσάρων ετών. Φρανκ Night Companion φαινόταν πολύ πιο έντονος από τη δική μου club-το κεφάλι του ήταν πιο δεμένο και βάφτηκε μια πιο σκούρα απόχρωση από το στέλεχος. Νύχτα Companion μου φαινόταν ήπια και ξυρισμένος δίπλα του. Όταν Nanny αγόρασε τα ραβδιά ήμουν αρκετά ηλίθιος για να δείξει την προτίμησή μου για την πιο έντονος, που ψάχνει, και ότι, φυσικά, κατέστρεψε τις πιθανότητές μου να το δίνει ως προστάτης μου.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Πιστεύω θα μπορούσε ακόμα και να τα πόδια μου με τα μάτια κλειστά. Πρώτα από όλα θα ήθελα να πάω μέχρι την επέκταση της οδού Avonrnore, των δύο τελευταίων λάμπας-θέσεις, νομίζοντας ότι η νεότερη μονοί αριθμοί φαινόταν πιο ενδιαφέροντα σπίτια από τη σκληρή γραμμή, ακόμα και αριθμούς όπου ζούσαμε. Ωστόσο, κανένα από τα μονοί αριθμοί ήταν κάτι σαν το ενδιαφέρον, όπως το σπίτι του Hope-Pinker, ο οποίος ήταν ένας καλλιτέχνης στην πέτρα,Και αν η πόρτα του εργαστηρίου ήταν ανοιχτή
Ι θα μπορέσουμε να καλύψουμε την παραβλέπουμε ότι μεγάλο μαρμάρινο λιοντάρι. Στη συνέχεια, ήρθε μια γρήγορη ματιά στην διαλογή-office, πάντα μια σκηνή μεγάλη δραστηριότητα, έμοιαζε με ταχυδρόμουσ σπουδή και άδειασμα σάκων των γραμμάτων και με σειρές από υπαλλήλους σφράγιση αυτών των επιστολών με γραμματόσημα. Από τη διαλογή,Avonmore Road έκανε μια ξαφνική κεκαμμένου στροφή στο παρελθόν ένα σπασμένο το σακί περίφραξης. Μέσω των ανοιγμάτων σε αυτό το φράχτη μπορούσε να δει ένα μεγάλο σκοτεινό κήπο, καλύπτονται με ανοιχτό πράσινο με δέντρα με κορμούς ως μαύρο άνθρακα. Πέρα από τον κήπο ήταν ένα μεγάλο διασπάται σπίτι με μεγάλο γυμνά παράθυρα δείχνει εδώ και εκεί, μεταξύ του κιβωτίου έρπουσας που καλύπτονται.Μετά από αυτό το Avonmore Road συνέχισε για το δικαίωμα στην ίδια κατεύθυνση όπως η επέκταση. Τα σπίτια ήταν μικρότερα τώρα και τα τούβλα που χτίστηκαν ήταν ένα βαθύτερο κόκκινο εκείνων των 54 Avonmore Road και τους γείτονές του, δεν είχαν καθόλου δωμάτια κάτω από το επίπεδο του εδάφους και μπορεί να δείτε τους τραπεζαρίες, τόσο κοντά ήταν στο πεζοδρόμιο. Απέναντι ήταν περιττός αριθμός σπιτιών,Επίσης χωρίς δωμάτια κάτω από το επίπεδο του εδάφους.
2 Avonmore Road υπήρχε ένα στενό τμήμα του εδάφους των αποβλήτων, το οποίο ήταν ένα ψηλό διαφήμιση, τις φωτογραφίες που ήταν άλλοτε μεγάλο ενδιαφέρον. Από την άλλη πλευρά του δρόμου, ήταν η επιστροφή του μεγάλου συμβουλίου σχολής. Πέρα από το σχολείο ήταν Avonmore αρχοντικά, φαινομενικά ψηλά και υπέροχα με την κιτρινωπή τούβλα.Ήξερα ότι αυτά ήταν fiats και είχα ακούσει τους μίλησε στην κουζίνα ως ένα ενημερωμένο αλλά και αφύσικο τρόπο ζωής. Ωστόσο, νόμιζα ότι το doorkeeper, κάθεται σε μια καρέκλα στο χολ, πρέπει να είναι μια εξαιρετική προστασία κατά των κλεφτών, που επιθυμούμε να έχουμε ζήσει στην ασφάλεια της Fiat.
και, στη συνέχεια, προς τα δεξιά, εκεί ήρθε περίπου μισή ντουζίνα καταστήματα, ένα καπνοπωλείο.Ένα δεύτερο χέρι βιβλιοπωλείο, ένα παγωτό ομορφιάς με το κομμωτήριο στο πίσω μέρος, και μία ομπρέλα δώρων που έδειξε στο παράθυρο μια σειρά από παχύ βαριά ρόπαλα ονομάζεται νύχτα σύντροφοι. Οι τιμές τους ήταν ένα σελίνι το καθένα. Ι επιζητούν μία από αυτές νύχτα σύντροφοι να κοιμηθώ δίπλα μου, και η χαρά μου ένα απόγευμα κατσίκες, έχοντας μείνει έξω περισσότερο απ' ότι συνήθως για την απόσταση,Φτάσαμε με δύο από αυτούς νύχτα σύντροφοι, μία από τις οποίες παρουσίασε σε εμένα και το άλλο για τον αδελφό μου, ο Φρανκ, ο οποίος δεν ήταν ακόμη τεσσάρων ετών. Frank's Night Companion φαινόταν πολύ πιο έντονος από ορυχείο της λέσχης-κεφαλή ήταν περισσότερο κόμπους και ήταν λεκιασμένα μια σκουρότερη απόχρωση από το στέλεχος. Το βράδυ μου σύντροφος έμοιαζε με ήπιο και καλοξυρισμένα δίπλα.Όταν Nanny αγόρασε τη βροχη ήμουν ανόητος ώστε να δείχνουν την προτίμησή μου για να ισχυροποιηθεί το μέλλον, και ότι φυσικά μου κατέστρεψε τις πιθανότητές του να δοθεί ως προστατευτικό μου.