“I’m currently funding some researc

“I’m currently funding some research there in crop rotation and soil science.” That, at least, is true.

“All part of your feed-the-world plan?” She arches a brow, amused.

“Something like that,” I mutter. Is she laughing at me? Oh, I’d love to put a stop to that if she is. But how to start? Maybe with dinner, rather than the usual interview…now, that would be novel: taking a prospect out to dinner.

We arrive at the cable ties, which are arranged in an assortment of lengths and colors. Absentmindedly, my fingers trace over the packets. I could just ask her out for dinner. Like on a date? Would she accept? When I glance at her she’s examining her knotted fingers. She can’t look at me…this is promising. I select the longer ties. They are more flexible, after all, as they can accommodate two ankles and two wrists at once.

“These will do.”

“Is there anything else?” she says quickly—either she’s being super-attentive or she wants to get me out of the store, I don’t know which.

“I’d like some masking tape.”

“Are you redecorating?”

“No, not redecorating.” Oh, if you only knew…

“This way,” she says. “Masking tape is in the decorating aisle.”

Come on, Grey. You don’t have much time. Engage her in some conversation. “Have you worked here long?” Of course, I already know the answer. Unlike some people, I do my research. For some reason she’s embarrassed. Christ, this girl is shy. I don’t have a hope in hell. She turns quickly and walks down the aisle toward the section labeled Decorating. I follow her eagerly, like a puppy.

“Four years,” she mumbles as we reach the masking tape. She bends down and grasps two rolls, each a different width.

“I’ll take that one.” The wider tape is much more effective as a gag. As she passes it to me, the tips of our fingers touch, briefly. It resonates in my groin. Damn!

She pales. “Anything else?” Her voice is soft and husky.

Christ, I’m having the same effect on her that she has on me. Maybe…

“Some rope, I think.”

“This way.” She scoots up the aisle, giving me another chance to appreciate her fine ass.

“What sort were you after? We have synthetic and natural filament rope…twine…cable cord…”

Shit—stop. I groan inwardly, trying to chase away the image of her suspended from the ceiling in my playroom.

“I’ll take five yards of the natural filament rope, please.” It’s coarser and chafes more if you struggle against it…my rope of choice.

A tremor runs through her fingers, but she measures out five yards like a pro. Pulling a utility knife from her right pocket, she cuts the rope in one swift gesture, coils it neatly, and ties it off with a slipknot. Impressive.

“Were you a Girl Scout?”

“Organized group activities aren’t really my thing, Mr. Grey.”

“What is your thing, Anastasia?” Her pupils dilate as I stare.

Yes!

“Books,” she answers.

“What kind of books?”

“Oh, you know. The usual. The classics. British literature, mainly.”

British literature? The Brontës and Austen, I bet. All those romantic hearts-and-flowers types.

That’s not good.

“Anything else you need?”

“I don’t know. What else would you recommend?” I want to see her reaction.

“For a do-it-yourselfer?” she asks, surprised.

I want to hoot with laughter. Oh, baby, DIY is not my thing. I nod, stifling my mirth. Her eyes flick down my body and I tense. She’s checking me out!

“Coveralls,” she blurts out.

It’s the most unexpected thing I’ve heard her say since the “Are you gay?” question.

“You wouldn’t want to ruin your clothing.” She gestures to my jeans.

I can’t resist. “I could always take them off.”

“Um.” She flushes beet red and stares down.

I put her out of her misery. “I’ll take some coveralls. Heaven forbid I should ruin any clothing.” Without a word, she turns and walks briskly up the aisle, and I follow in her enticing wake.

“Do you need anything else?” she says, sounding breathless as she hands me a pair of blue coveralls. She’s mortified, eyes still cast down. Christ, she does things to me.

“How’s the article coming along?” I ask, in the hope she might relax a little.

She looks up and gives me a brief relieved smile.

Finally.

“I’m not writing it, Katherine is. Miss Kavanagh. My roommate, she’s the writer. She’s very happy with it. She’s the editor of the newspaper, and she was devastated that she couldn’t do the interview in person.”

It’s the longest sentence she’s uttered since we first met, and she’s talking about someone else, not herself. Interesting.

Before I can comment, she adds, “Her only concern is that she doesn’t have any original photographs of you.”

The tenacious Miss Kavanagh wants photographs. Publicity stills, eh? I can do that. It will allow me to spend time with the delectable Miss Steele.

“What sort of photographs does she want?”

She gazes at me for a moment, then shakes her head, perplexed, not knowing what to say.

“Well, I’m around. Tomorrow, perhaps…” I can stay in Portland. Work from a hotel. A room at The Heathman, perhaps. I’ll need Taylor to come down, bring my laptop and some clothes. Or Elliot—unless he’s screwing around, which is his usual MO over the weekend.

“You’d be willing to do a photo shoot?” She cannot contain her surprise.

I give her a brief nod. Yeah, I want to spend more time with you…

Steady, Grey.

“Kate will be delighted—if we can find a photographer.” She smiles and her face lights up like a cloudless dawn. She’s breathtaking.

“Let me know about tomorrow.” I pull my wallet from my jeans. “My card. It has my cell number on it. You’ll need to call before ten in the morning.” And if she doesn’t, I’ll head on back to Seattle and forget about this stupid venture.

The thought depresses me.

“Okay.” She continues to grin.

“Ana!” We both turn as a young man dressed in casual designer gear appears at the far end of the aisle. His eyes are all over Miss Anastasia Steele. Who the hell is this prick?

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

«Αυτή τη στιγμή χρηματοδότηση κάποια έρευνα εκεί στην αμειψισπορά και Εδαφολογίας.» Αυτό, τουλάχιστον, είναι αλήθεια."Όλα μέρος του σχεδίου σας ζωοτροφών του κόσμου;" Αυτή καμάρες brow, διασκεδάζει.«Κάτι τέτοιο,» εγώ ψιθυρίζω. Αυτή γελούσε μαζί μου; Ω, θα ήθελα πολύ να μπει ένα τέλος που αν αυτή είναι. Αλλά πώς να ξεκινήσετε; Ίσως με δείπνο, αντί για τη συνηθισμένη συνέντευξη... τώρα, που θα ήταν μυθιστόρημα: να βγάλω μια προοπτική για δείπνο.Φτάνουμε στο το δεσμών καλωδίων, η οποία είναι διατεταγμένα σε μια κατάταξη των χρωμάτων και μήκη. Absentmindedly, μου ίχνος δάχτυλα πάνω από τα πακέτα. Απλά θα μπορούσε να Ρωτήστε της έξω για δείπνο. Αρέσει σε μια ημερομηνία; Θα δεχόταν; Όταν εγώ αδέναs σε αυτήν εξετάζει τα δάχτυλά της κόμπους. Αυτή δεν είναι δυνατό να δούμε me... αυτό είναι πολλά υποσχόμενη. Μπορώ να επιλέξω το περισσότερο τους δεσμούς. Μετά από όλα, είναι πιο ευέλικτη, καθώς μπορούν να φιλοξενήσουν δύο αστραγάλους και τους δύο καρπούς με τη μία.«Αυτά μας κάνει».«Υπάρχει κάτι άλλο; ", λέει γρήγορα — είτε αυτή είναι να υπερ-προσεκτικοί ή θέλει να πάρει μου έξω από το κατάστημα, δεν ξέρω που.«Θα ήθελα κάποια καλύπτοντας ταινία.»«Σας redecorating;»"Όχι, δεν το redecorating." Ω, αν Γνωρίζατε μόνο...«Έτσι», λέει. «Κολλητική ταινία είναι στο διάδρομο διακόσμησης».Come on, Grey. You don’t have much time. Engage her in some conversation. “Have you worked here long?” Of course, I already know the answer. Unlike some people, I do my research. For some reason she’s embarrassed. Christ, this girl is shy. I don’t have a hope in hell. She turns quickly and walks down the aisle toward the section labeled Decorating. I follow her eagerly, like a puppy.“Four years,” she mumbles as we reach the masking tape. She bends down and grasps two rolls, each a different width.“I’ll take that one.” The wider tape is much more effective as a gag. As she passes it to me, the tips of our fingers touch, briefly. It resonates in my groin. Damn!She pales. “Anything else?” Her voice is soft and husky.Christ, I’m having the same effect on her that she has on me. Maybe…“Some rope, I think.”“This way.” She scoots up the aisle, giving me another chance to appreciate her fine ass.“What sort were you after? We have synthetic and natural filament rope…twine…cable cord…”Shit—stop. I groan inwardly, trying to chase away the image of her suspended from the ceiling in my playroom.“I’ll take five yards of the natural filament rope, please.” It’s coarser and chafes more if you struggle against it…my rope of choice.A tremor runs through her fingers, but she measures out five yards like a pro. Pulling a utility knife from her right pocket, she cuts the rope in one swift gesture, coils it neatly, and ties it off with a slipknot. Impressive.“Were you a Girl Scout?”“Organized group activities aren’t really my thing, Mr. Grey.”“What is your thing, Anastasia?” Her pupils dilate as I stare.Yes!“Books,” she answers.“What kind of books?”“Oh, you know. The usual. The classics. British literature, mainly.”British literature? The Brontës and Austen, I bet. All those romantic hearts-and-flowers types.That’s not good.“Anything else you need?”“I don’t know. What else would you recommend?” I want to see her reaction.“For a do-it-yourselfer?” she asks, surprised.I want to hoot with laughter. Oh, baby, DIY is not my thing. I nod, stifling my mirth. Her eyes flick down my body and I tense. She’s checking me out!“Coveralls,” she blurts out.It’s the most unexpected thing I’ve heard her say since the “Are you gay?” question.“You wouldn’t want to ruin your clothing.” She gestures to my jeans.I can’t resist. “I could always take them off.”“Um.” She flushes beet red and stares down.I put her out of her misery. “I’ll take some coveralls. Heaven forbid I should ruin any clothing.” Without a word, she turns and walks briskly up the aisle, and I follow in her enticing wake.“Do you need anything else?” she says, sounding breathless as she hands me a pair of blue coveralls. She’s mortified, eyes still cast down. Christ, she does things to me.“How’s the article coming along?” I ask, in the hope she might relax a little.She looks up and gives me a brief relieved smile.Finally.“I’m not writing it, Katherine is. Miss Kavanagh. My roommate, she’s the writer. She’s very happy with it. She’s the editor of the newspaper, and she was devastated that she couldn’t do the interview in person.”It’s the longest sentence she’s uttered since we first met, and she’s talking about someone else, not herself. Interesting.Before I can comment, she adds, “Her only concern is that she doesn’t have any original photographs of you.”The tenacious Miss Kavanagh wants photographs. Publicity stills, eh? I can do that. It will allow me to spend time with the delectable Miss Steele.“What sort of photographs does she want?”She gazes at me for a moment, then shakes her head, perplexed, not knowing what to say.“Well, I’m around. Tomorrow, perhaps…” I can stay in Portland. Work from a hotel. A room at The Heathman, perhaps. I’ll need Taylor to come down, bring my laptop and some clothes. Or Elliot—unless he’s screwing around, which is his usual MO over the weekend.“You’d be willing to do a photo shoot?” She cannot contain her surprise.I give her a brief nod. Yeah, I want to spend more time with you…Steady, Grey.“Kate will be delighted—if we can find a photographer.” She smiles and her face lights up like a cloudless dawn. She’s breathtaking.“Let me know about tomorrow.” I pull my wallet from my jeans. “My card. It has my cell number on it. You’ll need to call before ten in the morning.” And if she doesn’t, I’ll head on back to Seattle and forget about this stupid venture.The thought depresses me.“Okay.” She continues to grin.“Ana!” We both turn as a young man dressed in casual designer gear appears at the far end of the aisle. His eyes are all over Miss Anastasia Steele. Who the hell is this prick?

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

"Είμαι χρηματοδοτεί επί του παρόντος κάποια έρευνα υπάρχει σε αμειψισπορά και την επιστήμη του εδάφους." Αυτό, τουλάχιστον, είναι η αλήθεια. "Όλα μέρος του σχεδίου σας feed-ο-κόσμος;» Εκείνη καμάρες ένα μέτωπο, διασκεδάζει. "Κάτι σαν αυτό, «Εγώ μουρμουρίζουν. Μήπως το γέλιο σε μένα; Ω, θα ήθελα πολύ να βάλει ένα τέλος σε ότι και αν είναι. Αλλά πώς να ξεκινήσετε; Ίσως με το γεύμα, αντί για τη συνήθη συνέντευξης ... τώρα, ότι θα ήταν μυθιστόρημα:. Λαμβάνοντας μια προοπτική για φαγητό φθάνουμε στο συνδετήρες καλωδίων, τα οποία είναι τοποθετημένα σε μια ποικιλία από μήκη και χρώματα. Αφηρημένα, τα δάχτυλά μου πάνω από τα ίχνη πακέτων. Θα μπορούσα να τη ρωτήσω ακριβώς έξω για δείπνο. Αρέσει σε μια ημερομηνία; Θα δεχόταν; Όταν κοίταξα στα μάτια εξέταση αυτή είναι κόμπους τα δάχτυλά της. Δεν μπορεί να με κοιτάς ... αυτό είναι πολλά υποσχόμενη. Έχω επιλέξει τις πλέον δεσμούς. Είναι πιο ευέλικτο, μετά από όλα, δεδομένου ότι μπορούν να φιλοξενήσουν δύο αστραγάλους και δύο καρπούς με τη μία. "Αυτά θα κάνω." "Υπάρχει κάτι άλλο;», λέει γρήγορα, είτε αυτή είναι ότι είναι εξαιρετικά προσεκτικός ή θέλει να με πάρει έξω από το κατάστημα, δεν ξέρω ποια. "Θα ήθελα κάποια κολλητική ταινία." "Είσαι διακόσμηση;» «Όχι, δεν διακόσμηση." Ω, αν ήξερες μόνο ... "Με αυτό τον τρόπο», λέει. "Ταινίες για βάψιμο είναι στην διακόσμηση διάδρομο." Έλα, Γκρι. Δεν έχετε πολύ χρόνο. Επιδίδονται της σε κάποια συνομιλία. "Έχετε εργαστεί εδώ;» Φυσικά, γνωρίζω ήδη την απάντηση. Σε αντίθεση με κάποιους ανθρώπους, να κάνω την έρευνά μου. Για κάποιο λόγο που είναι σε δύσκολη θέση. Ο Χριστός, αυτό το κορίτσι είναι ντροπαλός. Δεν έχω μια ελπίδα στην κόλαση. Γυρίζει γρήγορα και περπατά κάτω από το διάδρομο προς την ενότητα με τίτλο Διακόσμηση. Την ακολουθούν με ανυπομονησία, όπως ένα κουτάβι. "Τέσσερις χρόνια», μουρμουρίζει καθώς φτάνουμε στο χαρτοταινία. Εκείνη σκύβει και αρπάζει δύο κυλίνδρους, το καθένα διαφορετικό πλάτος. "Θα πάρω το ένα." Η ευρύτερη ταινία είναι πολύ πιο αποτελεσματική ως ένα φίμωτρο. Καθώς περνά σε μένα, οι άκρες των δακτύλων μας αγγίζουν, εν συντομία. Αντηχεί στη βουβωνική χώρα μου. Γαμώτο! Είναι ωχριά. "Τίποτα άλλο;» Η φωνή της είναι απαλή και βραχνή. Χριστού, Είμαι έχοντας το ίδιο αποτέλεσμα πάνω της ότι έχει για μένα. Ίσως ... "Μερικοί σχοινί, νομίζω." "Αυτόν τον τρόπο." Εκείνη scoots μέχρι το διάδρομο, που μου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να εκτιμούν το καλό κώλο. "Τι είδους θα ήταν μετά; Έχουμε σχοινί συνθετικών και φυσικών νήμα ... σπάγκοι ... καλώδιο καλώδιο ... "Σκατά-stop. I βογγητό προς τα μέσα, προσπαθώντας να διώξουν την εικόνα της κρεμασμένο από το ταβάνι στο playroom μου. "Θα πάρω πέντε χιλιόμετρα από το σχοινί φυσικό νήμα, παρακαλώ." Είναι πιο συμπαγείς και chafes περισσότερο αν αγωνίζονται εναντίον της ... σχοινί μου επιλογή. Μια τρόμος τρέχει μέσα από τα δάχτυλά της, αλλά μετρά πέντε ναυπηγεία σαν επαγγελματίας. Τραβώντας ένα μαχαίρι χρησιμότητας από δεξιά τσέπη της, κόβει το σχοινί σε μια γρήγορη κίνηση, πηνία τακτοποιημένα, και δένει το με μια θηλιά. Εντυπωσιακό. "Ήσουν ένα κορίτσι Scout;" "δραστηριότητες οργανωμένη ομάδα δεν είναι πραγματικά το πράγμα μου, κ γκρι." "Τι είναι το πράγμα σας, Αναστασία;» οι μαθητές της διαστέλλονται όπως εγώ κοιτάζω. Ναι! "Βιβλία", απαντά . «Τι είδους βιβλία;" "Ω, ξέρετε. Τα συνηθισμενα. Τα κλασικά. Βρετανική λογοτεχνία, κυρίως. "Βρετανική λογοτεχνία; Οι Brontës και Austen, πάω στοίχημα. Όλες οι ρομαντικές καρδιές-και-λουλούδια τύπους. Αυτό δεν είναι καλό. "Οτιδήποτε άλλο χρειάζεσαι;" "Δεν ξέρω. Τι άλλο θα συνιστούσατε; "Θέλω να δω την αντίδρασή της." Για ένα do-it-εσύ; "ρωτάει, εξέπληξε. Θέλω να καμιά δουλειά με το γέλιο. Αχ, μωρό, DIY δεν είναι το πράγμα μου. Έχω νεύμα, πνίγοντας το κέφι μου. Τα μάτια της κτύπημα κάτω από το σώμα μου και τεταμένη. Εκείνη είναι που μου το check out! "Φόρμες", είπε ξεσπάει λέγοντας. Είναι το πιο απροσδόκητο πράγμα που έχω ακούσει να λέει από το "Είσαι γκέι;" ερώτηση. "Δεν θα θέλατε να καταστρέψει τα ρούχα σας." Έχει χειρονομίες για να μου τζιν. Δεν μπορώ να αντισταθώ. "Θα μπορούσα να πάρω πάντα τους μακριά." "Um." Είναι ξεπλένει τεύτλων κόκκινο και κοιτάζει προς τα κάτω. Την έβαλα από τη δυστυχία της. "Θα πάρω κάποιες φόρμες. Θεός φυλάξοι θα πρέπει να καταστρέψει τα ρούχα. "Χωρίς μια λέξη, γυρίζει και περπατά κοφτά μέχρι το διάδρομο, και ακολουθώ στην προσέλκυση πέρασμά της." Μήπως χρειάζεστε κάτι άλλο; », λέει, ηχεί με κομμένη την ανάσα καθώς μου δίνει ένα ζευγάρι μπλε φόρμες. Της ταπεινωμένος, τα μάτια ακόμα ρίχνει κάτω. Ο Χριστός, που κάνει τα πράγματα για μένα. "Πώς είναι το άρθρο που έρχεται μαζί;», ρωτάω, με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να χαλαρώσουμε λίγο. Κοιτάει και μου δίνει μια σύντομη ανακουφισμένος χαμόγελο. Τέλος. "Δεν είμαι το γράψιμο, Katherine είναι. Μις Kavanagh. Ο συγκάτοικός μου, αυτή είναι η συγγραφέας. Είναι πολύ ικανοποιημένος με αυτό. Είναι ο συντάκτης της εφημερίδας, και αυτή επλήγη ότι δεν μπορούσε να κάνει τη συνέντευξη στο πρόσωπο. «Είναι η μεγαλύτερη ποινή που της πρόφερε αφού συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, και αυτή είναι να μιλάμε για κάποιον άλλο, όχι τον εαυτό της. Ενδιαφέρουσες. Πριν μπορώ να σχολιάσω, προσθέτει, «μόνη ανησυχία της είναι ότι δεν έχει κανένα πρωτότυπες φωτογραφίες από εσάς." Η επίμονη Μις Kavanagh θέλει φωτογραφίες. Στιγμιότυπα της δημοσιότητας, ε; Μπορώ να το κάνω. Θα μου επιτρέψετε να περάσουν λίγο χρόνο με την απολαυστική Μις Steele. "Τι είδους φωτογραφίες Θέλει;" Εκείνη κοιτάζει σε μένα για μια στιγμή, στη συνέχεια, κουνάει το κεφάλι της, αμηχανία, μην ξέροντας τι να πω. "Λοιπόν, είμαι γύρω. Αύριο, ίσως ... "μπορώ να μείνω στο Πόρτλαντ. Εργασία από το ξενοδοχείο. Ένα δωμάτιο στο The Heathman, ίσως. Θα πρέπει Τέιλορ να κατέβει, να φέρει το laptop μου και μερικά ρούχα. Ή Elliot-εκτός αν είναι βίδωμα γύρω, η οποία είναι συνηθισμένη ΜΟ του το Σαββατοκύριακο. "Θα ήθελα να είναι πρόθυμος να κάνει μια φωτογράφηση;" Δεν μπορεί να περιέχει την έκπληξή της. Της δώσω μια σύντομη νεύμα. Ναι, θέλω να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί σου ... Σταθερή, γκρι. "Kate θα χαρεί-αν μπορούμε να βρούμε έναν φωτογράφο.» Χαμογελάει και το πρόσωπό της φωτίζεται σαν μια ανέφελη αυγή. Είναι κόβει την ανάσα. "Επιτρέψτε μου να ξέρω για το αύριο." Βγάζω το πορτοφόλι μου από τζιν μου. "Η κάρτα μου. Έχει τον αριθμό των κυττάρων μου σε αυτό. Θα πρέπει να καλέσετε πριν από δέκα το πρωί. "Και αν δεν το κάνει, εγώ θα το κεφάλι πίσω στο Σιάτλ και να ξεχάσουμε αυτό το ηλίθιο εγχείρημα. Η σκέψη μου πιέζει." Εντάξει. "Συνεχίζει να χαμόγελο." Ana! "Και οι δύο μετατραπεί ως ένας νεαρός άνδρας ντυμένος με casual σχεδιαστής εργαλείων εμφανίζεται στην άκρη του διαδρόμου. Τα μάτια του είναι σε όλη την Μις Αναστασία Steele. Ποιος στο διάολο είναι αυτό το τσίμπημα;

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

"Είμαι σήμερα χρηματοδότηση ορισμένες έρευνες εκεί στην αμειψισπορά και χώμα επιστήμη." ότι, τουλάχιστον, είναι αλήθεια.

"όλα μέρος της τροφοδοσίας του παγκόσμιου σχεδίου;" Είπε μια θόλους brow, το γκαρσόνι.

"κάτι τέτοιο", I mutter. Είναι εκείνη χαμογελώντας μου; Oh, I'd love να σταματήσει ότι εάν. Αλλά πώς να ξεκινήσετε; Ίσως με δείπνο, αντί για το συνηθισμένο συνέντευξη…τώρα, πως θα το μυθιστόρημα:Λαμβάνοντας μια προοπτική έξω για δείπνο.

φτάνουμε στο δεματικά καλωδίων, τα οποία είναι τοποθετημένα σε μια ποικιλία μηκών και χρώματα. Absentmindedly, τα δάχτυλά μου ίχνος πάνω από τα πακέτα. Θα μπορούσα να ρωτήσω για το δείπνο. Σαν την ημερομηνία; Θα ήταν να δεχτούμε; Όταν μου ματιά σε εκείνη την εξέταση της κόμπους δάχτυλα. Δεν μπορεί να το δούμε μου…αυτό είναι ελπιδοφόρο. Θα ήθελα να επιλέξετε την πλέον δεσμούς. Είναι περισσότερο ευέλικτες,Μετά από όλα, καθώς μπορούν να φιλοξενήσουν δύο αστράγαλοι και δύο καρπούς.

"Αυτές θα κάνει."

"Υπάρχει κάτι άλλο;" λέει γρήγορα, είτε αυτή είναι εξαιρετικά προσεγμένο ή θέλει να μου έξω από το κατάστημα, δεν ξέρω που.

"θα ήθελα κάποια ταινία κάλυψης."

"Είστε ανακαίνισης;"

"Όχι, δεν κάνετε ανακαίνιση." Θεέ, αν γνωρίζαμε μόνο...

"Αυτό τρόπο", λέει."Η ταινία κάλυψης στην παρασημοφόρηση διάδρομο."

ΑΝΑΒΕΙ ΓΚΡΙ. Δεν έχετε πολύ χρόνο. Βάλτε την σε κάποια συζήτηση. "Έχετε εργαστεί εδώ καιρό;" βεβαίως, γνωρίζετε ήδη την απάντηση. Σε αντίθεση με κάποιους ανθρώπους, έχω κάνει την έρευνά μου. Για κάποιο λόγο, ντροπιασμένοι. Ο Χριστός, το κορίτσι είναι ντροπαλά. Δεν έχω ελπίδα στην κόλαση.