The average length of stay in hospi

The average length of stay in hospitals (ALOS) is often
regarded as an indicator of efficiency. All other things being
equal, a shorter stay will reduce the cost per discharge and
shift care from inpatient to less expensive post-acute settings.
However, shorter stays tend to be more service intensive
and more costly per day. Too short a length of stay
could also cause adverse effects on health outcomes, or
reduce the comfort and recovery of the patient. If this leads
to a greater readmission rate, costs per episode of illness
may fall only slightly, or even rise.
In 2013, the average length of stay in hospitals for all causes
across OECD countries was about eight days (Figure 6.13).
Turkey and Mexico had the shortest stays, with about four
days (half the OECD average), whereas Japan and Korea had
the longest stays, with over 16 days (more than double the
OECD average). Across OECD countries, the average length
of stay has fallen from an average of almost 10 days in 2000
to 8 days in 2013. But there are a few exceptions to this general
pattern, with the average length of stay increasing in
Korea, but also in Hungary and Luxembourg, where it is
now above the OECD average.
Focusing on average length of stay for specific diseases or
conditions can remove some of the effect of different case
mix and severity. Figure 6.14 shows that average length of
stay following a normal delivery was slightly less than
three days on average in 2013, down from more than threeand-
a-half days in 2000. This ranged from less than
two days in Mexico, Turkey, the United Kingdom, Iceland,
Canada, New Zealand and the Netherlands, to five days or
more in the Slovak Republic and Hungary.
The average length of stay following acute myocardial
infarction was around seven days on average in 2013. It was
shortest in some of the Nordic countries (Denmark, Norway
and Sweden),Turkey and the Slovak Republic, at fewer than
five days, and highest in Korea and Germany, at more than
ten days (Figure 6.15).
Several factors can explain these cross-country variations.
Differences in the clinical need of the patient may obviously
play a role, but these variations also likely reflect differences
in clinical practices and payments systems. The
combination of an abundant supply of beds with the structure
of hospital payments may provide hospitals with
incentives to keep patients longer. A growing number of
countries (France, Germany, Poland) have moved to prospective
payment methods often based on diagnosisrelated
groups (DRGs) to set payments based on the estimated
cost of hospital care for different patient groups in
advance of service provision. These payment methods
have the advantage of encouraging providers to reduce the
cost of each episode of care. In Switzerland, the cantons
which moved from per diem payments to diagnosis-related
groups (DRG) based payments, have experienced a reduction
in their hospital lengths of stay (OECD andWHO, 2011).
Most countries are seeking to reduce average length of stay
whilst maintaining or improving the quality of care. A
diverse set of policy options at clinical, service and system
level are available to achieve these twin aims. Strategic
reductions in hospital bed numbers alongside development
of community care services can be expected to shorten
average length of stay, such as seen in Denmark’s qualitydriven
reforms of the hospital sector (OECD, 2013). Other
options include promoting the uptake of less invasive surgical
procedures, changes in hospital payment methods,
the expansion of early discharge programmes which enable
patients to return to their home to receive follow-up care,
and support for hospitals to improve the co-ordination of
care across diagnostic and treatment pathways.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Η μέση διάρκεια παραμονής στα νοσοκομεία (ΑΛΌΣ) είναι συχνάθεωρηθεί ως ένδειξη της αποτελεσματικότητας. Όλα τα άλλα πράγματα πουίσοι, μια συντομότερη παραμονή θα μειώσει το κόστος ανά απαλλαγής καιμετατόπιση φροντίδα από ενδονοσοκομειακή λιγότερο ακριβά μετα-οξεία ρυθμίσεις.Ωστόσο, συντομότερες παραμονές τείνουν να είναι περισσότερο εντατική υπηρεσίακαι πιο δαπανηρή ανά ημέρα. Πολύ σύντομη διάρκεια διαμονήςθα μπορούσε επίσης να προκαλέσει δυσμενείς επιπτώσεις στα αποτελέσματα της υγείας, ήμειώσει την άνεση και την ανάρρωση του ασθενούς. Εάν αυτό οδηγείσε ένα μεγαλύτερο ποσοστό της επανεισδοχής, κόστος ανά επεισόδιο της ασθένειαςμπορεί να πέσει μόνο ελαφρώς, ή ακόμα και αυξηθεί.Το 2013, το μέσο μήκος της παραμονής στα νοσοκομεία για όλες τις αιτίεςστις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν περίπου οκτώ ημέρες (σχήμα 6.13).Τουρκία και το Μεξικό είχε την συντομότερη παραμονή, με περίπου τέσσεριςημέρες (μισό τον ΟΟΣΑ μέσο όρο), ενώ η Ιαπωνία και η Κορέα είχετο μακρύτερο παραμένει, με πάνω από 16 ημέρες (περισσότερο από το διπλάσιο τηςΜέσος όρος του ΟΟΣΑ). Στις χώρες του ΟΟΣΑ, το μέσο μήκοςδιαμονής έχει πέσει από κατά μέσο όρο σχεδόν 10 ημέρες το 2000έως 8 ημέρες το 2013. Αλλά υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις σε αυτό γενικήμοτίβο, με το μέσο μήκος της παραμονής αύξηση σεΚορέα, αλλά και στην Ουγγαρία και το Λουξεμβούργο, όπου είναιτώρα πάνω από τον ΟΟΣΑ μέσο όρο.Εστιάζοντας κατά μέσο όρο διάρκεια παραμονής για συγκεκριμένες ασθένειες ήσυνθήκες να αφαιρέσετε κάποιες από την επίδραση της διαφορετική περίπτωσημίγμα και σοβαρότητα. Σχήμα 6.14 δείχνει ότι το μέσο μήκος τουΜείνετε παρακάτω μια κανονική παράδοση ήταν ελαφρώς μικρότερητρεις ημέρες κατά μέσο όρο το 2013, κάτω από περισσότερο από threeand-α-μισές ημέρες το 2000. Αυτό κυμαινόταν από λιγότερο απόδύο ημέρες στο Μεξικό, Τουρκία, Ελλάδα, Ισλανδία,Καναδάς, Νέα Ζηλανδία και τις κάτω χώρες, σε πέντε ημέρες ήπερισσότερα για τη Σλοβακία και την Ουγγαρία.Το μέσο μήκος του διαμονή μετά από οξεία μυοκαρδιακήέμφραγμα ήταν περίπου επτά ημέρες κατά μέσο όρο το 2013. Ήτανσυντομότερη σε ορισμένες από τις σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Νορβηγίακαι Σουηδία), η Τουρκία και η Σλοβακική Δημοκρατία, σε λιγότερες απόπέντε μέρες, και το υψηλότερο στην Κορέα και τη Γερμανία, σε περισσότερα από ό, τιδέκα ημέρες (εικόνα 6.15).Διάφοροι παράγοντες μπορούν να εξηγήσουν αυτές τις cross-country παραλλαγές.Διαφορές στην κλινική ανάγκη του ασθενούς μπορεί προφανώςπαίζουν ένα ρόλο, αλλά επίσης πιθανό οι διακυμάνσεις αυτές αντικατοπτρίζουν τις διαφορέςσε κλινικές πρακτικές και πληρωμές συστήματα. Τοσυνδυασμός μια άφθονη προμήθεια κλινών με τη δομήτου νοσοκομείου πληρωμών μπορούν να παρέχουν τα νοσοκομεία μεκίνητρα για να κρατήσει τους ασθενείς περισσότερο. Ένας αυξανόμενος αριθμός τωνχώρες (Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία) έχουν μετακινηθεί για τους υποψήφιουςμέθοδοι πληρωμής που συχνά βασίζονται σε diagnosisrelatedομάδες (DRGs) για να ορίσετε τις πληρωμές βάσει της εκτιμώμενηςκόστος της νοσοκομειακής περίθαλψης για διαφορετικές ομάδες ασθενών σεεκ των προτέρων παροχή υπηρεσιών. Αυτές οι μέθοδοι πληρωμήςέχουν το πλεονέκτημα της ενθάρρυνσης των παρόχων να μειώσει τηνκόστος κάθε επεισόδιο περίθαλψης. Στην Ελβετία, τα καντόνιαπου κινήθηκε από ημερήσιων πληρωμών προς διάγνωση σχετικά μεομάδες (DRG) βάση πληρωμές, έχουν υποστεί μια μείωσησε τους νοσοκομείο μήκη της διαμονής (ΟΟΣΑ andWHO, 2011).Περισσότερες χώρες προσπαθούν να μειώσουν το μέσο μήκος της παραμονήςενώ τη διατήρηση ή τη βελτίωση της ποιότητας της περίθαλψης. Αποικίλο σύνολο των πολιτικών επιλογών στις κλινικές, υπηρεσία και το σύστημαεπίπεδο είναι διαθέσιμα για την επίτευξη αυτών των δύο σκοπών. Στρατηγικήμειώσεις σε νοσοκομείο κρεβάτι αριθμούς παράλληλα με την ανάπτυξητων κοινοτικών υπηρεσιών φροντίδας μπορεί να αναμένεται να ελαττώσειΜέση διάρκεια διαμονής, όπως φαίνεται στο qualitydriven της Δανίαςμεταρρυθμίσεις του τομέα νοσοκομείων (ΟΟΣΑ, 2013). ΆλλαΟι επιλογές περιλαμβάνουν την προώθηση της υιοθέτηση των λιγότερο επεμβατική χειρουργικήδιαδικασίες, αλλαγές στις μεθόδους πληρωμής νοσοκομείο,η επέκταση των πρώιμα προγράμματα εκκένωσης που επιτρέπουνασθενείς να επιστρέφουν στην πατρίδα τους για να λάβουν περίθαλψη παρακολούθησης,και η υποστήριξη για τα νοσοκομεία να βελτιώσει τον συντονισμό τωνφροντίδας σε διαγνωστική και θεραπεία μονοπάτια.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Η μέση διάρκεια παραμονής σε νοσοκομεία (ΑΛΟΣ) συχνά
θεωρείται ως ένας δείκτης της αποδοτικότητας. Όλα τα άλλα πράγματα που είναι
ίσα, μια συντομότερη παραμονή θα μειώσει το κόστος ανά απαλλαγής και
μετατοπίσει την προσοχή από ενδονοσοκομειακή σε λιγότερο ακριβά μετα-οξεία ρυθμίσεις.
Ωστόσο, μείωση της διάρκειας τείνουν να είναι πιο υπηρεσιών εντατική
και πιο δαπανηρή ανά ημέρα. Πολύ σύντομη διάρκεια της διαμονής
θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει δυσμενείς επιπτώσεις στην έκβαση της υγείας, ή να
μειώσει την άνεση και την ανάκτηση του ασθενούς. Αν αυτό οδηγεί
σε μεγαλύτερο ποσοστό επανεισδοχής, το κόστος ανά επεισόδιο της νόσου
μπορεί να μειωθεί μόνο ελαφρώς, ή ακόμα και να αυξηθεί.
Το 2013, η μέση διάρκεια παραμονής σε νοσοκομεία για όλες τις αιτίες
στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν περίπου οκτώ ημέρες (Σχήμα 6.13).
Τουρκία και Μεξικό είχε τις συντομότερη παραμονή, με περίπου τέσσερις
ημέρες (το ήμισυ του μέσου όρου του ΟΟΣΑ), ενώ στην Ιαπωνία και την Κορέα είχαν
τις μεγαλύτερες διαμονές, με πάνω από 16 ημέρες (περισσότερο από το διπλάσιο του
μέσου όρου του ΟΟΣΑ). Στις χώρες του ΟΟΣΑ, η μέση διάρκεια
παραμονής έχει μειωθεί κατά μέσο όρο από περίπου 10 ημέρες το 2000
έως 8 ημέρες το 2013. Αλλά υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις σε αυτό το γενικό
μοτίβο, με τη μέση διάρκεια παραμονής αυξάνεται στην
Κορέα, αλλά και σε την Ουγγαρία και το Λουξεμβούργο, όπου είναι
τώρα πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.
Εστιάζοντας στη μέση διάρκεια παραμονής για συγκεκριμένες ασθένειες ή
συνθήκες μπορεί να αφαιρέσει κάποια από την επίδραση των διαφορετικών περίπτωση
μίγματος και τη σοβαρότητα. Το σχήμα 6.14 δείχνει ότι η μέση διάρκεια
παραμονής μετά από μια κανονική παράδοση ήταν ελαφρώς λιγότερο από
τρεις ημέρες κατά μέσο όρο το 2013, κάτω από περισσότερο από threeand-
α-μισές ημέρες το 2000. Αυτό κυμαινόταν από λιγότερο από
δύο ημέρες στο Μεξικό, την Τουρκία, τις Ηνωμένες Βασίλειο, την Ισλανδία,
τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και την Ολλανδία, με ή πέντε ημέρες
περισσότερο στη Σλοβακική Δημοκρατία και την Ουγγαρία.
η μέση διάρκεια παραμονής μετά από οξύ έμφραγμα
του μυοκαρδίου ήταν περίπου επτά ημέρες κατά μέσο όρο το 2013. ήταν
συντομότερη σε ορισμένες από τις σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Νορβηγία
και Σουηδία), την Τουρκία και τη Σλοβακική Δημοκρατία, σε λιγότερες από
πέντε ημέρες, και το υψηλότερο στην Κορέα και τη Γερμανία, σε περισσότερες από
δέκα ημέρες (Σχήμα 6.15).
Διάφοροι παράγοντες μπορούν να εξηγήσουν αυτές τις διαφορές μεταξύ των χωρών.
οι διαφορές στην η κλινική ανάγκη του ασθενή μπορεί προφανώς
να διαδραματίσει έναν ρόλο, αλλά αυτές οι μεταβολές ενδέχεται επίσης να αντικατοπτρίζει τις διαφορές
στις κλινικές πρακτικές και τα συστήματα πληρωμών. Ο
συνδυασμός ενός άφθονη προσφορά κλινών με τη δομή
των πληρωμών του νοσοκομείου μπορούν να παρέχουν τα νοσοκομεία με τα
κίνητρα για να κρατήσει τους ασθενείς περισσότερο. Ένας αυξανόμενος αριθμός
χωρών (Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία) έχουν μετακινηθεί σε πιθανούς
τρόπους πληρωμής συχνά βασίζονται σε diagnosisrelated
ομάδες (DRGs) για να ρυθμίσετε τις πληρωμές με βάση το εκτιμώμενο
κόστος της νοσοκομειακής περίθαλψης για διαφορετικές ομάδες ασθενών σε
εκ των προτέρων για την παροχή υπηρεσιών. Αυτές οι μέθοδοι πληρωμής
έχουν το πλεονέκτημα ότι ενθαρρύνει τους παρόχους να μειώσουν το
κόστος του κάθε επεισοδίου περίθαλψης. Στην Ελβετία, τα καντόνια
που μεταφέρθηκε από ανά πληρωμές diem με τη διάγνωση που σχετίζονται με
ομάδες (DRG) πληρωμές με βάση, έχουν βιώσει μια μείωση
στο νοσοκομείο τους μήκη της παραμονής (ΟΟΣΑ andWHO, 2011).
Οι περισσότερες χώρες επιδιώκουν να μειώσουν το μέσο μήκος της παραμονής
, ενώ τη διατήρηση ή τη βελτίωση της ποιότητας της φροντίδας. Ένα
διαφορετικό σύνολο επιλογών πολιτικής σε κλινικές, των υπηρεσιών και του συστήματος
επίπεδο είναι διαθέσιμες για την επίτευξη αυτών των δύο σκοπών. Στρατηγικός
μειώσεις του αριθμού των νοσοκομειακών κλινών, παράλληλα με την ανάπτυξη
των υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας μπορεί να αναμένεται να μειωθεί
κατά μέσο όρο διάρκεια της παραμονής, όπως φαίνεται στο qualitydriven Δανίας
μεταρρυθμίσεις στον τομέα του νοσοκομείου (ΟΟΣΑ, 2013). Άλλες
επιλογές περιλαμβάνουν την προώθηση της πρόσληψης των λιγότερο επεμβατικές χειρουργικές
διαδικασίες, οι αλλαγές στις μεθόδους πληρωμής νοσοκομείο,
η επέκταση των προγραμμάτων έγκαιρης εκκένωσης που επιτρέπουν
στους ασθενείς να επιστρέψουν στο σπίτι τους για να λάβουν ιατρική παρακολούθηση,
και την υποστήριξη για τα νοσοκομεία για τη βελτίωση του συντονισμού των
φροντίδα σε όλη διαγνωστικές και θεραπευτικές οδούς.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

στο νοσοκομείο είναι συχνά το μέσο μήκος (alos)Ως δείκτης αποτελεσματικότητας.Όλα τα άλλα πράγματαίσα, βραχύτερη διάρκεια παραμονής θα μειώσει το κόστος και κάθε απαλλαγήμεταφορά από νοσοκομειακή περίθαλψη δεν είναι πολύ ακριβό σε οξεία, μετά τη σύσταση.Ωστόσο, βραχύτερης παραμονής τείνουν να είναι περισσότερο εντάσεως υπηρεσιώνΤο πιο ακριβό κάθε μέρα.Είναι πολύ μικρή για λίγοΤα αποτελέσματα μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία, ήΗ μείωση του ασθενή την άνεση και την αποκατάσταση.Εάν αυτό οδηγήσει σεένα μεγαλύτερο ποσοστό νοσηλείας, κάθε επίθεση, το κόστος της ασθένειαςμπορεί να έχει μειωθεί ελαφρά, και αυξάνεται.Για το 2013, για όλους τους λόγους στο νοσοκομείο για νοσηλείαπερίπου 8 ημέρες σε χώρες του ΟΟΣΑ (Σχήμα 6.13).Η Τουρκία και το Μεξικό, ελάχιστη διαμονή, περίπου 4ημέρες (ΟΟΣΑ το ήμισυ του μέσου όρου), και την Ιαπωνία και τη Νότια ΚορέαΗ μεγαλύτερη διαμονή, πάνω από 16 ημέρες (πάνω από δύο φορέςΚατά μέσο όρο).Στις χώρες του ΟΟΣΑ, το μέσο μήκοςΑπό το 2000 και ημέρες κατά μέσο όρο μειώθηκε σχεδόν κατά 10 ημέρεςΤο 2013 σε 8 ημέρες.Αλλά υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις, αυτό συνήθωςαύξηση της λειτουργίας, ο μέσος χρόνος παραμονήςΚορέα, αλλά και στην Ουγγαρία και το Λουξεμβούργο, είναιΤώρα είναι υψηλότερο από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ.επικεντρώνεται σε συγκεκριμένες ασθένειες ή να παραμείνουν μέσο μήκοςσυνθήκες μπορεί να εξαλείψει διάφορες περιπτώσεις αποτέλεσμαΜεικτή και σοβαρότητα.Σχήμα 6.14 δείχνουν ότι το μέσο μήκοςδιατηρήθηκε μετά ελαφρώς χαμηλότερη από την κανονική παράδοσηΤρεις μέρες από το 2013 κατά μέσο όρο, 3 -Το 2000 τη μέρα.Αυτό κυμαίνονται από λιγότερο απόδύο μέρες στο Μεξικό, την Τουρκία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισλανδία,στον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και τις Κάτω Χώρες, έως πέντε ημέρες ήστη Δημοκρατία της Σλοβακίας και Ουγγαρίας.Μετά το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, η μέση διάρκεια παραμονήςτου µυοκαρδίου κατά μέσο όρο 7 ημέρες, κατά μέσο όρο, το 2013.Αυτό είναιτο συντομότερο σε ορισμένες σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Νορβηγίακαι Σουηδία), την Τουρκία και τη Δημοκρατία της Σλοβακίας, σε λιγότερο απόπέντε μέρες, το υψηλότερο στην Κορέα και στην Γερμανία, πάνω απόδέκα ημέρες (Σχήμα 6.15).Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να εξηγήσει αυτά τα εκτός δρόμου αλλαγές.σε ασθενείς με κλινικά σημαντική διαφορά μπορεί να χρειάζεταιέπαιξε το ρόλο της, αλλά οι αλλαγές αυτές μπορεί επίσης να αντανακλούν διαφορέςστην κλινική πρακτική και το σύστημα πληρωμών.Αυτό τοπλούσια κρεβάτι δομή και συνδυασμόςπληρωμή για το νοσοκομείο στο νοσοκομείο μπορεί να παρέχεικίνητρο για τους ασθενείς να διατηρούν περισσότερο χρόνο.όλο και περισσότεροιΧώρες (Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία) έχουν μεταφερθεί στο μέλλονσυνήθως με βάση την diagnosisrelated μέθοδο πληρωμήςΜε βάση την εκτίμηση της Ομάδας (drg) πληρωμήδιαφορετικές ομάδες ασθενών των εξόδων νοσηλείαςΗ πρόοδος στην παροχή υπηρεσιών.Τα μέσα πληρωμήςΤο πλεονέκτημα είναι να ενθαρρύνουν τους παρόχους, με στόχο τη μείωση τηςΚάθε φάση το κόστος της περίθαλψης.Στην Ελβετία,καταβάλλεται για κάθε μέρα που σχετίζονται με τη διάγνωση απόΟμάδα (drg) παρουσίασαν μείωση των πληρωμώνΗ διάρκεια της διαμονής σε νοσοκομείο (ΟΟΣΑ, 2011).Οι περισσότερες χώρες έχουν, με στόχο τη μείωση της μέσος χρόνος παραμονήςτη διατήρηση ή τη βελτίωση της ποιότητας των νοσοκόμων.Έναστην κλινική, υπηρεσιών και συστημάτων διαφορετικές επιλογές πολιτικήςένα επίπεδο που μπορεί να την επίτευξη αυτών των δύο στόχων.ΣτρατηγικήΑριθμός νοσοκομειακών κλινών για τη μείωση και την ανάπτυξημπορεί να αναμένεται μείωση των κοινοτικών υπηρεσιών φροντίδαςΗ μέση διάρκεια παραμονής, όπως στη Δανία βλέπουμε μηχανικήΗ μεταρρύθμιση του τομέα του νοσοκομείου (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και ανάπτυξης, το 2013).Άλλαελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές επιλογές που περιλαμβάνει την προώθηση της απορρόφησηςΤο πρόγραμμα, το νοσοκομείο την αλλαγή του τρόπου πληρωμής,Παράταση του προγράμματος πρόωρης εκπομπών, ώστε ναασθενείς που ακολούθησαν φροντίδα στο σπίτι,και την υποστήριξη του νοσοκομείου είναι να αυξήσει το συνολικόΣτη διάγνωση και τη θεραπεία για την περίθαλψη.