The similarities of Roman theatres

The similarities of Roman theatres to those of earlier Greek theatres are due in large part to the influence of Ancient Greece on the Roman triumvir Pompeii.[citation needed] Indeed, much of the architectural influence on the Romans came from the Greeks, and theatre structural design was no different from other buildings. However, Roman theatres have specific differences, such as being built upon their own foundations instead of earthen works or a hillside and being completely enclosed on all sides. Roman theatres derive their basic design from the Theatre of Pompey, the first permanent Roman theatre.

Structure

Exterior entrance of the Roman theatre at Aspendos, Turkey

Interior view of the auditorium: 1) Scaenae frons 2) Porticus post scaenam 3) Pulpitum 4) Proscaenium 5) Orchestra 6) Cavea 7) Aditus maximus 8) Vomitorium , Roman theatre of Bosra, Syria
Roman theatres were built in all areas of the empire from Spain to the Middle East. Because of the Romans' ability to influence local architecture, we see numerous theatres around the world with uniquely Roman attributes.[1]
There exist similarities between the theatres and amphitheatres of ancient Rome/Italy. They were constructed out of the same material, Roman concrete, and provided a place for the public to go and see numerous events throughout the Empire. However, they are two entirely different structures, with specific layouts that lend to the different events they held. Amphitheatres did not need superior acoustics, unlike those provided by the structure of a Roman theatre. While amphitheatres would feature races and gladiatorial events, theatres hosted events such as plays, pantomimes, choral events, and orations. Their design, with its semicircular form, enhances the natural acoustics, unlike Roman amphitheatres constructed in the round.[1]
These buildings were semi-circular and possessed certain inherent architectural structures, with minor differences depending on the region in which they were constructed. The scaenae frons was a high back wall of the stage floor, supported by columns. The proscaenium was a wall that supported the front edge of the stage with ornately decorated niches off to the sides. The Hellenistic influence is seen through the use of the proscaenium. The Roman theatre also had a podium, which sometimes supported the columns of the scaenae frons. The scaenae was originally not part of the building itself, constructed only to provide sufficient background for the actors. Eventually, it became a part of the edifice itself, made out of concrete. The theatre itself was divided into the stage (orchestra) and the seating section (auditorium). Vomitoria or entrances and exits were made available to the audience.[2]
The auditorium, the area in which people gathered, was sometimes constructed on a small hill or slope in which stacked seating could be easily made in the tradition of the Greek Theatres. The central part of the auditorium was hollowed out of a hill or slope, while the outer radian seats required structural support and solid retaining walls. This was of course not always the case as Romans tended to build their theatres regardless of the availability of hillsides. All theatres built within the city of Rome were completely man-made without the use of earthworks. The auditorium was not roofed; rather, awnings (vela) could be pulled overhead to provide shelter from rain or sunlight.[3]

Standard floor plan of a Roman theatre.
Some Roman theatres, constructed of wood, were torn down after the festival for which they were erected concluded. This practice was due to a moratorium on permanent theatre structures that lasted until 55 BC when the Theatre of Pompey was built with the addition of a temple to avoid the law. Some Roman theatres show signs of never having been completed in the first place.[4]
Inside Rome, few theatres have survived the centuries following their construction, providing little evidence about the specific theatres. Arausio, the theatre in modern-day Orange, France, is a good example of a classic Roman theatre, with an indented scaenae frons, reminiscent of Western Roman theatre designs, however missing the more ornamental structure. The Arausio is still standing today and, with its amazing structural acoustics and having had its seating reconstructed, can be seen to be a marvel of Roman architecture.[3]

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Οι ομοιότητες του ρωμαϊκά θέατρα των προηγούμενων ελληνικών θεάτρων είναι οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στην επιρροή της αρχαίας Ελλάδας την Ρωμαϊκή τρίαρχος την Πομπηία.[παραπομπή που απαιτείται] Πράγματι, μεγάλο μέρος της αρχιτεκτονικής επιρροής για τους Ρωμαίους που προέρχονται από τους Έλληνες, και στατικής μελέτης θέατρο δεν ήταν διαφορετική από άλλα κτίρια. Ωστόσο, τα ρωμαϊκά θέατρα έχουν συγκεκριμένες διαφορές, όπως να μετεξελιχθεί από τις δικές τους βάσεις αντί χωμάτινα έργα ή πλαγιά ενός λόφου και είναι πλήρως περικλειόμενη σε όλες τις πλευρές. Ρωμαϊκά θέατρα αντλούν τους βασικό σχέδιο από το θέατρο της Πομπηίας, το πρώτο μόνιμο ρωμαϊκό θέατρο.ΔομήΕξωτερική είσοδο του ρωμαϊκού θεάτρου στο Aspendos, ΤουρκίαΕσωτερική άποψη του κοίλου: 1) Ελληνικό μικρασιατικού 2) Porticus post scaenam 3) Pulpitum 4) Proscaenium 5) Ορχήστρα 6) κοίλου 7) Aditus maximus 8) Vomitorium, ρωμαϊκό θέατρο της Bosra, ΣυρίαΡωμαϊκά θέατρα χτίστηκαν σε όλους τους τομείς της αυτοκρατορίας από την Ισπανία στη Μέση Ανατολή. Λόγω των Ρωμαίων ικανότητα να επηρεάσουν την τοπική αρχιτεκτονική, βλέπουμε πολλά θέατρα σε όλο τον κόσμο με μοναδικά Ρωμαϊκή χαρακτηριστικά.[1]Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ της θέατρα και αμφιθέατρα της αρχαία Ρώμη/Ιταλία. Ήταν κατασκευασμένα από το ίδιο υλικό, Ρωμαϊκή σκυροδέματος, και παρείχε μια θέση για το δημόσιο να επισκεφθώ πολλές εκδηλώσεις σε όλη την αυτοκρατορία. Ωστόσο, είναι δύο εξ ολοκλήρου διαφορετικές δομές, με ειδικές διατάξεις, που προσφέρονται για τα διάφορα γεγονότα που κατείχαν. Αμφιθέατρα δεν χρειάστηκε ανώτερη ακουστική, σε αντίθεση με αυτές που παρέχονται από τη δομή του ρωμαϊκού θεάτρου. Ενώ αμφιθέατρα θα διαθέτουν αγώνες και εκδηλώσεις μονομάχους, θέατρα φιλοξένησε εκδηλώσεις όπως θεατρικά έργα, παντομίμες, χορωδιακή γεγονότα και λόγος. Σχεδιασμού τους, με την ημικυκλική μορφή, ενισχύει τη φυσική ακουστική, σε αντίθεση με τα ρωμαϊκά αμφιθέατρα κατασκευαστεί στον γύρο.[1]Αυτά τα κτήρια ήταν ημικυκλική και κατείχε ορισμένες εγγενείς αρχιτεκτονικές δομές, με μικρές διαφορές, ανάλογα με την περιοχή στην οποία κατασκευάστηκαν. Το ελληνικό μικρασιατικού ήταν ένα ψηλό τείχος πίσω από το πάτωμα της σκηνής, που στηρίζονται από κολόνες. Το proscaenium ήταν ένα τείχος που υποστηρίζονται στην μπροστινή άκρη του σταδίου με περίτεχνα διακοσμημένες θέσεις μακριά στις πλευρές. Την Ελληνιστική επιρροή είναι δει με τη χρήση του proscaenium. Το Ρωμαϊκό Θέατρο είχε επίσης μια εξέδρα, η οποία υποστηρίζεται μερικές φορές τις στήλες του Μικρασιατικού το ελληνικό. Το ελληνικό δεν ήταν αρχικά μέρος του το ίδιο το κτίριο, κατασκευασμένο μόνο για να παρέχει επαρκές υπόβαθρο για τους ηθοποιούς. Τελικά, έγινε ένα μέρος του οικοδομήματος, συντάσσεται από σκυρόδεμα. Το θέατρο, η ίδια ήταν χωρισμένη σε σταδίου (Ορχήστρα) και το τμήμα καθίσματα (Αμφιθέατρο). Vomitoria ή εισόδους και εξόδους διατέθηκαν στο κοινό.[2]Μερικές φορές, το αμφιθέατρο, περιοχή στην οποία οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν, κατασκευάστηκε σε ένα μικρό λόφο ή κλίση στην οποία στοιβάζονται καθίσματα θα μπορούσε να γίνει εύκολα στην παράδοση από τα Ελληνικά θέατρα. Το κεντρικό τμήμα του κοίλου ήταν λαξευμένη ένα λόφο ή κλίση, ενώ τα καθίσματα εξωτερικό ακτίνιο απαιτείται διαρθρωτική στήριξη και συμπαγείς τοίχους αντιστήριξης. Αυτό φυσικά δεν συνέβη πάντα όπως οι Ρωμαίοι είχαν την τάση να οικοδομήσουμε τους θέατρα ανεξάρτητα από τη διαθεσιμότητα των λόφων. Όλα τα θέατρα που χτίστηκε εντός της πόλης της Ρώμης ήταν εντελώς τεχνητές χωρίς τη χρήση των χωματουργικών εργασιών. Το αμφιθέατρο δεν καλυπτόταν? μάλλον, Τέντες (vela) και μπορούσαν να τραβιούνται γενικά να παρέχει καταφύγιο από τη βροχή ή το φως του ήλιου.[3]Πρότυπο σχέδιο ορόφων του ρωμαϊκού θεάτρου.Ρωμαϊκά θέατρα, κατασκευασμένα από ξύλο, σχίστηκαν, μετά το Φεστιβάλ για το οποίο δημιουργήθηκαν. Η πρακτική αυτή οφειλόταν σε ένα μορατόριουμ για μόνιμο θέατρο δομών, που διήρκησε μέχρι 55 π.χ. όταν το θέατρο της Πομπηίας χτίστηκε με την προσθήκη ενός ναού για να αποφύγει το νόμο. Ρωμαϊκά θέατρα παρουσιάζουν σημάδια της ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν στην πρώτη θέση.[4]Μέσα Ρώμη, μερικά θέατρα έχουν επιζήσει στους αιώνες μετά την κατασκευή τους, παρέχοντας λίγα στοιχεία σχετικά με τα συγκεκριμένα θέατρα. Arausio, το θέατρο στη σύγχρονη πορτοκαλί, Γαλλία, είναι ένα καλό παράδειγμα για ένα κλασικό ρωμαϊκό θέατρο, με μια εσοχή ελληνικό τύπο, θυμίζει Ρωμαϊκή Δυτική σχέδια θέατρο, ωστόσο λείπει το πιο διακοσμητικά δομή. Το Arausio που στέκεται ακόμα σήμερα και, με την καταπληκτική ακουστική διαρθρωτικών και αφού είχε τα καθίσματα που ανακατασκευάστηκε, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ένα θαύμα της Ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής.[3]

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Οι ομοιότητες των ρωμαϊκών θεάτρων προς εκείνες των προηγούμενων ελληνικών θεάτρων οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην επίδραση της Αρχαίας Ελλάδα στη ρωμαϊκή τριανδρία Πομπηία. [Παραπομπή που απαιτείται] Πράγματι, ένα μεγάλο μέρος της αρχιτεκτονικής επίδραση στους Ρωμαίους προήλθε από τους Έλληνες, και το θέατρο των διαρθρωτικών σχεδιασμός δεν ήταν διαφορετικό από τα άλλα κτίρια. Ωστόσο, ρωμαϊκά θέατρα έχουν συγκεκριμένες διαφορές, όπως χτίζεται επάνω στα δικά τους θεμέλια, αντί των πήλινων έργων ή μια πλαγιά του λόφου και είναι εντελώς περιβάλλεται από όλες τις πλευρές. Ρωμαϊκά θέατρα αντλούν βασικό σχεδιασμό τους από το θέατρο της Πομπηίας, η πρώτη μόνιμη ρωμαϊκό θέατρο. Δομή εξωτερική είσοδο του ρωμαϊκού θεάτρου στη Ασπένδου, Τουρκία Εσωτερική άποψη του αμφιθεάτρου: 1) scaenae frons 2) porticus μετά scaenam 3) λογείου 4) προσκηνίου 5) Ορχήστρα 6) Cavea 7) Aditus maximus 8) Vomitorium, ρωμαϊκό θέατρο του Μπόσρα, Συρία ρωμαϊκά θέατρα χτίστηκαν σε όλες τις περιοχές της αυτοκρατορίας από την Ισπανία προς τη Μέση Ανατολή. Λόγω της ικανότητάς των Ρωμαίων να επηρεάσουν την τοπική αρχιτεκτονική, βλέπουμε πολλά θέατρα σε όλο τον κόσμο με μοναδικά ρωμαϊκά χαρακτηριστικά. [1] Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των θέατρα και αμφιθέατρα της αρχαίας Ρώμης / Ιταλία. Είχαν κατασκευαστεί από το ίδιο υλικό, το ρωμαϊκό σκυρόδεμα, και προβλέπεται μια θέση για το κοινό για να πάει και να δει πολλές εκδηλώσεις σε όλη την αυτοκρατορία. Ωστόσο, πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές δομές, με ειδικές διατάξεις που προσφέρονται για τις διάφορες εκδηλώσεις που κατείχαν. Αμφιθέατρα δεν χρειάζεται ανώτερη ακουστική, σε αντίθεση με εκείνες που προβλέπονται από τη δομή του ρωμαϊκού θεάτρου. Ενώ αμφιθέατρα θα διαθέτουν αγώνες και μονομαχίες εκδηλώσεις, θέατρα φιλοξενούνται εκδηλώσεις, όπως θεατρικές παραστάσεις, παντομίμες, χορωδιακές εκδηλώσεις, και δημηγορίες. Ο σχεδιασμός τους, με ημικυκλική μορφή του, ενισχύει τη φυσική ακουστική, σε αντίθεση με ρωμαϊκά αμφιθέατρα κατασκευάστηκε στο γύρο. [1] Τα κτίρια αυτά ήταν ημι-κυκλικό και είχε ορισμένες εγγενείς αρχιτεκτονικές δομές, με μικρές διαφορές ανάλογα με την περιοχή στην οποία κατασκευάστηκαν. Η scaena scaenae ήταν υψηλό πίσω τοίχωμα του δάπεδο της σκηνής, που υποστηρίζεται από τις στήλες. Το προσκήνιο ήταν ένα τείχος που υποστήριξε την μπροστινή άκρη της σκηνής με περίτεχνα διακοσμημένες κόγχες off για να τις πλευρές. Η ελληνιστική επιρροή είναι ιδωμένη μέσα από τη χρήση του προσκηνίου. Το ρωμαϊκό θέατρο είχε επίσης ένα βάθρο, το οποίο υποστηρίζεται μερικές φορές τις στήλες της scaenae scaenae. Η scaenae αρχικά δεν ήταν μέρος του ίδιου του κτηρίου, που κατασκευάστηκε μόνο για να παρέχουν επαρκείς γνώσεις για τους ηθοποιούς. Τελικά, έγινε ένα μέρος του ίδιου του οικοδομήματος, φτιαγμένο από σκυρόδεμα. Το ίδιο το θέατρο χωριζόταν σε στάδιο (ορχήστρα) και το τμήμα καθίσματος (αμφιθέατρο). Vomitoria ή εισόδους και τις εξόδους έγιναν διαθέσιμες στο κοινό. [2] Το κοίλο, ο χώρος στον οποίο οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν, μερικές φορές κατασκευάζεται σε ένα μικρό λόφο ή κλίση στην οποία στοιβάζονται καθίσματα θα μπορούσε εύκολα να γίνει σύμφωνα με την παράδοση της ελληνικής Θέατρα. Το κεντρικό τμήμα του κοίλου ήταν σκαμμένα από ένα λόφο ή κλίση, ενώ τα εξωτερικά καθίσματα ακτίνιο απαιτείται διαρθρωτική στήριξη και συμπαγείς τοίχους αντιστήριξης. Αυτό ήταν βέβαια δεν είναι πάντα η περίπτωση, όπως οι Ρωμαίοι είχαν την τάση να οικοδομήσουμε θέατρα τους, ανεξάρτητα από τη διαθεσιμότητα των λόφων. Όλα τα θέατρα χτισμένο μέσα στην πόλη της Ρώμης ήταν εντελώς τεχνητές χωρίς τη χρήση των χωματουργικών εργασιών. Η αίθουσα δεν ήταν στεγασμένος? μάλλον, στέγαστρα (Vela) θα μπορούσε να τραβηχτεί πάνω από το κεφάλι για να παρέχουν καταφύγιο από τη βροχή ή το φως του ήλιου. [3] σχέδιο Πρότυπο όροφο ενός ρωμαϊκού θεάτρου. ρωμαϊκά θέατρα, κατασκευασμένο από ξύλο, κατεδαφίστηκαν μετά το φεστιβάλ για το οποίο έχουν ανεγερθεί συναφθεί. Η πρακτική αυτή οφειλόταν σε ένα μορατόριουμ για τις μόνιμες δομές θέατρο που κράτησε μέχρι το 55 π.Χ., όταν το θέατρο της Πομπηίας χτίστηκε με την προσθήκη ενός ναού για να αποφύγετε το νόμο. Μερικές ρωμαϊκά θέατρα δείχνουν σημάδια δεν έχουν ολοκληρωθεί στην πρώτη θέση. [4] Μέσα Ρώμης, λίγα θέατρα έχουν επιζήσει αιώνες μετά την κατασκευή τους, παρέχοντας ελάχιστα στοιχεία σχετικά με τα ειδικά θέατρα. Arausio, το θέατρο στη σύγχρονη Όραντζ, Γαλλία, είναι ένα καλό παράδειγμα ενός κλασικού ρωμαϊκού θεάτρου, με δαντελωτές frons scaenae, θυμίζει Δυτικής Ρωμαϊκής σχέδια θέατρο, ωστόσο λείπει το πιο διακοσμητικά δομή. Η Arausio στέκεται ακόμα σήμερα και, με καταπληκτική διαρθρωτικές ακουστική του και αφού είχε την έδρα του ανακατασκευάστηκε, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ένα θαύμα της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής. [3]

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Οι ομοιότητες των ρωμαϊκά θέατρα με εκείνα των προηγούμενων ελληνικών θεάτρων οφείλονται κατά μεγάλο μέρος στην επίδραση της Αρχαίας Ελλάδας στο ρωμαϊκό triumvir Πομπηία.[παραπομπή που απαιτείται] Πράγματι, πολλά αρχιτεκτονικά επιρροή στην Ρωμαίοι προήλθε από τους Έλληνες, και το θέατρο του δομικού σχεδιασμού δεν ήταν διαφορετική από τα άλλα κτίρια. Ωστόσο, τα ρωμαϊκά θέατρα έχουν συγκεκριμένες διαφορές,Όπως κατασκευάζεται από τις δικές τους βάσεις αντί κανάτι έργων ή μια πλαγιά και να περικλείονται εντελώς από όλες τις πλευρές. Ρωμαϊκά θέατρα αντλούν την βασική σχεδίαση από το θέατρο των Pompey, το πρώτο μόνιμο ρωμαϊκό θέατρο.

Δομή

Εξωτερικά είσοδος από το ρωμαϊκό θέατρο στο Φεστιβάλ Aspendos, Τουρκία

Εσωτερική άποψη του auditorium:1) Scaenae frons 2) Porticus post scaenam 3) Pulpitum 4) Proscaenium 5) Ορχήστρα 6) διαμέτρου 9,70 μ. 7) Aditus maximus 8) Vomitorium , Ρωμαϊκό Θέατρο Bosra, Συρία
Ρωμαϊκά θέατρα χτίστηκαν σε όλες τις περιοχές της αυτοκρατορίας από την Ισπανία προς τη Μέση Ανατολή. Επειδή οι Ρωμαίοι" ικανότητα να επηρεάζει την τοπική αρχιτεκτονική, βλέπουμε πολλά θέατρα σε όλο τον κόσμο με μοναδικά ρωμαϊκά χαρακτηριστικά.[1]
Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των θεάτρων και αμφιθεάτρων της αρχαίας Ρώμης/Ιταλία. Ήταν κατασκευασμένη από το ίδιο υλικό, Ρωμαϊκό σκυροδέματος, και ένα μέρος για να πάνε και να δείτε πολλές εκδηλώσεις καθ' όλη τη διάρκεια της αυτοκρατορίας. Ωστόσο, είναι δύο εντελώς διαφορετικές δομές, με ειδικές διατάξεις που παρέχουν τα διάφορα γεγονότα που κατέχουν.Αμφιθέατρα δεν χρειάζονται εξαιρετική ακουστική, σε αντίθεση με εκείνες που προβλέπονται από τη δομή του το ρωμαϊκό θέατρο. Ενώ αμφιθέατρα θα διαθέτουν αναμετρήσεις και αναμέτρηση μονομάχων όπου τα γεγονότα, θέατρα, φιλοξενούνται εκδηλώσεις όπως παίζει, παντομίμεσ, χορωδιακές εκδηλώσεις και orations. Ο σχεδιασμός τους, με τα ημικυκλικά μορφή, βελτιώνει τη φυσική ακουστική, αντίθετα με ρωμαϊκά αμφιθέατρα κατασκευασμένη στο γύρο.[1]
Τα κτίρια αυτά ήταν ημι-κυκλική και διέθετε ορισμένες εγγενείς αρχιτεκτονικές δομές, με μικρές αποκλίσεις ανάλογα με την περιοχή στην οποία είχαν κατασκευαστεί. Τη scaenae frons ήταν υψηλό τοίχο πίσω από το στάδιο δάπεδο, που υποστηρίζεται από τις στήλες. Το proscaenium ήταν ένα τείχος που υποστήριξαν την μπροστινή ακμή του σταδίου με περίτεχνη διακόσμηση κόγχες και στις 2 πλευρές.Την Ελληνιστική επιρροή είναι ορατή μέσω της χρήσης του proscaenium. Το Ρωμαϊκό θέατρο είχε επίσης ένα βάθρο, το οποίο μερικές φορές υποστηρίζονται οι στήλες του scaenae frons. Τη scaenae ήταν αρχικά δεν αποτελεί μέρος του ίδιου του κτηρίου, κατασκευάστηκαν μόνο να παρέχουν επαρκή βάση για τους ηθοποιούς. Τελικά, έγινε μέρος του οικοδόμημα, κατασκευασμένο από σκυρόδεμα.Το θέατρο ήταν χωρισμένη σε στάδιο (ορχήστρα) και το καθιστικό τμήμα (auditorium). Vomitoria ή εισόδους και εξόδους έγιναν διαθέσιμες στο ακροατήριο.[2]
auditorium, η περιοχή στην οποία οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν, ήταν μερικές φορές κατασκευάζονται σε ένα μικρό λόφο, ή κλίση στο οποίο στοιβάζονται καθιστικό θα μπορούσε εύκολα να γίνει η παράδοση των Ελληνικών Θεάτρων.Το κεντρικό τμήμα του auditorium ήταν βαθουλώματα από ένα λόφο ή κλίσης, ενώ το εξωτερικό ακτίνιο καθίσματα απαιτούνται διαρθρωτικές ενισχύσεις στερεά και τοίχων. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει πάντα ως Ρωμαίοι έτειναν να κατασκευάσουν τα θέατρα, ανεξάρτητα από την ύπαρξη πλαγιές. Όλα τα θέατρα που χτίστηκε στην πόλη της Ρώμης ήταν εντελώς τεχνητές χωρίς τη χρήση χωματουργικές εργασίες.Το Auditorium δεν ήταν στεγασμένη· μάλλον, τέντες (vela) μπορεί να τραβηχτεί προς τα πάνω για να παρέχουν καταφύγιο από τη βροχή ή ηλιακό φως.[3]

Τυπική κάτοψη του Ρωμαϊκού θεάτρου.
κάποια ρωμαϊκά θέατρα, κατασκευασμένη από ξύλο, ήταν γκρεμιστούν μετά το φεστιβάλ, για το οποίο έχουν ανεγερθεί το συμπέρασμα.Η πρακτική αυτή οφειλόταν σε ένα μορατόριουμ για μόνιμο θέατρο δομές που διήρκεσε μέχρι το 55 π.Χ., όταν το Θέατρο Pompey χτίστηκε με την προσθήκη του ναού για να αποφύγετε το νόμο. Κάποια Ρωμαϊκά θέατρα δείχνουν σημάδια ποτέ αφού ολοκληρωθεί το πρώτο μέρος.[4]
μέσα στη Ρώμη, μερικά θέατρα επέζησε αιώνες μετά την κατασκευή,Παρέχουν ελάχιστα αποδεικτικά στοιχεία για τις ειδικές θέατρα. Arausio, του θεάτρου στη σύγχρονη πορτοκαλί, στη Γαλλία, αποτελεί ένα καλό παράδειγμα της ένα κλασικό ρωμαϊκό θέατρο, με ένα χαραγμένο scaenae frons, θυμίζει το δυτικό ρωμαϊκό θέατρο σχέδια, ωστόσο, λείπει η πιο καλλωπιστικά δομή. Το Arausio παραμένει μόνιμη σήμερα και, με την καταπληκτική ακουστική του διαρθρωτικού και αφού είχε το καθιστικό ανακατασκευαστεί,Μπορεί να θεωρηθεί ένα θαύμα της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής.[3]